Поранешниот премиер, Никола Груевски, на социјалните мрежи испрати порака по повод Велигден.

Пораката на Груевски ја пренесуваме во целост.

„Ах, Клаудијо, зошто не те послушав? Моето Помрачено срце не ќе најде мир Зошто не Го заштитив Тој Мудрец со својот живот?

Понтиј Пилат (на денот на христовото воскреснување)

На Божиќ, 7. јануари 2022 година објавив еден текст поврзан со Исус од Назарет, кој покрај другите работи содржеше еден дел од писмото испратено од сопругата на Понтиј Пилат-Клаудија Прокула, до нејзината пријателка Фулвија Ромелија. Денес ќе ја преставам вторара половина од писмото кое во најголем дел се осврнува на апсењето, судењето, распнувањето и воскреснувањето на Исус од Назарет, прикажано како лично сведоштво на сопругата на римскиот урпаител на Јудеја – Понтиј Пилат, опишано во писмо кое се наоѓаво големата библиотека во Италија, од каде што е препишано и испратено до епископот Дионисие во Констнтинопол во 1643 година.

Но, пред да го започнам овој втор дел во кој се опишуваат драматични историски сцени и призори од тие денови, неколку други работи.

1.ЈАЗИК НА КОЈ ГОВОРЕЛ ИСУС ХРИСТОС

Често повторувано прашање за Исус е на кој јазик им зборувал на своите ученици и на луѓето. Според едногласното мислење на лингвистите, луѓето кои зборуваат неколку јазици во соништата или кога бројат и се молат тоа секогаш го прават на својот мајчин јазик. Исус зборувал арамејски на крстот.

Сите четири евангелија ја раскажуваат својата приказна, од кои три-светите списи на Матеј, Марко и Лука – зборуваат многу слично за животот на Исус, и знаеме дека Лука ги посетил очевидците кои сеуште биле живи.

Папата Франциско при посетата на Израел пред неколку години и неговиот домаќин, премиерот Бенјамин Нетанјаху, имаа интересен дијалог за мајчиниот јазик на Исус Христос.

„Исус живеел овде на оваа земја и зборувал хебрејски“ – му рече Бенјамин Нетанјаху на папата Франциско во 2014 година, осврнувајки се на блиската поврзаност меѓу јудеизмот и христијанството, на средбата во Ерусалим. Меѓутоа, тој веднаш беше поправен од соговорникот, укажувајки му дека говорел Арамејски, мислејки на древниот семитски јазик, кој сега е изумрен, но користен од арамејскиот народ дури до крајот на 11 век. Шефот на владата чии татко беше признат професор по лингвистика, ја измени својата претходна изјава и додаде дека иако „зборуваше арамејски, зборуваше и хебрејски“.

Инаку, верзија на арамејскиот јазик се уште се зборува од христијанските заедници во Ирак и Сирија денес. Така, набргу стана јасно дека и премиерот и папата беа во право во оваа дебата. Повеќето теолози и историчари се согласуваат со папата Франциско дека историскиот Исус зборувал зборувал првенствено на галилејскиот дијалект на арамејскиот јазик.

До седмиот век, арамејскиот јазик бил многу распространет преку трговија, непријателски напади и освојувања, па од мал племенски јазик, станал дипломатски јазик на Асириската и Персиската империја, а потоа од Иран до Египет, станал лингва франка на целиот Блиски Исток и Медитеранот.

Исус го користел арамејскиот јазик во секојдневниот живот, но хебрејскиот исто така доаѓа од исто јазично семејство како аремејскиот. Како и латинскиот денес, хебрејскиот бил јазик на избор на теолозите и светите списи вклучувајки ја и Библијата, иако некои поглавја од Стариот завед биле напишани на арапски. Како обичен јазик, луѓето најмногу зборувале арамејски, а хебрејскиот го користеле книжарниците. Така Исус веројатно зборувал хебрејски на одредено ниво и добро го разбирал, иако во секојдневниот живот најмногу им зборувал на своите ученици на арамејски.

