Денес веројатно најголемиот број Македонци знаат зошто 23 октомври е неработен ден. Но, исто така, веројатно најголемиот дел од Македонците не знаат ни збор повеќе за настанот од празникот. Основачи на ВМРО? Можеби некој чул за Христо Татарчев, но најмногу затоа што пред повеќе години во Бугарија негов внук беше јавен обвинител. Иван Хаџи Николов? Кој е тоа? Можеби книжарот, со кого всушност ни почнуваат проблемите околу основањето на ВМРО, затоа што неговата книжарница, во која е основана организацијата се наоѓала во Солун. По ѓаволите, а каква е таа тајна македонска организација во овој град кој, нели, отсекогаш бил грчки. Еве не мора да се праша во Атина, може и во Брисел, Лондон, Вашингтон, пишува Дарко Јаневски во колумна за Денешен.мк, објавена минатата година на овој ден.

Се разбира, може да се потсмеваме на недоветноста на основачите на ВМРО кои наместо во Скопје, организацијата ја основале во еден град кој не е македонски. Односно, бил македонски, ама грчки, со тоа што тогаш, во градот во кој пред речиси 30 години беше одржан милионскиот антимакедонски митинг, Грците биле малцинство. Збунувачки, зар не?

За Бугарија, Солун во кој е основано ВМРО, е град во Македонија која не е грчка, туку бугарска. Или, можеби Бугарите за бугарска ја мислат само Вардарска Македонија која пред 100 години, во Првата балканска војна била окупирана од Србите. За денешна грчка Македонија, во која се наоѓа и Солун, каде патем се случиле и солунските атентати, каде е донесена одлуката за востанието во 1903 година, каде се одржала последната средба на Гоце Делчев и Даме Груев, пред овој првиот да замине во смртта, не сме ги чуле да кажат дека е бугарска. Еден единствен збор. Не треба повеќе. Само еден!

Така, гледано од овој аспект, имаме Македонија која од Табановце до Гевгелија е бугарска, но веднаш потоа, пет чекори понатаму, на некој чуден начин, за Бугарите, 51 отсто од таа Македонија на која мислеле основачите на ВМРО (или поточно кажано ТМОРО) стануваат грчки. Инаку, веројатно дека тие досега би ги обвиниле Грците дека им ја крадат историјата, односно оној дел од нивната историја што е означен како најромантичен, додека Грците, би ги обвиниле Бугарите дека ја крадат нивната историја. Оти ако Македонија е грчка, таа по дефиницја не само што не може да биде македонска, туку не може да биде ни бугарска. Така сигурно мислат и грчкиот претседател и грчкиот премиер. Но, со тоа, логично, не би требало да се согласува бугарскиот претседател Радев, бугарскиот премиер, а за бугарските членови на историската Комисија и да не зборуваме. Патем, што мислат членовите на историската Комисија од Северна: чиј бил Солун во 1903: македонски, грчки или бугарски? И ако е македонски, ама грчки, а не „северен“, кога го славиме 23 Октомври и основањето на ВМРО во Солун, чија историја крадеме: бугарска или грчка?
Всушност, на тој начин доаѓаме до ситуација од која произлегува дека двете членки на ЕУ и НАТО, Грција и Бугарија, си ја крадат меѓусебната историја, само што никому досега не му паднало на памет од тоа да прави проблем. И колку што не држи умот, никому досега не му паднало на памет да каже дека Грција и Бугарија треба да си ги средат соседските односи, како што тоа се еднострано се бара од нас. А, кога за овие две земји станува збор, не е само Македонија во прашање, туку и Тракија чиј јужен дел, оној што излегува на Егејското Море источно од Кавала, Бугарите го изгубиле не затоа што е грчки, туку затоа што во Првата светска војна, биле на страната на губитниците.
Како и да е, основачите на ВМРО ни создале проблем: ја основале македонската организација која е бугарска, во град кој е македонски, ама грчки. Што ни создава забуна. Како ова да им го објасниме на децата во учебниците по историја? Можеби најдобро решение е да го консултираме муртинскиот нобеловец кој велеше „ебаму името, ебаму“, за да појасни. Или оној со исушената рака кој го потпиша Преспанскиот договор.

Но, бадијала го трошиме времето на нив. Се што треба да направиме е да погледнеме во грчките и бугарските учебници: чиј бил Солун во 1903 година? И како ни тргнала работата, да препишеме оттаму. Па да кажеме: во грчките учебници пишува вака, во бугарските така. Тоа се нарекува современ пристап кон објективната меѓународно прифатена историска вистина. Оти ние наши учебници по историја ќе немаме.

Во секој случај, ова не е академско прашање, туку мошне практично: што барале шесторицата да основаат револуционерна организација во туѓ град? И денеска, кога се повикуваме на нивните жртви, на жртвите на илјадници други, не е лошо да си го ставиме прстот на чело и да си прифатиме дека историјата имала свои патишта кои не можат да се гледаат со денешни очи. И дека пред нас е изборот: или ќе се откажеме од нејзе и ќе ги прифатиме уцените или нема да отстапиме. При тоа, треба да имаме на ум дека е лага дека ќе ни биде подобро, дека на иднините генерации ќе им овозможиме подобар живот ако го прифатиме првото. Народ кој не се почитува себеси, не е почитуван ни од другите. Ниту пак го сакаат во нивно друштво. А Солун во 1893 година бил македонски град. Грчки станал 20 години подоцна.

(Архива на Денешен.мк, колумната е објавена на 23/10/2023)

The post Дарко Јаневски: А чиј бил Солун во 1893-та – грчки, бугарски или македонски? appeared first on Република.

Пред само една недела, во гостување во емисијата на Љупчо Цветановски на ТВ АЛФА, изразив уверување дека СДСМ многу бргу ќе застане на нозе и ќе се опорави по стравичниот и катастрофален дебакл на изборите на 8 мај, по што од септември ќе тргне во поход кон главата на ВМРО-ДПМНЕ, пишува Дарко Јаневски.

Изборите во СДСМ покажаа дека очигледно дебело погрешив. Изборот на Венко Филипче за претседател на СДСМ целосно ме демантира и покажува дека партијата е далеку од состојба на закрепнување. При тоа, не е спорен само начинот на кој беше избран Филипче, приговорите на Деспотовски и повлекувањето на Петровска, туку, едноставно, не верував дека социјалдемократите ќе го изберат човекот кој има најмногу темни дамки од претходното владеење на СДСМ.

