Тензиите околу Тајван и постојаното спомнување на можноста за оружен конфликт меѓу САД и Народна Република Кина околу тој остров ги наведува стратезите и аналитичарите во азиско-пацифичкиот регион да размислуваат за тоа која од двете земји подобро би го издржала економскиот шок што би го предизвикала таквата војна.

Економската војна меѓу САД и Кина, која може да се каже дека почна за времето на администрацијата на поранешниот претседател Доналд Трамп со зголемување на царините за кинеските стоки и забраната за употреба на американски патенти од страна на кинескиот гигант Хуавеј, се загрева во последните шест месеци.

Оваа ескалација, на пример, се рефлектира во ускратувањето на трансферот на знаења и користењето на американските патенти во областа на дизајнот и производството на чипови, како и опремата за нивно производство.

Постои и закана за целосна забрана на популарната кинеска апликација Тик-Ток, која, како и одбивањето на кинески инвестиции во важна транспортна и телекомуникациска инфраструктура, иако е оправдана од безбедносни причини, има свои конкретни економски последици.

Но, повеќе од тој вид на однесување, вистински оружен конфликт би имал длабоки последици за економијата и животите на граѓаните во тие земји, од кој се повеќе се стравува во Источна Азија по руската интервенција во Украина и посетата на претседателот на Долниот дом на американскиот Сенат Ненси Пелоси на Тајпеј.

Затоа, се наметнува прашањето како САД и Кина би се справиле со економските турбуленции што би ги предизвикал евентуалниот судир на нивните армии околу Тајван.

Најголемиот економски партнер, најголемиот непријател

Животот е полн со иронија и противречности. Затоа, можеби не е изненадувачки што трката за материјално збогатување и благодатите од трговијата, како што се генерирањето профит и достапноста на широк спектар суровини и производи, се меѓу причините за парадоксалната ситуација во која двете земји кои се најголеми трговски партнери меѓусебно се перципираат како најсериозна закана за сопствената безбедност.

Податоците сугерираат дека, економски гледано, Вашингтон е повеќе зависен од Пекинг бидејќи САД увезуваат повеќе стоки и услуги од Кина отколку од која било друга земја, додека традиционално најголемите добавувачи на Кина се Република Кореја и Јапонија.

Иако Јапонија е најголемиот американски доверител со децении, Кина го презема тоа место во последните години, држејќи меѓу еден и 1,3 трилиони долари во американски државни обврзници.

Кина има посилна индустриска база и ако одеднаш престане да го снабдува американскиот пазар во случај на војна во Тајван, би имало недостиг на многу производи и зголемување на цените. Имено, номинално најголемата светска економија во последните децении минува низ процес на деиндустријализација поради трансферот на производните капацитети во странство и зголемената зависност од поевтините странски производи, што значително го намали нејзиниот производствен сектор.

На сметка на производството и реалната економија во САД расте зависноста од финансискиот сектор и услугите, како и од финансиските придобивки што земјата ги добива од фактот што доларот е доминантна светска валута за одржување на девизи. резерви.

Тоа значи дека на полиците на продавниците за широка потрошувачка во САД ќе недостасуваат апарати за домаќинство, облека, играчки, алати и слично, иако граѓаните веројатно ќе имаат доволно основни прехранбени производи благодарение на резервите на нафта и сопственото производството на храна.

Понатаму, војната би значела и дека Кина ќе престане да купува американски државни обврзници, односно да му позајмува пари на Вашингтон. Згора на тоа, сосема е можно во тој случај таа да ги продаде американските вредносни хартии кои веќе ги поседува, што би предизвикало проблеми на нивниот пазар.

Како резултат на тоа, американските државни обврзници, барем привремено, би биле драстично девалвирани. Кина, исто така, би можела да одлучи да се ослободи од доларите со нивна размена за злато и со тоа да предизвика пад на зелената банкнота.

Недостигот на стоки, зголемувањето на цените, падот на државните обврзници и дополнителното слабеење на доларот најверојатно ќе предизвикаат голем пад на потрошувачката, кратења на државниот буџет и зголемување на даноците во САД.

Меч со две острици

Но, тоа би значело и губење на огромен пазар за Кина, бидејќи Американците само во минатата година увезле кинески стоки и услуги за дури 537 милијарди долари.

