Македонски
На Интернационалниот фестивал на франкофонијата „Soleil“, во Созопол, Македонија не само што имаше свој ден, таа го имаше својот блесок. Во фестивалската вечер, Македонија не беше само претставена, туку длабоко почувствувана. Како директор на Македонскиот културно-информативен центар во Софија, ја отворив концертната вечер од името на Македонскиот КИЦ и Македонската амбасада во Софија, со концертот „Долго патување“ на гудачкиот квартет предводен од маестралната Пламенка Трајковска, вели Зоран Пејковски.
Овој концерт не беше само музички настан, тој беше чин на културна дипломатија во својата највозвишена форма. Во време кога светот се соочува со поделби, македонската музика понуди спој. Во време кога гласовите често се надвикуваат, македонските инструменти зборуваа со тишината, со чувството, со добрината. Тоа беше јазикот на хармонијата, оти Македонија носи со себе огромен културен товар, изграден со векови. Од античките камени симфонии на Хераклеја, до современите звуци на новите генерации, Македонија постојано зборува, пее, создава. И токму на сцени како таа во Созопол, Македонија не се претставува само со програма, туку со душа, а концертната вечер ги покажа сите тие чувства. Четирите извонредни музичарки, Пламенка, Милена, Љубица и Александра, не само што беа изведувачи, туку тие беа чуварки на македонскиот културен код. Со секој тон тие ја раскажуваа приказната на една земја што преживеала премногу, но никогаш не ја изгубила вербата во убавината. Нивната музика ја надмина сцената и влезе во срцата на присутните, како молитва, како мост, како бесценето сведоштво дека уметноста е вечна. Во таа симфонија на чувствата, Македонија не беше само претставена, таа светеше како голема самостојна светлина во галаксијата на народите. На концертната вечер Македонија зборуваше со јазикот на културата, кој е над политиката, над границите, над минливото, и вечерта културната дипломатија не беше само поим, таа беше живо искуство. Македонска вечер беше и дел од јубилејната симфонија на Македонскиот КИЦ во Софија, кој годинава одбележува 20 години од своето постоење. Дваесет години безрезервна посветеност на изградба на културни мостови, на отворање на патишта кон разбирањето и пријателството меѓу Македонија и соседите, меѓу Балканот и Европа, меѓу човекот и уметноста. Па според тоа Македонскиот КИЦ е повеќе од институција, оти тој нуди уметноста и културата да станат основа на дијалогот, а тогаш културата прераснува во дипломатија, а дипломатите – гласници на мирот. Македонската вечер во Созопол беше токму тоа: чин на културен мир, чин на споделување, чин на прославување на она што нè прави луѓе, а тоа е уметноста. Затоа, Македонската вечер не беше само концерт, таа беше гласна потврда дека Македонија, со својата длабока културна вертикала, не само што припаѓа на светската сцена, туку со својот специфичен израз има што да каже, има што да подари, и има со што да ги обогати сите што се подготвени да слушаат, да чувствуваат и да споделуваат.