Тешко е да се избрише од меморијата дека Филипче беше министер за здравство кој ја искачи Македонија на врвот на светската листа по починати од Ковид 19, тешко е да се избрише од меморијата на граѓаните настанот со монтажната болница во Тетово, додека во исто време, неговата пропаганда плескаше по тераси во негова чест, паралелно со цела Европа во која граѓаните им оддаваа почит на лекарите, а не на нивните министри. Македонија беше единствена земја во која наместо на оние кои денот го поминуваат во скафандери, му се ракоплеска на министерот. Тешко е да се заборави, да се извади од умот таа стравична пропаганда, вклучувајќи ја тука и онаа насловна страница на еден од дневните весници на која Филипче, наречен „свети Филипче“, во стилот на свети Ѓоргија ја убива ламјата, т.е. короната и не спасува сите нас. Гледаш и не ти се верува! Можно ли е ова? Зар толку ниско сме паднале? Зар може еден министер да се сведе на тоа ниво?

Настрана тие што му ракоплескаа, тоа даваше слика за Филипче како човек кому му е битна перцепијата, а не реалните резултати. Кој луѓето ги смета за тесто кое со пропаганда може да се меси, а не за разумни суштества со способност да размислуваат. Пожарот во Тетово беше логична последица на таа здравствената политика, која на Македонија и донесе не само 10 000 мртви од Ковид 19, туку уште толку поради затвореноста на здравствениот систем по што бројката на мртви во 2022 година се искачи на 29 000 лица на годишно ниво, наместо просекот од 20 000 починати годишно. И при сето тоа, ние имавме ракоплескање за „светиот Филипче“.

Можно ли е тоа?

Потоа дојде и неговата моторџиска дружба со Зоран Заев, гробарот на Македонија, кој, ако ВМРО-ДПМНЕ држи до себе, ќе мора да одговора за се што стори, па се до учеството на последната конференција во Атина во организација на Заев и Ципрас во Атина, за одбележување на Преспанскиот договор.

Во меѓувреме, да не го заборавиме дебаклот што на изборите го доживеа Филипче, кога беше кататсрофално поразен од Александар Николоски, што јасно покажа што граѓаните мислат за него. Оттука, беше тешко да се поверува дека по тој пораз од безмалку три наспроти еден, социјалдемократите ќе се решат него да му ја доверат партијата, кога веќе пред само два месеци тој на изборите си го измери рејтингот кај гласачите. Впрочем, беше изненадување што тој самиот, по еден таков пораз, воопшто се решил да застанува на чело на СДСМ која во изминатиет седум години, од партија прерасна во приватна сопственост на муртинската „елита“.
Но, се случи токму спротивното. Што јасно ја оцртува сликата за пуленот на Заев кој успеа да го победи скопското крило и да ја задржи партијата во скутот на муртинскиот итроман, што само по себе значи дека СДСМ нема да може да се обедини и цврсто да застане на здрави нозе, по што би почнала да му дише во врат на ВМРО-ДПМНЕ.

Оттука, ако партијата на Мицкоски можеше да посака добар подарок, тоа секако е изборот на Филипче за лидер на СДСМ. Тој, едноставно, зад себе има премногу темни петна, со кои тешко дека ќе може да се справи бидејќи времето не може да се врати назад. Филипче ќе го закова СДСМ на дното и очигледно, тоа уште сега може да се каже, ќе му подари најмалку уште еден мандат на ВМРО-ДПМНЕ, под услов владеачката партија да не направи некаква серија на скандалозни грешки во текот на ова четиригодишно владеење. Филипче, едноставно го остава празен просторот кој го создадоа Заев и Ковачевски и кој новиот лидер на СДСМ требаше одново да го заземе, и им дава крилја, не само на ВМРО-ДПМНЕ, туку и на Левица и на ЗНАМ. Навистина, на наредните локални избори веројатно е дека СДСМ ќе оствари подобар резултат од тој што го направи Ковачевски на парламентарните избори, ќе освои некој глас повеќе од последните 150 000 гласови, но тоа ни оддалеку нема да биде моќен и здрав СДСМ од кого ВМРО-ДПМНЕ ќе се плаши.

Колку и да звучи апсурдно, владеачката партија ќе има повеќе проблем со медиумите на СДСМ, бидејќи една лекција Филипче добро ја има совладано – пропагандата и свесноста за нејзиното значење. ВМРО-ДПМНЕ ќе има проблем со медиумите кои ќе застанат зад грбот на Филипче (еден дел кои се приврзаници и под контрола на „скопското крило“ мирно ќе гледаат сеир од страна), ќе се бара влакно во јајце како бојата на вратоврската на Мицкоски, но и таа стратегија на Филипче нема да има голем дострел ако ВМРО-ДПМНЕ знае како да се постави и знае кои се неговите слабости во овој дел. А не дека ги нема!

А, за граѓаните, Филипче едноствно го достигна својот дострел во времето кога му се ракоплескаше по тераси на општ срам за сите и оттогаш тој е минато. Со него на чело, се чини, минато станува и моќниот СДСМ кого сега од глава му се удира политиката на владеење со уцени, наместени судски процеси, трескавично крадење, самобендисаност и ароганција. И пропаганда, која заедно со претходното даваше еден систем на владеење чиј дел беше и Филипче.

Така што ВМРО-ДПМНЕ може да ја накриви капата, иако никако не треба да сметне од умот дека сега најголем непријател може да биде самиот на себе. Под услов да заспие на ловориките и да се почувствува суверен без опасност по сопствениот рејтинг. Еуфоријата против СДСМ која го имаше зафатено гласачкото тело и која се изли по улиците, односно во гласачките кутии на 8 мај, едноставно помина. Независно од тоа кој е лидер на слабиот СДСМ без шанси позначително да закрепне, граѓаните очекуваат резултати од власта и тие резултати мора да се испорачаат. Тоа е борбата против сиромаштијата и борбата против корупцијата. Тие приоритети ќе останат да висат над главите на секој во Македонија и тоа ќе мора да се реши. Било какво опуштање и било какви изговори во стилот „со СДСМ беше полошо“, овој пат нема да поминат. Така што, нека ви е со среќа Филипче, добивте вреден подарок, но тоа многу не менува кај очекувањата на тие што ве изгласаа, заклучува Јаневски.

The post Јаневски: Филипче – најдобриот подарок од СДСМ за ВМРО-ДПМНЕ appeared first on Република.

Новинарот Дарко Јаневски на својот профил на Фејсбук коментира за зголемениот број „комити“ во последниот период во Македонија, посебно откако ВМРО ДПМНЕ повторно е на власт во државата.

Многу комити се изродија во последниов месец, па и пред тоа. Да ги имаше во толкав број 1903-та, не само што ќе успееше Илинденското востание, туку ќе го освоевме и Цариград, пишува Јаневски.

The post Дарко Јаневски: Многу комити се изродија последниов месец, ако ги имаше во толкав број ќе го освоевме и Цариград во 1903-та! appeared first on Република.

