Македонски
До 15 век Русите, Украинците, Полјаците, Чесите не се нарекувале себеси „Словени“. Словенскиот јазик до средниот век се дефинирал како јазик на Бугарите, а не како јазик на Русите, Полјаците, Словаците, Словенците итн. Во IX и X век меѓу овие народи Бугарите го шират своето писмо. Од бугарските книги овие народи го прифатиле старобугарскиот јазик за свој. Но, по освојувањето на Бугарија од страна на Османлиите, овие народи не би сакале да се знае дека пишуваат и читаат на јазик на поробен народ. Затоа старобугарскиот јазик го преименувале во „црковнословенски“, тврди бугарскиот академик Николај Державин, пренесува „aktualno.com“.
Во 9 и 10 век, кога Преславските и Охридските книжни училишта дистрибуирале бугарски книги низ Европа, тогаш немало Словени! Нема пишан документ од 7 до 12 век кој зборува за Словени. За Словените почнале да се зборува во 17 век од страна на Петар I и особено Екатерина Велика. Таа не може да поднесе помисла дека некој друг им дал пишување на Русите и ја прифаќа идејата на бенедиктинскиот монах со далматинско/хрватско потекло, Мавро Орбини, дека сите народи со слични јазици треба да се нарекуваат „Словени“. Тоа се практично сите заедници што добија читање и пишување од бугарските книжевни училишта. Така се раселени и заменуваат бугарските заслуги за просветлувањето на ова огромно море од соседни народи. Но тогаш немаше бугарска држава и немаше начин Бугарите да ја заштитат вистината“.
