Црквата Света Матрона е место за аџилак за православните кои доаѓаат од цела Русија. Храмот привлекува верници затоа што моштите на Света Матрона се чуваат овде од доцните 90-ти. Луѓето ја посетуваат црквата за да се поклонат на моштите и исцелителната икона, како и да донесат цвеќе и да му се помолат на Светителот.

Во 1635 година, Михаил Руски ја основал црквата, која била изградена во чест на неговите родители, кои починале на празникот Покров на Пресвета Богородица. Претходно на местото на манастирот имало гробишта (било отворено како машки манастир), каде биле погребувани бездомници и скитници. Затоа го нарекувале „манастирот на бедните куќи“.

Подоцна на ова место била изградена и камената монашка катедрала на Покров на Пресвета Богородица, а речиси 200 години подоцна било одлучено да се реконструира. Во исто време се изградени црквата Воскресение и камбанаријата на три нивоа, висока триесетина метри.

Околу еден век подоцна, во 1870 година, црквата била претворена во Покровски манастир. Овде бил отворен мисионерски институт за обука на монасите и оние кои сакаат да одат во просветни мисии. Сепак, манастирот бил затворен на почетокот на 20 век, а храмовите биле затворени во 1926 година.

Храмот на Матрона во Москва е обновен дури во 1994 година, но веќе како женски манастир. На ѕидот на храмот има икона на Светата Матрона Московска. Многу верници забележале дека присуството на моштите на Матрона имаат благотворно влијание на оваа област, бидејќи тука секогаш се чувствуваат мир и спокојство.

Во близина на црквата има камбанарија и свет извор. Верниците кои доаѓаат овде најчесто земаат света вода – агијазма во сопствени шишиња или во оние купени во црквата.

Патот до моштите е лево од централната врата на олтарот. Во близина на моштите секогаш има цвеќиња што им се даваат на посетителите. Православните веруваат дека ако посакате желба пред Матрона, таа ќе се оствари во рок од една година.



Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.