Македонски
Постојат многу начини на кои телото ни покажува дека сме безбедни покрај некого.
Понекогаш тоа е многу едноставно: ненадејна поспаност, тивко смирување, тешки очни капаци кога ќе легнеме до личност што ја сакаме. Истражувањата одамна зборуваат за тоа дека љубовта не е само емоција, туку и биолошки сигнал. Кога сме покрај некого кому му веруваме, телото испушта окситоцин, познат како хормонот на поврзување. Овој хормон ја намалува напнатоста, го стишува алармот во нервниот систем и му кажува на мозокот дека сме во зона каде што не мора да внимаваме. Така телото добива сигнал дека сме мирни, дека е добро да одмориме.
Во време кога темпото на секојдневието е забрзано, луѓето често забораваат дека нашата физиологија е дизајнирана да се смири само во средини кои ги доживуваме како сигурни. Кога сме со некого што го сакаме, срцевиот ритам се регулира побрзо, нивото на кортизол паѓа, а телото се префрла од „бори се или бегај“ во состојба на обновување. Токму затоа заспивањето до некој кој ни значи е толку лесно, иако во сите други ситуации можеме да се мачиме со мисли, несоница, анксиозност или преоптоварен ум. Безбедноста не е само збор, тоа е физиологија што може да се измери.
Но постои и друга страна: ова чувство не може да се инсценира и не може да се одглуми. Телото препознава вистинска присутност, вистинска нежност, вистинско внимание. Исто така препознава кога има дистанца, конфузија или емоционална недостапност. Затоа не чувствуваме сонливост и мир со секој човек, туку само со оние со кои нервниот систем се усогласува. Често не сме ни свесни колку сме напнати сè додека не легнеме покрај некого што ни го враќа чувството дека сме дома, барем за миг.
Ова не значи дека љубовта е само биологија, ниту дека треба да ја романтизираме науката. Но, важно е да разбереме дека телото има свој начин да процени дали до некого сме вистински блиски. Луѓето можат да кажат многу зборови, да даваат ветувања, да останат нејасни или емотивно далечни, но телото никогаш не лаже. Можеби затоа многу од нас тагуваат не за изгубена врска, туку за изгубено чувство на одмор. За ноќи кога телото конечно престанува да се брани. За единствените моменти кога светот ќе стане тивок и ќе може да се дише без стега во градите. Затоа што љубовта, во нејзината најтелесна форма, е место на смирување.
Затоа вреди да се запамети следното: каде што телото се смирува, таму постои вистинска поврзаност. А каде што телото се буди во заштитна положба – таму ни нешто фали. Љубовта не е само збор, ниту само емоција. Таа е најавата која нервниот систем ја испраќа кога конечно може да каже: овде сум безбеден. Овде можам да заспијам.