Во тоа време на Блискиот Исток, покрај арамејски и хебрејски широко се зборувале и грчки и латински, откако Александар ја освоил Месопотамија и териториите на Персиската Империја, која подоцна преминала под Римската Империја. На пример истакнатиот предавач по класична филологија на универзитетот Оксфорд, Џонатан Кац, истакнува дека Исус веројатно знаел само неколку збороови на латински, до одреден степен го знаел грчкиот јазик, но не и до степен целосно да го зборува. Тој исто така цени дека Исус не можело да го познава арапскиот јазик кој пристигнал во Палестина дури по првиот век.

Од сето ова е јасно дека Исус најчето зборувал Арамејски јазик, но знаел и неколку други различни јазци. Се цени дека на крстот зборовите Боже, зошто ме остави? Ги изговорил на арамејски, пред се затоа што како што веќе напишав, едногласно е мислењето на лингвистте дека луѓето кои говорат неколку јазици, секогаш го зборуваат мајчиниот јазик во соништата, кога бројат, кога се молат или страдаат од некоја тешка болест.

2. ИЗДИГНУВАЊЕТО НА ПОНТИЈЕ ПИЛАТ И ПОЛИТЧКИТЕ ОКОЛНОСТИ ВО РИМСКОТО ЦАРСТО

Понтиј Пилат го достигнал врвот на својата кариера кога императорот Тибериј, го поставил во во римската провинција Јудеја како петти по ред гувернер, една од најмалку атрактивните позиции за гувернер во тогашното римско царство. Тој е најпознат по тоа што бил човекот кој претседавал со судењето и на крајот иако неволно наредил/одобрил распнување на Исус Христус.
Еврејксиот историчар Јосиф Флавеј, филозофот Филон од Александрија и Евангелието по Лука, сите споменуваат инциденти со тензии и насилство меѓу еврејското население и управта на Пилат во Јудеја.

Јудеја се сметала за гнездо на немири и земја што го загрозува мирот на империјата, земја на бунтовниците, како и на фанатичните пророци, каде Пилат веднаш се соочил со протести и раст на народниот гнев, и бил принуден да остапи за да избегне отворен бунт. Јосиф наведува дека Пилат владеел 10 години, но многу научници го оспоруваат ова и сметаат дека владеел многу подолго. Како римски гувернер тој е истовремено и шеф на правосудниот систем. Имал моќ да изрекува смртни казни и бил одговорен за собирање данок како и исплаќање средства вклучувајки и ковање монети.  Бидејки Римјаните дозволувале одреден степен на локална контрола, односно локална власт, Пилат споделувал одреден дел на граѓанска и религиозна моќ со еврејскиот Синедрион – еврејксиот Голем совет на главните верски водачи. Односот на Пилат со Синедрионот не бил хармоничен, а Рим му дал на Големиот совет целосна слобода во религиозните прашања со единствено ограничување дека ако Синедрионот осуди некого на смрт, смртната казна ќе биде извршена само со одобрение на обвинителот (Гувернерот).

Пилат претходно во Рим се оженил за Клаудија Прокула која имала благородничко потекло, па преку тој брак Пилат станал тесно поврзан со некои повисоки структури во општеството, што одиграло голема улога во развојот на неговта јавна кариера. Дел од провинциите на Римската империја биле под контрола на Сенатот, а дел под императорот и само таму тој можел да врши директна контрола. Бидејки деликатанта Јудеја останала под царска власт императорот Тибериј го назначил Пилат за римски гувернер на нестабилното и тензично вазално кралство Јудеја претходно водено од Ирод Велики кој сватил дека може да задржи некаква помала независност само во сенката на Рим, кому на некој начин му се потчинил. Во прагматичната римска надворешна политика, овој вид на подреденост била прифатена практика: вазалното кралство ја прифатило превласта на римскиот орел во замена за релативна домашна политичка независност. Во вазалните држави, интересите на Рим ги застапувал прокураторот. Кога Ирод Велики умрел во 4 година п.н.е. Ирод Агрипа кој го наследил на престолот ја продолжил политиката на мир на татко му.

Токму во време на владееето на Пилат се појавува новиот учител Исус, синот на столарот Јосиф од Назарет, проповедајки за моќта на љубовта и за царството Божјо кое живее во душите. Славата на Исусовите учења се проширила со бурна храброст во земјата, проследена со зголемена толпа, сметајки го за Син Божји, односно Месија.