Заврши кампањата за првиот круг на претседателски избори. Рамката е исцртана, останува финалето во среда. И останува бледата импресија од кампањата на Пендаровски, како еден од двајцата фаворити за вториот круг. Оставен сам на себе од Ковачевски, со слаба, на моменти очајна и мизерна посетеност на митинзите, се чини тука некаде завршува неговата претседателска улога, иако ќе му остане надежта дека во вториот круг ќе му се претоварат гласовите на Албанците, пишува во својата колумна за Денешен, Дарко Јаневски.

Понатаму Јаневски пишува:

Направи низа грешки во текот на кампањата, од лошиот избор на неколку спотови (кој ли само го советувал дека може да и парира на Силјановска со спот во кој главната улога ја има неговата сопруга или со оние спотови за „моето кафе“, „мојот бурек“ и што ли уште беше), ги носеше децата на ЛГБТ промоција, до клучната грешка која ја направи пред некој ден со „27 април“ обвинувајќи ја главната противкандидатка дека ќе ги помилувала „насилниците“. Тоа е истиот Пендаровски кој своевремено изјави дека луѓето од 27 април „не се терористи“, што би значело дека лежат во затвор за дело кое не го сториле. Истовремено, тој за себе изјавува дека е легалист, што едно со друго не оди. Не може да оставиш луѓе да лежат во затвор за дело за кое велиш дека не го сториле, а во исто време да тврдиш дека си легалист, односно човек, претседател кој го почитува правото.

Всушност тој требаше помилувањето да го стори пред самиот почеток на кампањата, со што ќе им одвлечеше одреден број гласачи на ВМРО-ДПМНЕ и на Силјановска и ќе извлече голем дел од чергичето од под нозете на неговите противници. Што и да мислат, што и да кажат за „27 април“, недвојбено е дека тоа не беше тероризам и дека Пендаровски имаше шанса тоа да го исправи, а со тоа да порасне во очите на голем број Македонци. Ќе беше човечиште. Тој тоа не го стори, самиот на себе стана контрадикторен со изјавата дека тие луѓе не се терористи и ја стори една од крупните грешки во својот од кон втор мандат.

Сето тоа се вклопува во бледиот впечаток со кој се покри во текот на изминатите пет години, во кои не остави белег по кој би можел да биде запаметен. За тоа очигледно се свесни и во СДСМ, па затоа и го оставија сам да се „бори“ пред малиот број симпатизери кои ги посетуваа неговите митинзи и настапи. Не е јасно зошто повторно го кандидираа, но од друга страна, кој и да беше, тешко дека ќе настапуваше поинаку. На СДСМ и Пендаровски едноставно им недостасува победничка атмосфера, што се должи на општиот впечаток кој е надвиснат врз партијата што го кандидираше, чиј главен проблем е корупцијата од која Пендаровски не се дистанцираше. Да, призна во неговите говори дека со борбата со корупцијата се застанало на половина пат (што не точно, бидејќи се застана на почетокот, а не на половина пат, додека корупцијата едноставно ја „изеде“ Македонија), дека биле правени грешки, но тоа признание, прво, беше премалку експлоатирано од неговиот очигледно лош штаб, и второ, не помина кај граѓаните. Поради што имаше дури и смешни митинзи како тој во Кисела Вода, кога имаше повеќе луѓе на бината отколку на платото пред бината.

Оттука се чини, неговата улога е завршена. Последна надеж му се гласовите на Албанците во вториот круг, но се чини дека и таа надеж ќе остане празна. Ова не е 2019 година, ниту 1999 година кога Борис Трајковски со полнење на кутиите во албанските средини и со претовар на албанските гласови ја надомести огромната разлика која Тито Петковски ја оствари во првиот круг. Овој пат, по се изгледа барем половина од Албанците не се подготвени да служат како монета за поткурусување во борбата меѓу Пендаровски и Силјановска и нема да му ја донесат победата во вториот круг. Посебно, ако Силјановска оствари значителна разлика.

Уште повеќе што, ќе биде крајно нелогично Таравари и албанската опозиција кои според анкетите „држат“ половина од гласовите на Албанците во Македонија, да глумат фронт наспроти актуелната влада, а да ги повикаат своите симпатизери во вториот круг да го поддржат пуленот на власта, посебно што и самите се свесни дека претседателот нема никаква улога во уставните измени кои се услов на албанската опозиција за коалиција.

Така што, се чини дека резултатот во среда е познат. Не е позната само разликата помеѓу двајцата кандидати и не познато како ќе се однесуваат во вториот круг гласачите на останатите тројца кандидати од македонска националност (Ванковски, Димитриевски и Јакимовски) иако се чини дека во оптимистичко сценарио за Пендаровски и тие гласови ќе се поделат меѓу него и Силјановска, што нема да може да му донесе пресврт.

Пендаровски ќе има многу време да размислува зошто доживеал пораз иако листата е долга. Сумирано, освен една од клучните стретешки грешки што ја направи со „27 април“, сумирано, се се’ сведува на неговиот блед мандат, на тоа дека Гоце е Бугарин, на лагите дека не го видел францускиот предлог за потоа да каже дека тој учествувал во неговото изготвување, на фактот дека тој во ниту еден момент во изминатите пет години не се обиде да се приближи до оние кои не се негови симпатизери или кои се неопределени, односно кои спаѓаат во групата наречена „скопски шемаџии“ кои „политиката не ги интересира“… Фактот што и тој се гордее со „Северна“ и со преименувањето на државата (можеше барем да создаде впечеток дека бирал меѓу две зла, ако задржување на името согласно гласот на народот од референдумот во 2018 воопшто може да се нарече мало или поголемо зло) го остави закотвен во умовите на тврдото крило симпатизери на СДСМ кое како минуваа годините се повеќе се тенчеше. Точно, зад себе нема ниту една афера, макар бенигна (се сеќавате, еден сегашен голем новинарски вмровец се обидуваше на времето за Иванов да искреира афера со набавка на вратоврски), барем јавноста не знае и не чу такво нешто, но фактот што остана врзан за СДСМ и ДУИ (многумина сметаат дека затоа Ковачевски не одел на неговите митинзи, за да се направи некаква дистинкција меѓу него и до срж корумпираната партија), фактот што не се наметна како лидер на народот чие мислење се почитува, сеедно на ограничените надлежности, фактот што го прогласи Гоце Делчев за Бугарин (така му рекле историчарите кои ги консултирал, а небаре не знае сам да чита и небаре не можеше да ни ги каже тие „експерти“ по историја), фактот што се обиде да искреира „компромис“ со Бугарија според кој Гоце и другите биле Бугари, ама се бореле за Македонија… се на се, има збир на нешта кои го даваат резултатот што во среда навечер ќе му биде испорачан. Точно е и тоа дека ќе влезе во вториот круг, точно е и тоа дека во политиката, посебно македонската се е можно, но се чини дека ова е почеток на неговиот крај како претседател. Грешката е што за гласачите во среда, требаше да мисли уште во првиот ден кога седна во фотелјата на Водно, а не само во овие денови на кампања. Сега веќе е касно, пишува Јаневски.

