Македонски
Дарко Глишиќ, министерот за јавни инвестиции на Србија, зборуваше за тешкиот мозочен удар што го доживеа за време на неговото гостување во утринската програма на телевизијата Пинк, пред камерите.
Беше утро како и секое друго. Се чувствував добро, сè беше во ред. Бев многу расположен. Емисијата започна, а потоа едноставно почнав да се исклучувам, како што вели народот. На почетокот бев без зборови, потоа рацете, нозете, целото тело полека почнаа да откажуваат… Во последните неколку десетици секунди успеав да видам што се случува околу мене, но не можев да реагирам. А потоа, едноставно, и тоа се исклучи – како кога ќе се исклучи прекинувач“, вели Глишиќ
За моментот на будење по мозочен удар
Будејќи се 12 часа подоцна во шок-собата на Клиничкиот центар на Србија, се соочил со делумен напад и неможност за зборување. Сепак, благодарение на брзата интервенција, успеал да избегне посериозни последици.
Не беше баш добро кога се разбудив. Тоа чувство на одземеност, не можев да ја почувствувам десната страна од моето тело, речиси и да не чувствував првите неколку часа. Не можев да зборувам. Но, полека сè почна да се враќа. Сè уште сум во процес на рехабилитација. Работам под надзор на лекар, имам терапија секој ден и ќе трае уште шест недели. Сега сè е добро. Сè е зад нас“, вели Глишиќ.
Тој детално го раскажа моментот кога сфатил дека ја губи контролата врз своето тело:
Кога помислив дека нешто ми е до грлото, ја испуштив чашата и видов дека немам контрола врз десната рака. Потоа сфатив дека немам контрола ниту врз левата. Не ги чувствувам нозете, не го чувствувам телото. Фазата на мозочен удар е таква што ти одзема сè. До последниот момент, кога ти се гаси видот. Само мозокот регистрира до крај што се случува околу тебе, а потоа едноставно те исклучува. Сè видов, сè слушнав, но не можев да покажам никаква реакција“, вели Глишиќ.
Тој додава дека таквиот момент удира како гром од ведро небо.
Се чувствував добро, релативно сум здрав за моите години и тоа многу ми помогна да го издржам тој тежок мозочен удар. Да беше поинаку, последиците ќе беа полоши. Секако, и факторот среќа играше улога. Да бев некаде подалеку и помошта да стигнеше подоцна, веројатно ќе беше многу полошо за мене. За околу 25 минути, веќе бев хоспитализиран, во собата за реанимација. Им благодарам на сите што беа со мене тогаш“, вели Глишиќ.
За појавувањето во студиото каде што доживеа мозочен удар
Само осум недели по мозочниот удар, Глишиќ се појави во истото студио каде што се случи инцидентот, сакајќи, како што вели, симболично да го означи своето закрепнување.
Кога се појавив за првпат, сакав да биде точно таму каде што ми се случи сè. Беше вторник, исто време, истиот водител. Малку чудно чувство, сите гледаа… Лекарите велат дека по осум недели лузната на крвниот сад во главата треба да заздрави. Сакав да бидам таму токму тогаш и да испратам порака – прво до оние што ме поддржуваа, да им се заблагодарам, а исто така и до оние што се радуваа – дека се радувале залудно. Бог ме погледна“, рече Дарко Глишиќ.
Кога го прашаа за понатамошното закрепнување, министерот призна дека не е подготвен за повеќемесечен одмор.
Никогаш во животот не сум бил кукавица, ниту пак сум се повлекол од ништо, а нема ни сега. На ова гледам од светлата страна – како предупредување. Морам повеќе да се грижам за моето здравје. Секој ден сум во Клиничкиот центар, каде што ми се прават разни анализи, терапии. Кога ми рекоа дека морам да одмарам шест месеци, реков – подобро да ме вратите во шок-собата и да ме врзете. Навистина не можам да го правам тоа шест месеци. По седум недели, почнав да работам“, истакна Глишиќ.
Тој откри и дека неговата мајка не знаела што се случило, дека дознала дека доживеал мозочен удар додека гледала телевизија.
Мајка ми дознала дека имам мозочен удар додека гледала телевизија. Беше тешко и за двата сина, и за постариот и за помладиот. Постариот доаѓаше малку почесто бидејќи можеше, помладиот беше на училиште и му беше тешко да ги координира смените. Но, беа подеднакво загрижени, двајцата“, вели Глишиќ.
