На Божиќ во 1938 година е роден Ристо Радовиќ, кој подоцна ќе стане митрополит црногорско-приморски Амфилохиј. Зборувал грчки, руски, италијански, германски и француски јазик, додека во својата научна работа користел старогрчки, латински и црковнословенски.

Тој во едно интервју отворено зборува за Слободан Милошевиќ, Јосип Броз Тито, Јованка Броз и Зоран Ѓинѓиќ. Малку е познато дека тој ја посетил Јованка Броз додека била во своевиден домашен притвор.

Јованка Будисављевиќ Броз навистина беше во некаков казамат. Ја посетив под такви околности, на нејзино барање, а поканата ми ја пренесе нашиот заеднички пријател Милан Шарац. Беше една година, можеби помалку, пред нејзината смрт. Одамна зборуваме за се, отворено, разговаравме јас и Јованка, ми кажа како се приклучила на партизаните, како и многу Србинки од Лика, бегајќи од усташите, ми кажа дека корените на нејзиното семејство биле Будисављевиќ од Метохија, дека семејството во Лика имало 17 попови.. Долго разговаравме… за жал, кога беше погребот, бев на пат и не ја испратив. Јованка, сепак , беше и остана достоинствена, доблесна и нериплива. Сите ѝ се поклонуваа додека беше сопруга на еден од најмоќните луѓе на светот… Да, еден од најмоќните луѓе на светот. А потоа, не само што ја заборавија, туку направија се за да ја понижат, да ја навредат, и конечно да ја изолираат“, рече тогаш Амфилохиј.

Амфилохиј ѝ оддаде и панихида на Јованка, што изненади многумина, со оглед на тоа што таа беше доживотна сопатничка на комунистичкиот лидер.

Јас ѝ служев панихида на Јованка, тоа е вистина, во нејзиниот вечен дом тоа попладне, а попладнето беше избрано за да не ги вознемири посетителите во Куќата на цвеќето, нејзините најблиски роднини, нејзиниот долгогодишен шеф на обезбедувањето Раде Чечур и Милан Шарац. беа на панихидата. Зошто сте изненадени? Па, Јованка е крстена, не само поради тоа, туку и како маченик, заслужи да остане запаметена“, рече Амфилохије и додаде дека малку го изгорел и Тито.

Фрлив кон него кандило, велам: тој се оптоварил со толку грев и зло, па дај да го искадам малку, рече тој.

Говорејќи за Слободан Милошевиќ, тој рече дека погрешил за него. Тој дури и јавно го призна ова на погребот на братот на Слоба, Борислав.

Слободан ми се јави од Хаг да му сведочам. Не отидов. Така ме советуваа во црквата во тоа време. Згрешив што не отидов, иако срцето ми велеше дека треба да одам. Време покажува и само ќе покаже дека тој на свој начин чесно се борел за српскиот народ. Друго прашање е дали ако прифатешне некои понуди и направеше отстапки… којзнае како ќе испаднело. Ама ќе му се пишува името во книгата на вечните со неизбришливи букви. Нему му судеа оние кои требаше да бидат судени. Не го осудија, невин се пресели во Царството Небесно. Божјиот суд на крајот решава сè. Во името на Бога, има и суд и правда, изјави своевремено Амфилохиј за Вечерње новости.

Амфилохије, за потсетување, го посети Милошевиќ во Хаг.

– Што ти кажа?

-Молчеше.

Ќе остане запаметен говорот на митрополитот Амфилохиј на погребот на премиерот Ѓинѓиќ во црквата „Свети Сава“. Тогаш многумина ја критикуваа неговата реченица – кој се бори со меч ќе умре од меч.

Јас и денес би го потпишал секој мој збор од тој говор. Но погрешните и фалсификувани толкувања – ќе ги оспорам. Кога реков: од меч ќе умре и тој што се бори со меч, тоа беше упатено до убијците на Зоран. А тие ми го препиша адресирано нему. Каков фалсификат и зла намера. Ете, после тој мој говор, еден мој другар ми вели: „Па човече, направи светец од него.

– Што му рече на братот?

– Кажував што е и што ми рекоа срцето и умот да направам. Трагично го доживеав атентатот на премиерот Ѓинѓиќ.



Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.