The post Јаневски: Крајот на Пендаровски appeared first on Република.

Да бидам искрен, и јас многу не им верувам на анкетите на ИПИС кои ги презентира МТВ. Обично тие покажуваат двојна предност на ВМРО-ДПМНЕ кон СДСМ, а според мене разликата е најмалку 3:1. Така што СДСМ би требало да им бидат благодарни на ИПИС за анкетите, а не да го обвинуваат, бидејќи тие во ублажена форма го прикажуваат колапсот што му следи на СДСМ, пишува Дарко Јаневски во колумна за „Денешен“.

Но, на Бихачка извгледа комплетно „одлепиле“ од реалноста. Не се свесни за пулсот на народот надвор од нивните канцеларии и фотелји, како што не се свесни дека надвор постои таков гнев кон нив, што никакви лажни обвинувања кон Луке Галески и другите, меѓу кои навеле и некое име на некој човек кој не постои, нема да им помогнат. Тие очигледно живеат во својот свет на бифтеци и милиони и немаат поим дека на улиците има 500 000 луѓе кои дневно располагаат со само 150 денари на ден, 84 000 луѓе кои живеат со 60 денари на ден, 100 000 пензионери кои примаат 13 000 денари пензија, 200 000 пензионери кои примаат пензија до 20 000 денари, 46 отсто вработени кои имаат минимална плата или плата која се движи тука некаде и да не редам понатаму (извинете што се повторувам со овие бројки во последните неколку колумни и јавни настапи, но тие се толку ужасни, катастрофални и шокантни што едноставно треба да се врежат во свеста на секој граѓанин на оваа пустелија).

Така што во Македонија веќе станува збор за беда и глад, а не за некаков европски пат. За каква Европа можете да му зборувате на човек кој има 60 или 150 денари на ден, за каква Европа можете да зборувате кога тие луѓе се мнозинство во државата чии протагоности се фалат со тоа што преку пуч, преку уцени и насилство, додека глумат жртви, ја прекрстиле во Северна, па уште и додаваат и се фалат со тоа дека вчера Заев добил громогласни аплаузи во Борис Трајковски. За каква Европа ни зборуваат, кога еден од нивните главни пулени во кампањата ќе биде Филипче, во чиј мандат Македонија застана на трето место во светот по бројот на мртви од корона, веднаш зад Перу и Бугарија. Премногу трагично за да биде и смешно во исто време.

Кога на сето ова ќе ја додадете и корупцијата, која не дека ја немаше, ама која сега го има зафатено целиот организам, бездушното крадење и трупање милиони, тогаш, разликата од 3:1, наспроти разликата од 2:1 изгледа сосема нормално. Работата е дотаму дојдена што на еден паркинг, возачот кој што излегува ја пушти картичката за излез во апаратот, а тој ја зеде, но рампата не му се крена. Го повика редарот, а тој му вели: „Што се чудиш, ова е Македонија, овде и апаратите крадат!“ Ете до кај сме стигнале!

Но, сето ова покажува дека, пливајќи во базените со украдени пари, т.н. социјалдемократи комплетно ја промениле свеста. Нивниот мозок едноставно не функционира согласно погорните бројки за чие постоење се исклучиви виновници, туку на сосема поинаков начин. Тие се веќе психолошка категорија која не може да ја перцепира мизеријата во која живеат огромното мнозинство од граѓаните. Тие, додека ги обезбедуваат своите внуци и правнуци со украдени милиони, преминаа во категоријата на Марија Антоанета и време е да почнат по своите канцеларии да закачуваат нејзини фотографии. Тие се нашата, оригинална „северна“ верзија на Марија Антоанета која шета низ позлатените ходници на Версај и се расфрла со обвинувања за нарачани и лажни анкети не верувајќи дека народот не ја сака и не сфаќајки зошто е тоа така. А, ете, по самите себе и нивните милиони гледаат дека овде сите сме богати. Зар, не? Тие немаат поим дека 16 денари струја по киловат час (ако се греете на струја и влезете во четвртиот блок) едноставно е премногу висока фантастична цена за економски исцрпениот и сиромашен народ чија главна рекреација во зимно време е цепење дрва за да заштеди додека цела фамилија се бутка во една соба.

Така што ВМРО-ДПМНЕ, Луке Галески, Зоран Ставрески и другите наведени во лагата на СДСМ немаат потреба да местат никакви анкети. Очајот што владее во СДСМ по оваа наводна афера е доволен показател дека партијата на власт убедливо губи и дека таа разлика може само да се зголемува, независно од закаснетите ветувања од Бихачка за плата од 1 100 евра. Самиот податок дека во исто време, додека СДСМ ветува плата од 1 000 до 1 300 евра, нивниот пулен Битиќи смета дека нема пари за линеарно зголемување на пензиите од 5 000 денари (само затоа што тоа е ветување на ВМРО-ДПМНЕ) доволно покажува дека партијата веќе нема компас, односно дека го има, но стрелките покажуваат сосема различен правец од тој што треба да го покажуваат. И тука веќе нема спас за оваа партија. Колапсот е неизбежен, прашање е само колку драматичен ќе биде и што ќе се случува после библискиот потоп што ќе ги удави. И тука нема никаков „фризерај“.

Како што нема спас ни во нивната надеже дека дури и да загубат на изборите, тие заедно со ДУИ ќе формираат влада. Ако се гледаат анкетите, ни на ДУИ не му оди сјајно, па Османи губи во шестата изборна едница, а ДУИ и „ВРЕДИ“ се изедначени. Кога работата дојде до таму Ахмети да не е сигурен на изборите, Дунав очигледно донел премногу вода. И тука завршува приказната за оваа фабрикувана „афера“ со анкетите од Бихачка. Очајно слабо, момци. Очајно слабо. Дајте нова лага!

The post Јаневски: Ништо не го спасува СДСМ од колапс, па ни лажни „афери“ за анкетите! appeared first on Република.

Да бидам искрен, и јас многу не им верувам на анкетите на ИПИС кои ги презентира МТВ. Обично тие покажуваат двојна предност на ВМРО-ДПМНЕ кон СДСМ, а според мене разликата е најмалку 3:1. Така што СДСМ би требало да им бидат благодарни на ИПИС за анкетите, а не да го обвинуваат, бидејќи тие во ублажена форма го прикажуваат колапсот што му следи на СДСМ.