Таа слава стигнала и до Големиот собор и предизвикала голем немир меѓу членовите на Синедрионот. Правосвештениците во Исус виделе субверзивец кој ја поткопува моќта на Големиот совет и го загрозува авторитетот на Правосвештениците. Затоа кога се дознало дека Исус дошол во Ерусалим со своите ученици и следбеници на Цветната недела, било одлучено да биде изведен пред Синедрионот и бидејки според нив се прогласил за Месија да одговара за богохулење. Исус, заробен во гетсиманската градина, таа вечер бил поставен пред пред Синедрионот, каде што прашања му поставува Правосвештеникот Кајафа, по што Големиот совет го осудил на смрт, но согласно законот за истото морал да се обрати до римскиот обвинител Пилат, од кого се барало потврда на смртната казна. Меѓутоа, одкако го испрашал Исус, обвинителот/гувернерот заклучил дека нема грев, па прво одбил да ја одобри пресудата.

Според Евангелието по Матеј, додека Пилат седел на својата судска столица, дошол гласник со пораката на неговата сопруга: „Не мешај се во работата на овој праведник“ (Мат.27:19).
По Евангелието на Јован, Обвинителот се обидел да го спаси Исус, нудејки да ја потврди смртната пресуда на Вараба во замена на ослободување на Исус, меѓутоа, правосвештениците не сакале да слушнат за ослободувањето на Исус. Покажувајки кон палатата и покажувајки кон бунтовното мноштво, Кајафа отворено му се заканил на Обвинителот, кој не сакал да ја потврди пресудата: “Ако го ослободиш, не си пријател на царот” (Јован 19:12).

Пилат гледајки ја заканата и расположението на толпата, и покрај тоа што бил убеден во невиноста на Исус, ја потврдил смртната казна. Кога видел дека настанува метеж, земал вода и ги измил рацете и рекол…

Тука ќе се префрлам на писмото на Клаудија Прокула до нејзината пријателка Фулвија Ромелија, напишано години после христовото воскресение, кое е сведоштво од прва рака и со кое го започнав овој денешен статус.

3.СЕГМЕНТИ ОД ПРВАТА ПОЛОВИНА НА ПИСМОТО НА КЛАУДИЈА ПРОКУЛА

Оние кои не го прочитале првиот дел кој го објавив на 7 јануари 2022 година, доколку ги интересира темата препорачувам да го прочитаат или ако го подзаборавиле да го препрочитата. Ќе потсетам само дека Клаудија била прифатена како пријателка само од една фамилија од повисок ранг во Ерусалим која и покажала пријателство на осамената сопруга на гувернерот Пилат, фамилијата Јаир. Мажот бил старешина на синагогата а со сопругата Сомалија се дружела и ја посетувала. Имале млада ќерка Семида. Клаудија била сведок на еден настан кој е еден од чудата на Исус.

Младата ќерка Семида, еден ден умрела, по што се насобрале многу луѓе во нивниот дом, вклучувајки ја и Клаудија. Тогаш таткото на Семида пристигнал со неколкумина меѓу кои бил и Исус, кој ја воскреснал умрената девојка: „…се отвори вратата и ја видов Семида положена со свеќници и миромириси. Таа изгледаше поубава во тој небесен покој… Тој ги фати Семидините раце, управи силен поглед во неа и рече: ДЕВОЈКО СТАНИ! Семида се дигна од постелата како да беше помогната од невидливи раце и ги отвори очите. Нејзиното чуство на животот одново и се расцвета на устата. Таа протегна раце и извика: Мајко“!

Ќе потсетам на уште еден дел кој го опишува Клаудија во првата половина на писмото: “На вечерата му раскажав на Понтиј се што видов и чув. Тој ја наведна главата и ми рече: Ти си го видела Исус од Назарет, КОЈ Е ПРЕДМЕТ НА ОМРЗА И ПРЕЗИР од фарисеите, садукеите, иродовците и гордите левити од храмот. Таа омрза расте секој ден и единствената мисла им е да му го одземам животот. Додека зборовите на Назареецот се зборови на мудрост, а неговите чуда се од вистинскиот Бог“.

„А зошто тие го мразат“? – Прашав јас.

