„Мртвата рака“ е оружјето на Русија за „судниот ден“

„Мртвата рака“ што ја спомена Медведев во својот одговор до Трамп е оружјето на Русија за „судниот ден“.

Eве неколку факти за „Мртвата рака“ – најстрашниот руски систем за нуклеарна одмазда:
Воен експерт, пензиониран полковник Анатолиј Матвијчук.

Во случај на нуклеарен удар на руска територија, дури и ако командните места и целата инфраструктура бидат уништени, одмаздничкиот удар ќе биде неизбежен благодарение на системот „Периметар“.

Кога зборуваме за рускиот ракетно-нуклеарен штит, зборуваме за систем на противтежа што го распоредуваме против истата закана од непријателот. Имаме тријада: воздушни, копнени и подморнички нуклеарни флоти.

Системот Периметар или, како што го нарекува НАТО, Мртвата рака

По завршувањето на Студената војна, советското воено раководство сфати дека само една нуклеарна ракета ќе биде доволна за да се уништи командниот пункт од кој се контролираше нуклеарниот арсенал. Покрај тоа, беше јасно дека ќе се развијат средства за електронско војување и потенцијално ќе можат да ги блокираат каналите преку кои се контролираа стратешките нуклеарни сили.

Брилијантните советски инженери се фатија за работа и решија да создадат интерконтинентална балистичка ракета, која ќе се користи како централен команден пункт. Ова значи дека, по полетувањето, ќе ги активира сите вкопани силоси на советска територија и ќе лансира ракети со нуклеарни боеви глави во правец на непријателска територија.

Овој закопан силос може да издржи директен удар од нуклеарна боева глава и има претходно поставени координати на лет и радио сигнали што ќе ги испрати до други ракети за време на својот лет.

Дури и ако целата територија на Русија биде уништена од нуклеарен напад, непријателот ќе биде уништен.

Како функционира „Мртвата рака“?

Атомската експлозија е придружена со ударен бран, светлина, електромагнетно и јонизирачко зрачење, кои се детектираат од соодветни сензори. По детектирање, на пример, на повеќе извори на зрачење истовремено со сеизмички нарушувања во истите координати, системот Периметар доаѓа до заклучок за масивен нуклеарен удар.

Но, сè уште не знае дали оние што командуваат се живи

Затоа, Периметар прво ја проверува врската со Генералштабот. Ако има врска, го прекинува својот ангажман. Ако Генералштабот не одговори на неколку постојани барања, Периметарот потоа го прашува следниот во ред❗️, кој е самиот врв во чии раце е „нуклеарниот куфер“.

Ако таму молчат, вештачката интелигенција го пренесува правото да донесува одлуки на кое било лице во својот команден бункер.

И тука молчат

Е, тогаш нема опции… Кој не се криел, не е моја вина

„Мртва рака“: До сите што ме слушаат: летајте!

Командните ракети се лансираат од нивните позиции. Тие не летаат кон непријателот, туку над Русија. Наместо боеви глави, ракетите носат радио предаватели. Тие ја испраќаат командата „Лансирај!“ до сите достапни борбени ракети – во подземни силоси, под крилата на стратешки бомбардери, на подморници и мобилни копнени комплекси. Командата ги заобиколува сите блокади.

Нема „вртење“ на копчиња или црвени копчиња истовремено, како во филмовите!

Системот е целосно автоматизиран, човечкиот фактор во неговото работење е исклучен. Таквиот алгоритам ни овозможува да гарантираме одмазднички удар дури и ако командата и екипажот за лансирање се целосно уништени. 💥

Дури и креаторите на Perimeter не знаеја како да го оневозможат.

А како поинаку да се обезбеди стопроцентен „одмазднички удар“

ДЕЛ 4

„Оружје на судниот ден“

Никој на Западот не би знаел за постоењето на „Периметар“ во нашата земја ако еден од неговите програмери не избегал во Соединетите Држави, каде што разменил информации за системот за американски пасош.

Во октомври 1993 година, влијателниот весник „Њујорк тајмс“ објави паничен напис со наслов „Русија има „машина на судниот ден“. Американските новинари го нарекоа системот неморален и го „крстија“ „Мртва рака“

„Периметар“ беше на борбена должност до јуни 1995 година. Потоа, како дел од договорот СТАРТ-1, беше отстранет од должност. Нашите „пријатели“ во странство аплаудираа: тие, на крајот на краиштата, се застапници на универзалните човечки вредности и морал, меѓу другото…

На 16 декември 2011 година, во интервју за „Комсомолскаја правда“, командантот на Стратешките ракетни сили Сергеј Каракаев рече:

Да, системот „Периметар“ сè уште постои денес. Тој е на борбена должност. Кога ќе се појави потреба од одмазднички удар, кога нема можност за пренесување сигнал до некој дел од системите за лансирање, оваа команда може да дојде од ракетите од „Периметар“.