Имајќи предвид дека е можна ситуација во која Вашингтон би успеал да ги убеди или принуди своите воено-политички сојузници да воведат широк опсег санкции против Кина, таа би можела исто така (значително) да ги загуби пазарите на ЕУ (вкупниот обем на трговија во 2022 година 910 милијарди долари ), Република Кореја (312 милијарди во 2021 година) и Јапонија (311 милијарди во 2021 година). Тоа, пак, би довело до масовно затворање на фабриките и осиромашување на работниците во Кина.

Исто така, треба да се земе предвид дека поради деценискиот територијален спор и нејзината воена и финансиска поддршка на Пакистан, Кина нема добри политички односи со Индија, поради што не може со сигурност да смета на нејзината (целосна) неутралност и пазар. Владата во Њу Делхи забрани користење на околу двесте кинески апликации во својата земја по смртоносниот инцидент на Хималаите во 2020 година, кога 20 индиски војници го загубија животот во судир со Кинезите.

Ова сугерира дека Њу Делхи можеби би сакал да го искористи до одреден степен моментот на слабост на Кина за да го ослаби својот најголем геополитички ривал, со кој имаше трговска размена од 120 милијарди долари во 2021 година, преку селективно затворање на својот пазар.

Исто така, куповната моќ на кинеското население се уште не е доволна за да се компензира загубата на толку големи клиенти како Американците и Европејците.

Покрај тоа, војната за Тајван практично ќе ги прекине линиите за снабдување преку море и ќе ги затвори кинеските пристаништа, што барем привремено ќе доведе до сериозни нарушувања на пазарите на енергија и храна, а ќе ја намали и трговијата со пријателските земји.

Така, иако во 2022 година постигна астрономски суфицит во надворешната трговија од 878 милијарди долари, со што драстично го подобри сопствениот светски рекорд од 676 милијарди, Кина може да доживее своевиден пад во економска бездна кога е во прашање надворешната трговија.

Од друга страна, американските пристаништа географски оддалечени од Тајван ќе продолжат да функционираат без прекин, а земјата ќе продолжи да работи со своите други важни трговски партнери, како што се Германија, Јапонија, Мексико и Канада.

Релативизирање на најголемото економско оружје на противникот

Меѓутоа, кога станува збор за економското влијание што би го претрпела Народна Република Кина од загубата на големиот и атрактивен американски пазар, интересно е мислењето на одредени деловни луѓе во САД, кои посочуваат дека Кина, како главен американскиот доверител, практично на Вашингтон му позајмува пари со кои купува кинески стоки и услуги.

Според нив, имајќи предвид дека САД се клиент кој навистина не е солвентен и купува кинески производи на кредит, загубата на американскиот пазар всушност не би била толку тешка за Кина како што се мисли. Особено што би паднал доларот, а вредноста на јуанот би се зголемила, како резултат на што би се зголемила куповната моќ на кинеските компании и граѓани, кои потоа би можеле да ја зголемат домашната потрошувачка и копнениот и воздушен увоз од пријателските земји и со тоа делумно да ги апсорбира произведените стоки кои повеќе не можат да се да извезуваат, односно да ги покријат дупките предизвикани од загубата на западниот пазар.

Од друга страна, контрааргументот на мислењето дека Кина би можела значително да ја намали вредноста на американските државни обврзници со ненадејна продажба и значително да го отежне задолжувањето на владата во Вашингтон, предизвикувајќи финансиски хаос во САД, е ставот дека американската централна банка брзо ќе ја запре кризата што настана, бидејќи тие обврзници веднаш би ги откупила. Дека Федералната банка е способна да апсорбира државни обврзници во кинеска сопственост во вредност од околу трилион долари, може да се заклучи врз основа на минатото искуство – таа веќе купила обврзници во вредност од дури 5,3 трилиони (5.300 милијарди) долари, па веројатно не би се воздржувала да оди и чекор понатаму.

Аргументот на американските аналитичари кои веруваат дека Пекинг нема да се обиде сериозно да ги дестабилизира САД финансиски е дека падот на вредноста на американскиот долар не би и одговарал на самата Кина бидејќи таа седи на џиновска вреќа од 3,25 трилиони долари девизни резерви. Исто така, сè уште нема доволно изграден платен систем во кој јуанот и валутите на земјите политички блиски до Кина би биле доволна алтернатива на доларот во надворешната трговија.

Без оглед на тоа која од двете земји би се снашла подобро на економски план во случај на војна околу Тајван, јасно е дека тоа би било економски погубно за двете страни.

Преземено од РТС



Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.