Но, на Бихачка извгледа комплетно „одлепиле“ од реалноста. Не се свесни за пулсот на народот надвор од нивните канцеларии и фотелји, како што не се свесни дека надвор постои таков гнев кон нив, што никакви лажни обвинувања кон Луке Галески и другите, меѓу кои навеле и некое име на некој човек кој не постои, нема да им помогнат. Тие очигледно живеат во својот свет на бифтеци и милиони и немаат поим дека на улиците има 500 000 луѓе кои дневно располагаат со само 150 денари на ден, 84 000 луѓе кои живеат со 60 денари на ден, 100 000 пензионери кои примаат 13 000 денари пензија, 200 000 пензионери кои примаат пензија до 20 000 денари, 46 отсто вработени кои имаат минимална плата или плата која се движи тука некаде и да не редам понатаму (извинете што се повторувам со овие бројки во последните неколку колумни и јавни настапи, но тие се толку ужасни, катастрофални и шокантни што едноставно треба да се врежат во свеста на секој граѓанин на оваа пустелија) - пишува Дарко Јаневски во неговата најнова колумна.

Понатаму стои:

Така што во Македонија веќе станува збор за беда и глад, а не за некаков европски пат. За каква Европа можете да му зборувате на човек кој има 60 или 150 денари на ден, за каква Европа можете да зборувате кога тие луѓе се мнозинство во државата чии протагоности се фалат со тоа што преку пуч, преку уцени и насилство, додека глумат жртви, ја прекрстиле во Северна, па уште и додаваат и се фалат со тоа дека вчера Заев добил громогласни аплаузи во Борис Трајковски. За каква Европа ни зборуваат, кога еден од нивните главни пулени во кампањата ќе биде Филипче, во чиј мандат Македонија застана на трето место во светот по бројот на мртви од корона, веднаш зад Перу и Бугарија. Премногу трагично за да биде и смешно во исто време.

Кога на сето ова ќе ја додадете и корупцијата, која не дека ја немаше, ама која сега го има зафатено целиот организам, бездушното крадење и трупање милиони, тогаш, разликата од 3:1, наспроти разликата од 2:1 изгледа сосема нормално. Работата е дотаму дојдена што на еден паркинг, возачот кој што излегува ја пушти картичката за излез во апаратот, а тој ја зеде, но рампата не му се крена. Го повика редарот, а тој му вели: „Што се чудиш, ова е Македонија, овде и апаратите крадат!“ Ете до кај сме стигнале!

Но, сето ова покажува дека, пливајќи во базените со украдени пари, т.н. социјалдемократи комплетно ја промениле свеста. Нивниот мозок едноставно не функционира согласно погорните бројки за чие постоење се исклучиви виновници, туку на сосема поинаков начин. Тие се веќе психолошка категорија која не може да ја перцепира мизеријата во која живеат огромното мнозинство од граѓаните. Тие, додека ги обезбедуваат своите внуци и правнуци со украдени милиони, преминаа во категоријата на Марија Антоанета и време е да почнат по своите канцеларии да закачуваат нејзини фотографии. Тие се нашата, оригинална „северна“ верзија на Марија Антоанета која шета низ позлатените ходници на Версај и се расфрла со обвинувања за нарачани и лажни анкети не верувајќи дека народот не ја сака и не сфаќајки зошто е тоа така. А, ете, по самите себе и нивните милиони гледаат дека овде сите сме богати. Зар, не? Тие немаат поим дека 16 денари струја по киловат час (ако се греете на струја и влезете во четвртиот блок) едноставно е премногу висока фантастична цена за економски исцрпениот и сиромашен народ чија главна рекреација во зимно време е цепење дрва за да заштеди додека цела фамилија се бутка во една соба.

Така што ВМРО-ДПМНЕ, Луке Галески, Зоран Ставрески и другите наведени во лагата на СДСМ немаат потреба да местат никакви анкети. Очајот што владее во СДСМ по оваа наводна афера е доволен показател дека партијата на власт убедливо губи и дека таа разлика може само да се зголемува, независно од закаснетите ветувања од Бихачка за плата од 1 100 евра. Самиот податок дека во исто време, додека СДСМ ветува плата од 1 000 до 1 300 евра, нивниот пулен Битиќи смета дека нема пари за линеарно зголемување на пензиите од 5 000 денари (само затоа што тоа е ветување на ВМРО-ДПМНЕ) доволно покажува дека партијата веќе нема компас, односно дека го има, но стрелките покажуваат сосема различен правец од тој што треба да го покажуваат. И тука веќе нема спас за оваа партија. Колапсот е неизбежен, прашање е само колку драматичен ќе биде и што ќе се случува после библискиот потоп што ќе ги удави. И тука нема никаков „фризерај“.

Како што нема спас ни во нивната надеже дека дури и да загубат на изборите, тие заедно со ДУИ ќе формираат влада. Ако се гледаат анкетите, ни на ДУИ не му оди сјајно, па Османи губи во шестата изборна едница, а ДУИ и „ВРЕДИ“ се изедначени. Кога работата дојде до таму Ахмети да не е сигурен на изборите, Дунав очигледно донел премногу вода. И тука завршува приказната за оваа фабрикувана „афера“ со анкетите од Бихачка. Очајно слабо, момци. Очајно слабо. Дајте нова лага!

The post Ништо не го спасува СДСМ од колапс, па ни лажни „афери“ за анкетите! appeared first on Република.

Иако за ова веќе сум пишувал, барем во две-три колумни, едноставно неверојатно звучи податокот што деновиве повторно се актуелизира, дека во Македонија има над 80 000 луѓе кои живеат со 50-60 денари на ден и над 500 000 луѓе кои живеат со 150 денари нa ден. Тие се тука, околу нас, ама изгледа никој не сака да ги види, пишува во својата колумна, Дарко Јаневски.

Во такви услови речиси иронично звучи пропагандата кампaња и ветувањето на СДСМ за 1 100 евра просечна плата, кога тие за седум години не ги виделе овие луѓе. Како тие влегуваат во пресметката за просечна плата од 1 100 евра (или во сегашната од 660 евра) веројатно само еден Господ знае. А можеби ни тој!

Но, ако тоа е непознато, овие податоци ни го прават сосема познат фактот дека Македонија одамна не е држава, туку најобична крпа која служи како легло за богатeње нa малиот криминален слој. Или, како што пред некој ден истакна екс директорката нa Државниот завод за статистика, Благица Новковска, во Македонија веќе не можеме да зборуваме за сиромаштија (освен кај 4-5 отсто од населението), туку за беда. Беда која, како што истакнав минатиот пат, ни ги намали животниот веk од 75 години во 2018 година на 72 години во 2023 година.

Навистина не знам како преживуваат тие луѓе. Не знам како преживуваат ни тие кои не спаѓаат во оваа група, на пример, пензионерите со 13 000 денари пензија, а не пак да зборуваме за овие со 150 или 60 денари нa ден. Патем кога сме веќе кај пензионерите, техничкиот министер Велковски пред некој ден истакна дека околу 200 000 пензионери се со пензија од под 20 000 денари. Тие живеат со близу 700 денари на ден (половината сигурно одат за лекови бидејќи речиси и да нема лек кој или си го купувате приватно или во најдобар случај плаќате 50 отсто од цената, а не 10 или 20 отсто) и можат да се сметаат за „богаташи“, иако во буквална смисла на зборот и тие спаѓаат во групата која Новковска ја подведе под „беда“.

