Марија Павловска изложува на ОСТЕН Биеналето на Цртеж 2022 година. Павловска се претставува со проектот „Г-ѓа и г-ца Х“, изработен во последните две години (2019-2021) и содржи Инсталација (Полиптих – серија од 32 цртежи) поддржана од Видео – материјал. На отворањето ќе биде промовирано и портфолиото на OСТЕН Едиции.

Проектот претходно беше изложен на XIII-то Биенале во Фиренца 2021 година. Творештвото на Павловска е покането да биде претставено со лична покана од главниот кустос Корнелија Коневска на ОСТЕН  Биеналето на Цртеж 2022 година.

Врз основа на нејзината меѓународна активност на полето на уметноста, творештвото на Марија Павловска забележано во меѓународни размери беше покането да биде претставено со лична покана на директорот Јакопо Селона и од Официјалниот комитет на престижното XIII биенале во Фиренца кое се одржа од 23 до 31 октомври 2021 година.

Да се биде забележан како уметник на меѓународно ниво и да биде поканет да учествува на Биеналето во Фиренца, дополнително на ОСТЕН Биеналето на Цртеж, е особена чест и успех за автор-уметник, вели Павловска.

Павловска е уметник кој опстојува уметничка резиденција од 2012 година во Мана Контемпорари Музејот во САД, : МАНА уметник  / Марија Павловска; и проектот „Госпоѓа и г-ѓа Х“ беше произведен и развиен помеѓу / 2020-2021 годинаво ова атеље – резиденција, како „пост-реакција“, развиен по проектот „А Реакција“ , проект кој исто така беше забележан и поканет на меѓународно ниво од Европскиот Културен Центар да биде претставен на 58-то Венециско биенале 2019.

Темата е ВЕЧНА ФЕМИНИНА | ВЕЧНА ПРОМЕНА, концепти на женственост во современата уметност и дизајн.

 

Темата се фокусира на полихроматскиот и мултиформен универзум на женственост, кој ќе се испитува во многу аспекти, почнувајќи од две главни упатства. Од една страна, идејата што ја оцртува женственоста во нејзината непроменлива суштина, која инспирираше разни најважни уметнички и литературни творби во историјата на човештвото и која се развива од исконскиот култ на Мајката Божица (Мајка Земја) до познатата Беатрис од Данте Алигиери и „Вечна женствена“ на Јохан Волфганг Гете: идејата за женственоста како одраз на божеството, како духовна убов што ги преминува границите на времето, како извор на прочистување и издигнување и како сила на универзум што формира сè и држи сè. Од друга страна, идејата за повеќегодишна промена која го карактеризира современиот свет и која исто така влијае на женственоста, која е трансформирана и се трансформира од насилството на социјалните и културните движења, како што се оние што се развиле околу феминизмите и ЛГБТК заедниците. Од сексуалната револуција во 1960-тите до битките за еднакви можности, па сè до дебатата за родовиот идентитет, има безброј стимули што доведоа до редефинирање на концептот на женственост, зголемувајќи ја уште повеќе нејзината комплексност и повеќедимензионалност.
Темата на XIII биенале во Фиренца, која ќе се развива во следните месеци благодарение на низата придонеси од меѓународни куратори и експерти и што ќе ги толкуваат уметниците и дизајнерите, не сака да застане во оваа дихотомија, да се отвори до најшироката плуралност на гледиштата. Во оваа перспектива, од сега на сите заинтересирани страни им поставуваме прашања, да бидат разбрани како дел од можната храна за размислување поврзана со темата:
Кои карактеристики ја оцртуваат непроменливата суштина на женственоста?
Кои аспекти се променија во денешното општество?
Како може женственоста да биде претставена во современата уметност?
Како може женствениот дијалог со светот на дизајнот?
Како може да се изрази родовиот идентитет преку уметност и дизајн?
Како уметноста и дизајнот можат да придонесат за намалување на родовите нееднаквости?, вели во текстот Џовани Кордони © Биенале во Фиренца 2020 година.



Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.