Денес Будимир Лончар наполни 100 години. Роден е на 1 април 1924 година во Прек на островот Угљан. Кариерата, која и денес е тема на бројни дебати и написи во весници, ја остварува најмногу во дипломатијата, која започна по Втората светска војна.

Двапати ранет во партизаните

Лончар учествувал во војната откако се приклучил на Националното ослободително движење во 1942 година и бил ранет двапати – во 1943 година. во Угљан и во ’45 г. на Дуги оток (Долг остров). Веднаш по војната бил активен во југословенските безбедносни и разузнавачки организации, што е најконтроверзниот дел од неговата биографија.

Во 1950 година станал југословенски конзул и советник во мисијата на Обединетите нации во Њујорк. Беше амбасадор во Индонезија, амбасадор во СР Германија, а во 1979 година беше назначен за амбасадор во Соединетите Американски Држави. Тој ги искористи своите познанства и политички врски за да лобира за прием на Хрватска во Советот за безбедност на Обединетите нации во 2008 година.

Последниот шеф на дипломатијата на СФРЈ

Лончар беше последниот министер за надворешни работи на СФР Југославија и специјален пратеник на генералниот секретар на Обединетите нации за Движењето на неврзаните. Тој се залагаше за приближување на Југославија до европската интеграција.

Беше советник за надворешна политика на двајца хрватски претседатели – Стипе Месиќ и Иво Јосиповиќ.

Хрватскиот историчар Твртко Јаковина напиша и објави во 2020 година книга за него со наслов „Будимир Лончар – од предок до врвот на светот“ за која лично Хенри Кисинџер напиша: „Во вистински момент стигнува оваа книга за импресивната дипломатска кариера на Лончар и периодот на промени во кои учествувал.



Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.