Да го повторам и податокот изнесен пред еден месец од економистот Абил Бауш дека 46 отсто од вработените во блескавава ни Cеверна примаат плата во висина на минималната или околу нејзе.

И кога сите овие групи ќе ги собереме, навистина се доаѓа дека процентот од најмалку 80-тина отсто население во Македонија кое живее во беда, 4-5 отсто кои се екстремно богати и останатиот дел кој е врзан со Буџетот и кој спаѓа во некаква мизерна средна класа во Македонија.

При сето ова, неверојатно звучи изјавата на Ковачевски кој се повика на некој си виенски институт дека Македонија е единствена земја која во време на светската криза предизвикана од пандемијата и војната во Украина го зголемила животниот стандард на граѓаните. Да повторам – го зголемила животниот стандард на граѓаните! Ви се верува дека се осмели ова да го каже?

Со какви очила гледа Ковачевски не ми е познато, но познато е дека бројките не лажат, а тие и натаму се немислосрдни. Па наспроти зголемувањето на просечната и минималната плата, кога тоа ќе се преведе на куповната моќ на граѓаните, повторно доаѓаме до зборот „беда“ или ако саката до зборовите „мизерија“ и „глад“. Кои се доминантни во Македонија и кои не можат да ги побијат никакви бројки за просечната, минималната или ветената плата од 1 100 евра. Додека ја чекаме таа ветена плата, да повторам, и натаму имаме половина милион граѓани кои живеат со 150 денари на ден, над 80 000 кои живеат со 50-60 денари на ден, 200 000 пензионери со пензија под 20 000 денари и 46 отсто вработени кои имаат плата од околу 20 000 денари. И тука не би помогнале ни Пол Сезан, ни Ван Гог со нивните весели бои од деновите кога биле расположени.

Во вакви услови, речиси очајно звучат владините политичари и нивните труби за тоа дека сега се избирало меѓу Русија и Европа, дека се гласало за европска иднина или за изолација и слични не баш интелигентни пропагандни трикови. Вистината е дека на овие избори ќе се гласа за тоа дали сакате и натаму да живеете во држава од која секој ден, полни автобосуи заминуваат за Германија, а остануваат овие со 60 и 150 денари на ден зашто немаат да си го платат ни патот до меѓународната автобуска станица, а не пак до Германија, или сакате да се смени нешто што ќе не извлече од оваа бедотија.

И некако на памет ми доаѓаат оние дански ракометарки од пред повеќе години кои се шокирале кога при гостувањето во Скопје, на раскрсница виделе просјаци. Не знам дали уште ги има, зашто автомобилот ретко го користам. Се нема за бензин. А и онака кардолозите велат дека треба повеќе пешки да се оди.

И при сето ова, Ковачевски си дозволува во интервјуто за МРТ да каже дека успешно се справиле со економската и енергетската криза. Ете му ја кампањата, па нека им го каже тоa в лице на сите групи набројани погоре.

Да не зборуваме за тоа дека Ковачевски зборува и за успешно справување со Ковид пандемијата под водство на Филипче, што е веќе отворено лажење без нималку усул. Зашто Македонија имаше 9 975 мртви од Ковид, што на 1,8 милиони жители е 5 541 умрени на милион жители, што не става на трето место во светот по мртви, веднаш зад Перу и нашите сакани браќа од исток – Бугарите. На трето место. Ако пак земеме в предвид дека во Македонија реално нема повеќе од 1,5 милиони жители (многу иселени беа попишувани како да се тука), тогаш доаѓаме до тоа дека Македонија имаше 6650 мртви од Ковид 19 на милион жители, што не става на почесното прво место во светот по смртност од вирусната болест. Ако ова е успех и успешно справување со пандемијата, тогаш не знам што е неуспех. Толку за лажењето на Ковачевски, пишува Јаневски.

The post Јаневски: Ковачевски лаже дека ни го подигнале животниот стандард, и самиот не е свесен колку! appeared first on Република.

Колумнистот Дарко Јаневски ги толкува изјавите на министерот Оливер Спасовски, но и на целата власт дека опозицијата уште еднаш ги убива жртвите, наспроти успешната полиција која го разрешила случајот, како срамни, особено земјаќи го предвид фактот дека цела недела полицијата не можеше да најде што се случило и каде е Панче Жежовски.

Човек ги чита овие соопштенија на комуњарите и не му се верува. СДСМ најде да заборува за срам и отсуството на морал. За „најдолен вид на политиканство“ и за „ изопачена потреба за политизација на жртвите“ зборуваат тие кои на власт дојдоа врз гробот на малата Тамара (а, „министерот Смрт“ потоа им стана сојузник). Кои што несреќата на Никола Младенов ја претворија во убиство, кои ја злопоутребија смртта на Мартин Нешковски, иако Јанкуловска експресно го реши случајот, а токму нивниот Заев се ракуваше со убиецот, кои ги лажеа родителите и целата македонска јавност за четирите деца и рибарот од Смиљковско Езеро и кои тврдеа дека тероризмот во Дива Населба е наместен случај за вмровците да останат на власт.

Јаневски потсетува на снимките од „бомбите“.

Таму се Заев, Шеќеринска, Спасовски и цела комуњарска братија која денес обвинува за политиканство во убиството на Вања и Панче, за кое, да биде иронијата поголема, е осомничен нивен екс претседател на скопската организација, а кој според Алескандар Николоски од ВМРО-ДПМНЕ е полициски проект со посебна задача од 2018 година па наваму.

И тие, кои го ископаа коските на Тамара, ги расфрлаа и ги влечеа по скопските улици (дали заборавивте дека во тој случај немаше обвинети откако пучистите дојдода на власт?), кои газеа врз се уште топлите трупови на децата од Смиљковско, ги лажеа родителите на децата и целата јавност дека вистината допрва ќе се откриела, тие кои дури и го повторија случајот преку една срамна одлука на Врховниот суд, а под водство на Чарлиевиот ангел, Фатиме Фетаи која денес служи за потсмев на целото Јавно обвинителство како член на едно рекетарска дружина каква што беше СЈО, во кое како од шала си делеле бонуси по стотина илјади евра, тие кои ги погазија специјалците кои загинаа во Куманово, тие, истите тие луѓе, без грам чувство, денес ве гледаат во очи и ви велат дека други правеле политиканство од еден од најгрозоморните случаи во историјата на Македонија. Кој веројатно делумно ќе бил спречен ако на време се откриеше судбината на Жежовски (но имавме Самит на ОБСЕ, нели, па кој има време при тоа да се занимава со некој старец кој исчезнал) и случај до кој веројатно воопшто немало ни да дојде да не беше целата игранка со создавање полициски проекти при предавството на Република Македонија и нејзиното преименување во Северна откако претходно беше извршен добро организиран пуч.

