Една нова студија од МИТ сугерира дека десетици мутации во шилестиот протеинска варијанта на омикрон помагаат да се избегнат сите четири класи на антитела кои можат да го таргетираат вирусот САРС-КоВ-2 кој предизвикува ковид 19.

Ова ги вклучува антителата произведени од вакцинирани или претходно заразени луѓе, како и најразвиените третмани со моноклонални антитела“, рече Рам Сасисехаран, професор по биолошко инженерство и здравствени науки и технологија во Алфред Х. Каспари (ХСТ) на МИТ, а пренесува Technology.

Користејќи компјутерски пристап кој им овозможи да утврдат како мутираните аминокиселини на шилестиот вирусен протеин влијаат на блиските аминокиселини, истражувачите успеаја да добијат повеќедимензионален приказ за тоа како вирусот ги избегнува антителата.

Според Сасисехаран, традиционалниот пристап само со испитување на промените во генетската секвенца на вирусот, ја намалува сложеноста на тридимензионалната површина на шилестиот протеин и не ја опишува повеќедимензионалната сложеност на протеинските површини за кои антителата се обидуваат да се врзат.

Иако омикрон е во состојба до одреден степен да ги избегне повеќето антитела, вакцините сè уште нудат заштита, вели Сасисехаран.

Добрата работа кај вакцините е што тие не произведуваат само Б-клетки, кои произведуваат моноклонален одговор (антитела), туку и Т-клетки, кои обезбедуваат дополнителни форми на заштита, вели тој.

Користејќи го нивниот пристап кон мрежно моделирање, истражувачите проучувале како секоја од мутациите го менува обликот на протеинот и влијае на неговите интеракции со четири класи на човечки антитела кои го таргетираат САРС-КоВ-2.

Истражувачите ја споредија варијантата омикрон со оригиналниот вирус САРС-КоВ-2, како и бета и делта варијантите. Бета и делта варијантите имаат мутации кои им помагаат да ги избегнат антителата од класа 1 и 2, но не и од класа 3 и 4. Омикрон, од друга страна, има мутации кои влијаат на врзувањето на сите четири класи на антитела.

Врз основа на нивната еднодимензионална секвенца и анализа на мутација во една точка, фармацевтските компании веруваа дека нивните моноклонални антитела веројатно ќе го врзат омикронот и нема да ја изгубат моќта.

Меѓутоа, кога станаа достапни експериментални податоци, беше откриено дека варијантата на омикрон во голема мера им бега на моноклоналните антитела познати како ADG20, AZD8895 и AZD1061, како што беше предвидено со мрежните анализи во оваа студија, додека активноста на моноклоналното антитело S309 исто така беше намалена за три пати.

Покрај тоа, студијата покажа дека некои од мутациите во варијантата на омикрон ја прават поверојатно дека RBD ќе постои во конфигурација што го олеснува апсењето на ACE2 рецепторот, што може да придонесе за неговата подобрена подносливост.

Истражувачите планираат да ги користат алатките опишани во овој труд за да ги анализираат идните варијанти на загриженост што може да се појават.



Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.