Македонски
Има моменти во политиката кога човек мора да застане над секојдневието, над партиската динамика, над бројките и над битките, и да го погледне поголемиот хоризонт. Ние денес сме на едно такво место. Затоа што државата не се води само со планови и програми, туку со длабоко разбирање на тоа што значи да се биде генерација што ја менува траекторијата на една нација.
Денес, тука, не зборуваме за четири години власт, туку за четириесет години иднина. За тоа каков печат ќе оставиме. За тоа дали ќе бидеме генерацијата што конечно го прекина циклусот на падови, поделби и импровизации, и што почна да гради држава што личи на народот кој ја заслужува, истакна вечерва старо-новиот лидер на ВМРО-ДПМНЕ Христијан Мицкоски во говорот во Кавадарци.
.Во секоја политичка генерација доаѓа миг кога мора да се издигнеш над прашањата „што“ и „како“, и да одговориш на едно многу подлабоко „зошто“. Ние денес не расправаме само за програми, ниту за изборни циклуси; говориме за смислата да се води една држава низ турбулентен век во кој повеќето нации се прераскажуваат себеси, а некои дури се борат да опстанат. Македонија е во редот на држави кои не смеат да си дозволат ниту грешка на самодоволност, ниту луксуз на краткорочна мисла, истакна Мицкоски во говорот.
Нашиот пат не е линија што трча од избори до избори
Тоа е патека што ја исправа државата. Во мигови кога малите земји се принудени да докажат зошто заслужуваат свое место во светот, нашата должност е да покажеме дека силата на Македонија не лежи во нејзината големина, туку во нејзината издржливост, во зрелоста на нејзините институции, во способноста на нејзините луѓе да гледаат пошироко од хоризонтот на сопствените грижи.
Мицкоски нагласи дека неговата генерација има ретка привилегија: да го премости времето меѓу старата Македонија – држава оптоварена со кризи, сомнежи и неизвесности – и новата Македонија која ја градиме денес, држава што стои исправено, со повисока самодоверба, со јасна насока и со свест дека иднината не се очекува, туку истата се создава.
Токму затоа ја прифаќам оваа доверба не како политичка победа, туку како заеднички завет. Завет дека ќе ја продолжиме модернизацијата без да ја изгубиме суштината. Завет дека ќе ја чуваме традицијата без да станеме заложници на минатото. Завет дека ќе се движиме европски – но секогаш македонски. И заветот дека секоја наша одлука ќе ја мериме со прашањето: „дали го јакне достоинството на државата?“
Историјата не нè учи дека победите се кратки, но системите се долги. И ако нашето дело има вредност, таа ќе биде измерена не денес, туку за дваесет години, триесет, педесет години од денес – кога новите генерации ќе можат да кажат дека живеат во земја што не паднала во искушение да се повторува, туку се осмелила да се преобрази.
Секој што ја предводи оваа партија мора да ја разбере вистината што често ја забораваме: Македонија не пропаѓала од слабости, туку од мали амбиции. Од политичари што мислеле за следниот говор, а не за следната генерација. Од влади што правеле пријатели, но не и институции. Од системи кои се одржувале на импровизација, а не на дисциплина.Нашата задача е спротивното. Да изградиме држава што ќе трае подолго од нашите имиња. Држава што ќе ја подигне самодовербата на народот. Држава што нема да се моли за почит, туку ќе ја добива затоа што ја заслужува. Држава што ќе има економија со перспектива, институции што не зависат од волјата на поединци, образование што ги отвора вратите на светот, и национална сила што не се темели на гласност, туку на стабилност.
Затоа јас денес не зборувам само како партиски претседател, туку како човек што длабоко верува дека Македонија може да стане држава што ќе се изучува како успешен пример: како мала земја што исправено ја поминала кризата, што ги затворила старите рани, што создала нова политичка култура, што не се срами од својот идентитет, што покажа дека модерноста и традицијата можат да одат заедно.
Нашиот предизвик не е да бидеме гласни. Нашиот предизвик е да бидеме добри. Да создадеме систем кој ќе биде посилен од секоја личност. Да оставиме иднина која нема да зависи од среќа, туку од институции. Да го смениме она што никој не успеал пред нас: политичката култура на државата. И тоа ќе го направиме. Не затоа што е лесно. Туку затоа што е исправно.
Нашата генерација мора да ја има храброста да гледа таму каде другите гледале само ограничувања. Мора да има визија да гради таму каде другите гледале непроодност. Мора да има сила да остане исправена таму каде што другите би се свиткале. Затоа што политиката е како еден весник на дневни настани, но државноста е книга што се пишува со векови. А ние, драги мои, сме должни да ја напишеме следната глава со мудрост, со амбиција и со чиста совест.
Лидерите што ги памети историјата не се паметат по должината на мандатите туку по трагите што го оставиле
Илинденците не се воделе од лични амбиции. АСНОМ не се водел од политички интереси.
Генерацијата од 1991 година не се водеше од функции. Сите тие се воделе од една единствена мисла: да остават држава што ќе биде подобра од таа што ја затекнале.Тоа е должност и за нас. И токму затоа, во овој последен мандат, јас нема да работам да останам претседател.
Ќе работам да создадам генерација што ќе биде подобра од мене. И најдобра за Македонија. Ќе работам да создадам систем што ќе трае. Ќе работам да ја направам Македонија држава што ќе биде стабилна дури и кога ќе нема кој да ја брани, затоа што ќе се брани самата. Сите сме свесни дека нашата историја не ја создале лесни времиња. Ја создале предизвици. Ја создале луѓе што немале привилегија на удобност. И токму затоа Македонија опстојува: затоа што секоја генерација имала барем неколкумина кои одбиле да се покорат пред стравот. И да повторам – Без Илинден – ќе нè немаше. Без АСНОМ и одлучноста на нашите херои од 1944 – ќе нè немаше. Без 1991 – немаше држава.Но не само и без хероите, туку и без сите оние храбри, но тивки луѓе што не ги знаеме по име, без непоколебливата воља на народот кој секогаш кога е тешко одлучува да верува – ќе немаше Македонија.
Ние сме нивното продолжение. И затоа сме должни да бидеме подобри од нашите слабости, посилни од нашите сомнежи, поцврсти од нашите стравови.
Сите тие се воделе од една единствена мисла: да остават држава што ќе биде подобра од таа што ја затекнале.
Тоа е должност и за нас. И токму затоа, во овој последен мандат, јас нема да работам да останам претседател.
Ќе работам да создадам генерација што ќе биде подобра од мене. И најдобра за Македонија. Ќе работам да создадам систем што ќе трае. Ќе работам да ја направам Македонија држава што ќе биде стабилна дури и кога ќе нема кој да ја брани, затоа што ќе се брани самата. Сите сме свесни дека нашата историја не ја создале лесни времиња. Ја создале предизвици. Ја создале луѓе што немале привилегија на удобност. И токму затоа Македонија опстојува: затоа што секоја генерација имала барем неколкумина кои одбиле да се покорат пред стравот. И да повторам – Без Илинден – ќе нè немаше. Без АСНОМ и одлучноста на нашите херои од 1944 – ќе нè немаше. Без 1991 – немаше држава.
Но не само и без хероите, туку и без сите оние храбри, но тивки луѓе што не ги знаеме по име, без непоколебливата волја на народот кој секогаш кога е тешко одлучува да верува – ќе немаше Македонија.
Ние сме нивното продолжение. И затоа сме должни да бидеме подобри од нашите слабости, посилни од нашите сомнежи, поцврсти од нашите стравови, нагласи Мицкоски.