„Затоа што тој ги изобличува нивните обичаи и лицемрства. Јас го чув како им рече на фарисеите: Варосани гробови…змијски породи! Вие ставате тежок товар врз плеќите на луѓето, а ни со прстот не ги помрднувате. Давате десеток од нане, копра и кимин, а го оставате поважното во законот: правдата, милоста и верата. Тие зборови содржат длабока смисла. Тој ги разгневи надуените, гордите и арогантните луѓе, така што се помрачи иднината на Назарецот“.

„Ти ќе го заштитиш, нели“?

Извикав возбудена.

„Мојата моќ е премногу слаба во споредба со бунтовниот и расипан народ. Верувам дека душевно ќе страдам ако дозволам да се пролее крвта на Тој мудрец“.

Подоцна Клаудија има уште еден разговор со него кога Понтиј ќе и каже:

„Иднината на Назареецот е неутешна. Над Него веќе е скована завера и можно е тој уште оваа вечер да биде предаден во рацете на правосвештеникот.

Растреперена пак го прашав: Ти ќе го заштитеш, нели?

Можам ли тоа да го сторам? Ми одговори Понтиј со мрачен поглед.Судбината за која предскажуваше Платон, за некои предавници, ми се чини дека ќе Го снајде Исуса: Тој ќе биде презрен и предаден за да биде осуден на сурова и тешка смрт…“.

4. ВТОРА ПОЛОВИНА НА ПИСМОТО НА КЛАУДИЈА ПРОКУЛА

А сега продолжувам со цитат од вториот дел на ова писмо. Клаудија раскажува за својот сон, или откровение, или визија, по кој таа дејствува…

„Појдов на спиење, но штом легнав некакви таинствени сили ми ги обзедоа мислите: Го видов Исуса таков каков што ми го опишуваше Саломија својот Бог. Лицето Му сјаеше во слава како Сонце, леташе со крилјата на херувимите. Пламенот му ја извршуваше волјата додека стоеше на облаците. Ми се чинеше како да беше готов да ги суди народите собрани пред Него. Протегајки си ја моќната десница,Тој одвојуваше праведни од неправедни. Праведните се издигаа полни со Божествена слава, а неправедните беа фрлани во огнено езеро. Тогаш Божествениот Судија ги покажа раните по телото и рече со силен глас: ВРАТЕТЕ МИ ЈА КРВТА ШТО ЈА ПРОЛЕАВ ЗА ВАС. Несреќниците паднаа и молеа да ги покријат горите и планините. Се чуствуваа непокорни и бесмртни. Сепак, тие изгинаа.

О! Каков сон или, поточно откровение! Кога се раздени се разбудив со натажено срце и страшен ужас ме обзеде од визијата. Појдов до прозорецот да вдишам чист воздух. Одеднаш слушнав голема вика во центарот на градот што стануваше се посилна; пострашна беше и од најсилната орканска бура. Ме облеа студена пот. Набргу тоа викање стигна до местото на судскиот двор. Уплашена, го грабнав детето и истрчав за да отидам до сопругот, но неможеше да се дојде до него. Застанав зад една пурпурна завеса и ѕирнав да видам што се случува.

КАКОВ ПРИЗОР, ФУЛИО!

Понтиј стоеше на тронот од слонова коска, изгледаше бестрашен, но јас ја сватив неговата душевна тревога. Пред него, со врзани раце и искинати алишта од малтретирање, стоеше спокоен и неподвижен, истраен и непоколеблив, Исус Назарецот. На лицето не Му се гледаше ни гордост ни страв. Беше мирен, спокоен, обично, како НЕВИН ЧОВЕК. Неговата кроткост ме исполнуваше со страв и ужас, зошто во ушите ми ѕунеа зборовите: ВРАТЕТЕ МИ ЈА КРВТА ШТ ЈА ПРОЛЕАВ ЗА ВАС! Околу Него стоеше многу народ, како левитите и фарисеите, бесни од гнев. Го довеле на судење. Фарисеите носеа на челата пергаментни плочи со напишани текстови од Законот. Тие се топеа од омрза и викаа како ПОБЕСНЕТИ ЅВЕРОВИ.

Најпосле Понтиј даде знак и завладеа тишина.