А токму за целите на тој пуч, беа извадени коските на Тамара, на Мартин, на децата од Смиљковско. Стоеја на прес-конференции со тие коски, оддаваа минута почит, се влечеа по улиците на Скопје, го бојадисуваа градот, ја користеа смртта на овие деца, ја користеа трагедијата на нивните семејства, ги користеа чувствата на јавноста и нејзината сензитивност кон трагичната судбина на сите тие деца, само и само за да дојдат на власт и да ја исполнат нарачката за преименување на државата, а за возврат да украдат се што може да се украде од оваа земја.

Целата колумна ТУКА

The post Тие што по улици ги влечеа коските на Тамара, на Мартин, на децата од Смиљковско… сега обвинуваат за политиканство во убиството на Вања и Панче appeared first on Република.

Втор ден по прес конференцијата на обвинителот Гаврил Бубевски и министерот Оливер Спасовски, речиси со сигурност може да се тврди дека јавноста не ја прифати нивната верзија на настаните и не поверува во тоа што го кажуваа. Барем не во целост, вели новинарот Дарко Јаневски во последната колумна за „Денешен“, додавајќи дека клучна „дупка“ во приказната која ја воочија многумина, практично секој корисник на социјалните мрежи, е дека девојчето било убиено околу 10 часот, два ипол часа по киднапирањето, зашто убиецот го фатила паника поради објавите на социјалните мрежи.

Значи човек кој ладнокрвно испланирал и извршил киднапирање на 14 годишно дете, на место каде лесно можел да биде воочен (тука е и приказната со ставање на жртвата во вреќа и во багажник), по само два часа го фаќа паника која целосно му го поматува умот! Верувате? Не баш!

Посебно што тоа утро, до 10 часот, потстува Јаневски, ниту имаше никаква хистерија на социјалните мрежи, ниу јавноста беше претерано возбудена.

Уште повеќе што здрав разум тешко би прифатил објаснување според кое убиецот, по извршеното киднапирање, немал друга работа, туку следел што се објавува на социјалните мрежи. Обидете се да си го претставите најмрачниот ум на светот, па сепак тешко ќе најдете објаснување – има киднапирано дете за кое сака да изнуди пари, а тој седи и гледа што се објавува на фејсбук и твитер, по што го напушта ладнокрвноста, го фаќа паника и извршува убиство.

Значи, вели Јаневски, го имаме наводниот мотив – користољубие – но тој мотив повеќе упатува на логиката дека ако убиецот навистина го фатило паника, попрво би го пуштил девојчето (претходно го ставил во вреќа и не дозволил да биде виден, зар не?) и би се обидел да се извлече од „кашата“ во која се нашол, отколку да го убие детето.

Значи досега има две крупни слабости во објаснувањето на Спасовски и Бубевски – причината поради која е извршено убиството – наводната паника и мотивот поради кој било извршено грабнувањето. Ниту едното, ниту другото, така како што беа презентирани од министерско-обвинителскиот двоец, држат вода.

На ова, според Јаневски, се надоврзува и убиството на Панче Жежовски.

Крајно несмасно е да се тврди дека тој бил убиен заради долг од 500 евра, бидејќи со тоа убиецот, како и со убиството на Вања, ја уништува и можноста да ги добие парите. А, целта е таа – парите, а не две мртви тела, зар не? Оттука, ако мотивот е навистина во таа сума на пари, тогаш убиецот можел да му се закани, да нарача тепање, да му го оштети или дури запали автомобилот, но да го убие за 500 евра? Да ризикува доживотен затвор за 500 евра, сеедно што со закопувањето се надевал дека нема да биде откриен!? Тешко за верување!

Да не зборуваме дека неговото возило било користено за киднапирањето на Вања, што е уште една нелогичност. Користите возило на исчезнат човек и ризикувате да бидете откриени сосема случајно од сообраќајна патрола? Нејасно, зар не?

Целата колумна тука 

The post Јаневски: Шупливата прес-конференција на Бубевски и Спасовски за убиствата на Вања и Панче… appeared first on Република.

Прво се јави Фатмир Битиќи со изјавата дека струјата ќе поскапи. Потоа Бектеши рече дека струјата немало да поскапи. За на крај да најдат „компромис“ и да кажат дека струјата во исто време и нема да поскапи и ќе поскапи. Ама само во третиот и во четвртиот блок, односно за оние кои се „луксузирале“ трошеле многу, пишува новинарот Дарко Јаневски во колумна за „Денешен.мк“.

И потоа дојде вселенската владина лага, според која, во тие „многу“ спаѓале само два отсто од населението во Македонија. Што би значело дека 98 отсто од населението во РМ троши помалку од 600 кв/ч (што е долната граница на третата тарифа) што е одвратна манипулација, бидејќи најмалку 40 отсто од граѓанството на „Cеверна“ се грее на струја и не постои можност во текот на зимата да не влезат барем во третата зона, а тука некаде блиску се и до четвртата.

 

Всушност, таква можност – да останете во првите две тарифи, а да се греете на струја на што сте приморани зашто државата не ви дала друга можност – постои, но под услов да се топлите со греалка на „единица“, да не вклучувате болјер за капење, машина за перење облека, да не топлите вода за миење садови (најдобро е на чешма надвор и наместо детергент да употребувате пепел или песок), да не готвите на шпорет на струја и се разбира, да немате фрижидер. Што е сосема нормално за европска Северџанија, бидејќи надвор и онака е студено, па храната, доколку ја имате, не мора да се чува во фрижидер кој троши струја, туку на тераса или пред врата. Ќе ја ставите во ќеси, нив ќе ги врзете со некое јаженце и ќе ја закачите на повисоко за да не ви ја соберат уличните мачки и кучиња.

 

И да, да не заборавиме, да имате запалено сијалица само во една соба, и тоа од 40 вати. Колку да трепка.

 

Сето ова, заради штедење, подразбира да живеете со вашите родители, па така во една соба да ја поминете зимата – дедо, баба, мајка и татко и децата, односно три генерации да делат 20-тина м2 во текот на целата зима. Што е „луксузен“ европски стандард – најмалку шест лица во една соба или по 3-4 м2 по човек.

