УНЕСКО додаде 24 локации на листата за светско културно наследство

Локалитетите на списокот се сметаат за извонредна универзална вредност и имаат највисоко ниво на заштита на наследството во светот, а сега има вкупно 1.223 локалитети лоцирани низ целиот свет.

Додадените локации за 2024 година вклучуваат антички римски пат во Италија и песочни дини во Бразил, како и многу повеќе фасцинантни локации.

Ова се само неколку од нив од вкупно 24 нови локалитети.

Централна оска Пекинг – Кина

Ова е комплекс кој поминува низ центарот на Пекинг, кој првпат бил основан во 1271 година и се состои од поранешни царски палати и градини, објекти за жртвување, церемонијални и јавни згради.

„Локацијата, распоредот, урбаната шема, патиштата и дизајнот го претставуваат идеалниот главен град како што е пропишано во Каогонџи, древен текст познат како Книга на различни занаети“, соопшти УНЕСКО.

Таргу Џиу- Романија

Споменикот Таргу Џиу беше дизајниран во 1937-1938 година од Константин Бранкуси, револуционерен пионер на модернизмот, во чест на оние кои ги дадоа своите животи бранејќи го градот за време на Првата светска војна.

„Извонредната фузија на апстрактна скулптура, пејзажна архитектура, инженерство и урбанистичко планирање замислена од Константин Бранкуси оди многу подалеку од локалната воена епизода и нуди оригинална визија за човечката состојба“, наведува УНЕСКО.

Културен пејзаж на езерото Кенозеро – Руска Федерација

Културниот пејзаж на езерото Кенозеро вклучува рурални населби од дрвени структури и „го одразува заедничкото управување со земјоделството и природата што се развило кога фино-угрската шумска култура се спои со традиционалната словенска култура на полиња. ”

„Дрвените цркви и другите верски објекти, оригинално украсени со насликани тавани или „небеса“, се клучни општествени, културни и визуелни знаменитости на оваа област“, се наведува во списокот на УНЕСКО.

Нивната просторна организација, заедно со светите места и симболи, ја нагласуваат духовната поврзаност на жителите со оваа средина“, наведува УНЕСКО.

Границите на Римската империја – Дакија, Романија

„Имотот се состои од 277 составни делови и ја претставува најдолгата и најсложената копнена граница на поранешна римска провинција во Европа“, тврди УНЕСКО.

„Поминувајќи низ различни пејзажи, тој е дефиниран со мрежа на поединечни локации кои вклучуваат легионарни и помошни тврдини, земјени бедеми, караули, привремени кампови и световни згради.

Хегматанех – Иран

Лоциран во северозападниот дел на Иран, Хегматане дава важни и ретки докази за цивилизацијата во VII и VI век п.н.е., а подоцна служел како летен главен град на владетелите на Ахеменид, Селеукид, Партија и Сасанид“, објаснува УНЕСКО за својот избор.

Место на наследство на Нелсон Мандела – Јужна Африка

Имотот, кој се состои од 14 локации низ целата земја, го претставува наследството од борбата на Јужна Африка за човекови права, слобода и помирување.

„Овие места ги одразуваат клучните настани поврзани со долгата борба против државата на апартхејдот. Според УНЕСКО, овде се доживува влијанието на Мандела во промовирањето на разбирање и простување и системи на верување засновани на филозофијата на антирасизам, пан-африканизам и убунту, концепт што имплицира дека човештвото не е само вградено во поединецот.

Археолошки и палеонтолошки локалитети – Етиопија

Сместено во долината Горна Аваш во Етиопија, ова е „збирка на праисториски локалитети кои зачувуваат археолошки и палеонтолошки записи – вклучително и отпечатоци – кои сведочат за окупацијата на областа од страна на групи хомини од пред два милиони години“.

Моидамс – Могила систем од династијата Ахом – Индија

Сместена во подножјето на опсегот Паткаи во источен Асам, кралската некропола Таи-Ахом содржи могили кои формираат света географија.

„Додека моидамите се наоѓаат во други области во долината Брамапутра, оние што се наоѓаат на имотот се сметаат за исклучителни“, тврди УНЕСКО.

Манастир Свети Иларион – Палестина

„Сместени на крајбрежните дини во општина Нусејрат, урнатините на манастирот Свети Иларион/Тел Ум Амер претставуваат едно од најраните монашки локалитети на Блискиот Исток, кое датира од 4 век“, се наведува на списокот на УНЕСКО.

„Тоа беше првата монашка заедница во Светата земја, која ги постави основите за ширење на монашката пракса во регионот“, се вели во образложението.

Виа Апија – Италија

Се протега на повеќе од 800 километри, Виа Апија го претставува најраниот и најстратешки важен од монументалните патишта изградени од античките Римјани.

Ова заштитено подрачје, составено од 22 дела, претставува целосно развиено тело на инженерски работи, што ја илустрира напредната техничка вештина на римските инженери во изградбата на патишта, градежни проекти, инфраструктура и мелиорација, како и голем број монументални објекти. вклучувајќи, на пример, триумфални капии, бањи, амфитеатри и базилики, аквадукти, канали, мостови и јавни фонтани“, според УНЕСКО.

Пештера Вјетреница – Босна и Херцеговина

Сместено во Динарскиот планинскиот венец ова природно богатство на Босна и Херцеговина се издвојува по својата исклучителна пештерска биолошка разновидност и ендемичност.

„Познат од антиката, добро сочуваната претстава на карстната топографија е едно од најважните светски жаришта за биолошка разновидност за пештерската фауна, особено подземната водна фауна“, вели УНЕСКО.