Што сакате од мене? Ги запраша тој?

Ја сакаме смртта на Исус Назарецот – одговори еден од свештениците во името на целиот народ. Ирод Го испраќа кај тебе за да му изречеш пресуда!

А зошто Го обвинувате? Во што е Неговата страшна вина?

Пак одекна нивниот пеколен глас: Тој пророкуваше рушење на храмот, се нарекуваше Цар над царевите, Христос, Син Божји, Тој ги навредуваше свештениците на Ароновите племиња – викаа левитите.

ДА БИДЕ РАСПНАТ. Викаше разбеснетото мноштво.

ТОА ВИКАЊЕ УШТЕ МИ Е ВО УШИТЕ И ЛИКОТ НА ПРАВЕДНАТА ЖРТВА УШТЕ МИ Е ПРЕД ОЧИ!

Тогаш Понтиј го праша Исуса: Ти ли Си Цар јудејски?

Ти кажа – му одговори Исус.

Ти ли си Исус, Синот Божји? – пак го праша Пилат, но Исус не одговори.

Викањето се повтори и личеше на виење на изгладнети тигри – ДАЈ НИ ГО! ДА УМРЕ НА КРСТ!
Пилат им даде знак да замолчат и рече: Јас не наоѓам никава вина во Тој човек и ќе Го ослободам!

ДАЈ НИ ГО! РАСПНИ ГО! – Повторуваше мноштвото.

Не можев веќе да слушам, го испратив слугата да го повика Пилата да би поразговарала со него. Кога дојде Понтиј, паднав пред неговите нозе молејки го:

Во името на нашето дете, кое ти е најмило, најдраго и најскапо, залог за нашето единство не биди учесник во пролевањето на крвта на Тој праведник, Кој е сличен на праведниот Бог! Ноќеска Го видов на сон, опкружен со Божествена слава: Тој му судеше на човештвото што трепереше пред Него и меѓу несреќниците фрлени во огненото езеро, ги видов лицата на оние што ја сакаа Неговата смрт. Варди се и не дигај рака над Него. О! Верувај ми дека само една капка од таа крв за целата вечност ќе ти ја бележи судбината!.

Се што се случува тука и мене ме застрашува, ми одговори Понтиј. Што можам да направам, заштитата на римската гарда е слаба за да се спротистави на тој побеснет народ, вдахновен од демони. Смири се Клаудијо, и оди си со детето во градината. Очите не ти се создадени да гледаат такви крвави сцени.

Се чуствував жалосна и обесхрабрена. Исус беше предмет на потсмев и малтретирање од сите, а Неговата смиреност повеќе ги дразнеше.

Очаен, Понтиј се врати на престолот, а тие пак почнаа да викаат: НА СМРТ, НА СМРТ! Понтиј сакаше да го искористи тој случај да би Му помогнал на Исуса и го запраша народот: Кого сакате да ви го ослободам за празникот, Варара или Исуса, наречен Христос?

ОСЛОБОДИ ГО ВАРАВА! Викаа сите.

Варава беше разбојник и убиец.

Што да направам со Исуса Назарецот?

ДА БИДЕ РАСПНАТ! – Викаше народот.

Какво зло направил?

А тие уште погневно викаа: ДА БИДЕ РАСПНАТ!

Понтиј обесхраберен ја наведна главата. Нервозата растеше се повеќе. НИКАДЕ НЕМАШЕ МИР ОСВЕН НА ИСУСОВОТО ЛИЦЕ! Злостворство, исмевање и маченичка смрт, неможеа да го помрачат Тој небесно осветлен поглед. Тие очи што и дадоа живот на Јаировата ќерка, ГЛЕДАА НА СВОИТЕ МАЧИТЕЛИ СО НЕОПИСЛИВ СЈАЈ НА МИР, ЉУБОВ И СОЖАЛУВАЊЕ.

Нема сомневање, Тој страдаше со радост. Ми се чинеше дека Неговиот Дух се издигаше кон невидливиот престол. Судницата беше полна со народ како брановита река, чија вода доаѓаше од Сионската гора, каде што беше храмот, до судницата каде што се засилуваше „пеколниот хор“.

Најполсе мажот ми уморен и исплашен, беше принуден да се согласи со мноштвото.

