Францускиот сатиричен неделник „Шарли Хебдо“ со текст на авторот Жан-Ив Ками се осврнува на случувањата околу Македонија, за која се наведува дека се бори за влез во Европската Унија, а „вината за нејзините маки“ треба да се бара кај нејзините соседи, кои се растргнати поради идентитетот на државата.

Да се дојде во Скопје во јуни 2022 година значи да се посети главен град чии жители го сметаат официјалното име на нивната земја за историска навреда. Официјално, ние сме во Cеверна Македонија, име наметнато од Европа и меѓународната заедница по договорот потпишан во 2019 година за ставање крај на спорот меѓу Скопје и Атина. Меѓутоа, жителите, барем тие од православна вероисповед, не попуштаат: тие се Македонци и живеат во Македонија. Ниту од север, ниту од југ: во Македонија и тие се народ, со свој јазик и своја историја, која датира од славната антика.

 

Но, соседните Грција и Бугарија го оспоруваат поимот за посебен македонски идентитет, како последица на што Cеверна Македонија, која е кандидат за влез во Европската Унија од 2004 година, дури во 2020 година доби зелено светло од Европскиот совет за почеток на пристапните преговори. Но, има уште долг пат да се помине, а вината за тоа е во идеолошкото зло на Балканот: „антиквизацијата“ или потрагата по легитимитет со повикување на исчезнатите империи за да се консолидира процесот на национално формирање што сè уште не е завршен – објаснува „Шарли Ебдо“

Весникот наведува дека Балканот е мозаик на испреплетени народи, посочувајќи дека граѓаните на Македонија се претежно христијански Македонци, но четвртина од населението се Албанци.

Приштина, главниот град на Косово, е на само 90 километри од Скопје. Групите кои се залагаат за Голема Албанија се надвор од игра, но етничката поделба во Скопје е очигледна: од едната страна на мостот со поглед на Вардар се Албанците и Ромите, а од друга Словените. Евреите (останаа 200) веќе никому не му пречат: пронацистичкиот бугарски окупатор испрати 7.200 нивни предци во Треблинка – продолжува објаснувањето на сатиричниот неделник.

Според „Шарли Ебдо“, Македонците тврдат дека се потомци на Кралството на Филип Втори и неговиот син Александар Македонски од околу 400 и 300 година пред новата ера.

Славни корени откако првиот ги победи Атина и Теба, а вториот ја прошири својата моќ до Индија. Македонското национално движење, родено на крајот на 19-от век за да се ослободи од Османлиите, пледира на континуитет помеѓу ова минато и денешницата. Внатрешната македонска револуционерна организација (ВМРО) ја продолжи борбата против Кралството Србија. Тито, кој стана претседател на Југославија, го елиминираше движењето, но го консолидираше македонскиот идентитет: за да има југословенска федерација, требаше да се обединат многу националности! – додава весникот.

Според неделникот, во Атина, како и во Софија, приказната е поинаква.

Грците остануваат убедени дека Македонците се Грци и дека „вистинската Македонија“ е регионот на Солун. Компромисот за терминот „Cеверна Македонија“ ги задоволи и веќе не го кочат пристапот на Скопје во Европската Унија. Бугарите, кои мислат дека Македонците се Бугари, сега ја презедоа палката: Владата во Софија ги блокира преговорите, додека надреална мешана комисија од експерти не го натера Скопје да го признае „бугаризмот“ на земјата – нагласува „Шарли Ебдо“.

Неделникот додава дека партијата ВМРО-ДПМНЕ, пред да биде смената од власт во 2017 година, урбаниот пејзаж на Скопје го преполнила со статуи на антички херои и неговите идеолози на „македонизмот“, додека една ултранационалистичка партија во Бугарија ја користи истата кратена (ВМРО), но гласно извикува дека Македонците се етнички Бугари.

Дали ќе се извлечеме од овој хаос? Cеверна Македонија, исто така е членка на НАТО, ја има поддршката од Франција, чиј претседател штотуку рече дека е подготвен да ги пречека шефовите на владите од Скопје и Софија во Париз за да се финализира решението – заклучува без одговор неделникот.



Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.