О! Каков судбоносен час!…Понтиј се дигна. На лицето му се гледаше смртен ужас. Симболично си ги изми рацете во легенот со вода и рече: Јас сум невин од крвта на Овој праведник!

Неговата крв нека биде над нас и нашите деца – викаше тој несреќен и разбеснет народ што се туркаше околу Исуса. Бесните џелати Го одведоа. Јас со поглед ја испратив жртвата на клање. Одеднаш срцето почна силно да ми бие. Ми се чинеше дека ми е крај на животот. Слугинките ме одведоа до прозорецот што гледаше кон дворот на судницта. Видов траги од пролиена крв.

Тука Го бичуваа назарецот – рече една дворјанка.

Ете таму Го крунисаа со трнов венец – рече друга.

Војниците Го хулеа и Му се подсмеваа – рече трета.

Секој од овие зборови ми го пробудуваше срцето како со нож. Чуствував дека се одигрува нешто надприродно во овој судбоносен ден.

Големи и страшни ЦРНИ ОБЛАЦИ се трупаа над земјата, проследени со СИЛНИ ГРМОТЕВИЦИ.
ГРАДОТ ОДЕДНАШ ЗАМОЛКНА од страшната вика. Како да беше занесен во длабоки мисли. Се замолкна. Како смртта да ги допрела со црни крилја. Неопислив ужас ми го прикова погледот во една точка. Го притиснав детето посилино на градите без да знам зошто.

Околу деветиот час тој ден мракот стануваше се погуст.СЕ СЛУЧИ СТРАШЕН ЗЕМЈОТРЕС.

Помислв дека светот пропаѓа.Сите стихии се претворија во ужас. Паднав на земја, кога во моментот дојде една моја дворјанка, родена Еврејка, бледа, очајна и исплашена. Таа извика: Дојден е последниот ден! Бог го јавува тоа преку чудеса! Завесата на храмот што го одвојува Светото Место од Најсветото Место, се расцепи од горе до долу на два дела. Жално е тоа што се случи со Светиот храм. Се зборува дека многу гробови се отвориле, многумина виделе воскреснати праведници, кои беа исчезнале од Ерусалим, како и пророци и свештеници од времето на Захарија, убиен во храмот, до Еремија, кој беше ја предскажал пропаста Сионова. Мртвите го предскажуваат гневот Божји. Казната на Семоќниот се шири како пламен.

Слушајки ги тие зборови, ми се чинеше дека ќе го загубам паметот. Излегов на скалдиштето и го сретнав капетанот кој го мачеше Исуса. Тој беше стар херој, но во моментот беше истоштен од мака и каење, мина покрај мене, говорејки сам за себе:

ОНОЈ ШТО ГО УБИВМЕ, НАВИСТИНА БЕШЕ СИН БОЖЈИ!

Влегов во судницата каде што стоеше Понтиј. Лицето му беше покриено со рацете. Кога ме виде очајно рече: АХ, КЛАУДИО, ЗОШТО НЕ ТЕ ПОСЛУШАВ? МОЕТО ПОМРАЧЕНО СРЦЕ НЕ ЌЕ НАЈДЕ МИР! ЗОШТО НЕ ГО ЗАШТИТИВ ТОЈ МУДРЕЦ СО СВОЈОТ ЖИВОТ? Не можев да најдам зборови да ги свртам неговите мисли од таа несреќа што за вечност ни ја запечати пропаста.
Тишината ја нарушуваше страшна грмотевица. Не гледајки на бурата, еден стар човек стоеше пред палатата со насолзени очи, падна пред нозете на Понтиј и рече: Се викам Јосиф од Ариматеја, дојдов да те замолам да ми дозволиш да го земам Исусовото тело од крстот и да Го погребам во мојот гроб.

Оди и земи Го! Одговори Понтиј, не погледнувајки го.Така се сврши тој судбоносен ден. Исус беше погребан во нов гроб, во една карпа и на вратата стоеше римска стража.

Но што? О!Фулвио! НА ТРЕТИОТ ДЕН – ПОЛН СО СЈАЈ, СЛАВА И ПОБЕДА – Тој се појави во овој град. ТОЈ ВОСКРЕСНА, ТРИУМФАЛНО ЈА ПОБЕДИ СМРТТА И ТАКА СЕ ИСПОЛНИ ПРЕДСКАЖАНОТО. Тој им се јави прво на Своите ученици и пријатели, а потоа и на народот. Тие сведочеа за Него, а учениците Му Го запечатуваа сведоштвото со својата крв, ширејки ја веста за Него пред предавниците, началниците и судиите.

Неговата наука им беше доверена на неколкумина рибари од Тиверија. Тие незначајни луѓе станаа прочуени и значајни со нивните мили и силни зборови. Растеше новата вера како синапово семе во вистински плодороден корен на кој ќе му се покори секој друг корен на фалшливата религија на римската слава.

Од овој миг на мојот сопруг му тргна се на зло! Сенатот, а и самиот Тибериј, кој ги мразеше Евреите, го обвинија за случајот.

Саломија и Семида сега со страв во мене гледаат гонител на нивниот Бог. Тие станаа следбеници на Оној Кој и дарува живот на нивната ќерка.

Одеднаш се почуствував осамена и престанав да ги посетувам. Почнав да истражувам извесни Исусови морални науки што ги добив од Саломија.

О! Ценета моја пријателко! Колку е безначајна и суетна мудроста на нашите великани во споредба со науката што само единствениот Бог им ја ветил на луѓето од овој свет. Колку мир и добрина влеваат тие! Една ми е утехата да ги читам нив постојано.

По неколку месеци, Понтиј ја загуби позицијата и ние се вративме во Европа. Патувајки по целото царство, тој го носеше товарот на жалоста, душевната мака и обесхрабреноста. Јас бев со него, но каков беше мојот живот?! Фамилијарното пријателство во бракот ни исчезна. ТОЈ ВО МЕНЕ ГЛЕДАШЕ ЛИЧЕН СВЕДОК ЗА НЕГОВИОТ ПРЕСТАП, А ЈАС ВО НЕГО ГЛЕДАВ ЛИК И КРСТ, ПОЛН СО КРВТА НА ОНОЈ ПРАВЕДНИК, КОГО ГО ОСУДИ ТОЈ НЕПРАВЕДЕН СУДИЈА. Немам смелост да го погледнам в лице. Неговиот глас што изрече пресуда за Исуса, ми го ранува срцето, а кога си ги мие рацете во леѓенот со вода МИ СЕ ЧИНИ ДЕКА ГИ МИЕ ВО ТОПЛАТА КРВ НА ОНОЈ ЧИИ ТРАГИ НИКОГАШ НЕ ЌЕ СЕ ИЗБРИШАТ. Понекогаш му зборувам за покајание и признавање на гревот, но дивиот поглед му е полн со очај и гнев.
Не по долго време детето ни умре во моите раце, но не го оплакував. БЛАЗЕ СИ МУ! ТОА УМРЕ БЛАЖЕНО! Се избави од проклеството што не следи на секоја стапка. Го симна од себе товарот на татковото име.

Секаде каде што поминувавме имаше многу христијани и во страшната дивост се слушаше како со одвратност го изговараа името на мажот ми.

Оние што беа испратени да ја проповедаат Исусовата наука, за објаснување на нивната вера ги употебуваа зборовите: Тој беше распнат по заповед на Понтиј Пилат.

Страшно проклество што ќе се повторува во сите векови!

Прости ми Фулвио! Плачи и ти и сожалувај ме. Нека ти помогне Бог, праведниот судија, и нека ти дарува среќа што си ја посакуваме една на друга.

ПРОСТИ“!

Ова писмо на Клаудија е едно историско сведоштво низ кое може барем за миг да се навлезе во времето на драматичните случувања и призори на деновите кога Исус Христос е уапсен, суден, распнат и воскреснат, и низ оваа призма, како и низ очите на сопругата на Понтие Пилат да се согледа важноста на овој голем ден кој го нарекуваме ВЕЛИГДЕН!

НЕКА ДОНЕСЕ СРЕЌА И РАДОСТ ДЕНОТ НА ХРИСТОВОТО ВОСКРЕСНУВАЊЕ!
ХРИСТОС ВОСКРЕСНА!
НАВИСТИНА ВОСКРЕСНА!“

 



Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.