 

Се разбира, ништо од ова не важи и не вреди, ако потоа сето тоа не го сликате и не го објавите на ФБ, како добар пример за лојален граѓанин на оваа држава кој ги слуша советите на министрите за штедење струја и им дава пример на другите. Тоа е шлагот на тортата – се греете на греалка пуштена на единица, но само по еден час, па потоа еден час пауза и штедење, па ја пуштате одново… и така до спиење, не се капете, не се перете (ако детете случајно ја извалка облеката, удрете му ќотек, за памет), а чиниите и не мора да се мијат туку може во нив да се јаде врз остатоците од претходното јадење. И живеете чекајќи вашите родители да умрат, за да може да добиете малку повеќе воздух во собата. Оти нели, сите еден ден ќе умреме, порано или подоцна, па зошто тогаш да се чека!? Како вели поговорката – што можеш да направиш денеска, не оставај за утре. Така и со умирачката на вашите родители. Ако можат да умрат денеска и да ви ослободат малку простор, зошто да чекаат до утре? Посебно ако пензијата им е 12 000 денари, па не им стигнува само за лекови, а не пак да ви помогнат.

 

Е тогаш, сте исполниле едно поглавје од преговорите за ЕУ кои досега ги почнавме неколку пати, а допрва треба да ги почнеме уште еднаш. Што ќе ве направи вистински Европјани, рамни на Холанѓаните, Данците, Германците и да не ги набројувам сите други.

 

Кон ова треба да се додаде и наклонот кон Битиќи кој порача дека ако ги зголемат платите за 10 или 15 отсто на овие што протестираат, тогаш истото ќе го побарале и другите, па ќе требало и ним да им ги зголемат примањата. Па најдобро е на ФБ да објавите среќно селфи со вашата платна листа од 20 000 денари и на тој начин уште еднаш да покажете лојалност кон државата. Ни на крај памет, при тоа, не смее да ви падне дека пред само неколку месеци истиот тој Битиќи се „омрси“ за 78 отсто повисока плата, а неговиот шеф Ковачевски, после неколкумесечни лаги, сега кажа дека функционерските плати немало да се намалуваат. Што не треба да го расипе вашето расположение и идејата за среќно селфи на ФБ со вашите 20 000 месечно, греалката на „единица“ и храната закачена на сиџимче надвор од куќата. Со порака кон тие што протестираат: „Седете дома, не протестирајте, не барајте повисоки плати и не го реметете мирот на нашите функционери!“

 

Би било пожелно на селфито да биде и целото ваше семејство, заедно со децата кои се сиромашни, со неиспрана облека, неискапени цела недела, со скинати чевли и панталони на колената, ама среќни и весели! За разлика од функционерските деца кои се богати, најадени, испрани, облечени во брендирана облека од која едно парче чини колку вашата плата или пензијата на вашите родители, ама несреќни, оти, нели, не е се во парите. Еве прашајте ги оние жени кои со бебињата просат по скопските раскрсници. Колку ли пак среќа има во нивниот живот, дури и во споредба со вас, за разлика од несреќата на функционерските и олигархиските деца!?

 

Зашто, како што реков, не е се во парите. Ама тоа го знаете вие, а не и државните функционери кои се уште не стигнале до тој стадиум од развојот и до таа животна мудрост. Затоа ним им треба многу, затоа им треба топла вода во болјерот и кујната, затоа им треба фрижидер и затоа им требаат многу пари. Единствено што не им треба е шпорет бидејќи се хранат за речиси без пари во владиниот и собранискиот ресторант. Но со вас не можат да се мерат. Оти вие сте среќни, а тие не! Вие сте сиромашни, не знаете како ќе се прехраните, за вашите деца новогодишните пакетчиња ќе бидат мислена именка, живеете во студена соба, ама среќно и весело.

 

Затоа, нема потреба од протести и нема потреба од барања за повисоки плати и пензии со кои ги вознемирувате Битиќи и Ковачевски, зашто вие и без тоа живеете среќно и ги немате маките на владините министри. Белким не сакате да бидете како нив, пишува Јаневски во колумната

The post Јаневски: Не барајте повисоки плати и пензии, ги вознемирувате министрите! appeared first on Република.

Малку по малку, стигнавме до тоа дека храната во последните три години поскапела за 46 отсто, пишува во својата последна колумна новинар Дарко Јаневски. За утеха, не е 47 отсто, ако тој еден процент ви значи нешто, додава тој.

Во секој случај, дојдовме до ситуација кога мнозинството од народот, во буквална смисла, не може да се прехрани. Не зборувам за сите, туку за мнозинството, во кое спаѓаат и тие 500 илјади кои живеат со 200 денари на ден и тие 69 илјади кои живеат со 6о денари на ден. Што помалку и од вредноста на едно кафе во било кое кафуле.

Истовремено, просечната плата достигна 36 000 денари, но, тоа еднаш веќе го објаснував, главно се должи на фактот што последните години, според Државниот завод за статистика, 150 000 работоспособни луѓе се имаат иселено. Од нив, 50 000 со ниски примиња биле вработени, па сега, наместо 700 000 колку што имаше кога во 2017 година беше извршен пучот во Собранието, имаме 650 000 вработени. Со други зборови, се иселил голем број од оние кои имааат ниски плати и статистички, тоа ја зголемува просечната плата. Се разбира, да не го заборавиме и уделот на фамозните 78 отсто за фунционерите, кои добро ќе им дојдат на нивните напатени души оптоварени со чемерот поради тешката ситуација во која се наоѓа народот.

Кога на тоа ќе се додаде општиот грабеж што се случува во државата и милионите кои се слеваат во џебовите на избраните, наспроти оние со 200 и со 60 денари на ден, не треба да изненадува последната анкета според која ВМРО-ДПМНЕ има речиси двојна предност над СДСМ, а Мицкоски три пати поголем рејтинг од Ковачевски. Се чини, дилемата околу победникот на наредните избори е решена, а останува прашањето дали таа разлика ќе се зголемува или не. СДСМ нема што да бара на тие избори и зачудува, едноставно фрапира секојднавната слика, која покажува дека партијата, заедно со нивниот пајташ – ДУИ – не преземаат ништо за да се спасат од бродоломот што очигледно им доаѓа во пресрет.

Дали навистина можат да преземат нешто? Се разбира. На пример, отворање на еден широк антикоруптивен фронт во кој нема да биде поштеден никој, а во кој првенствени на удар ќе бидат „божествените“ владетели во последниве седум години. Всушност, едиствено нешто што може да го санира владиниот Титаник е да поведе борба против самиот себе. Зашто, не треба да се заборави, допрва доаѓа зимата кога над 50 отсто од граѓаните на РМ ќе живеат како во времето од 19 век – во една соба, а во такви услови тешко е да очекувате дека може да се создава општествена енергија која би го придвижила општеството напред и би им помагнала на СДСМ и ДУИ да ја променат перцепцијата меѓу граѓаните. Животот на луѓето едноставно е сведен на елемнтарно преживување – како да се згреат со што помалку дрва и како да останат сите со порцијата макарони купени по загарантирана цена која трае до 31 декември и тоа е единствениот резултат од фамозната Шарена револуција што го чувствуваат граѓаните.

Целата колумна на „Денешен“

The post Јаневски: Колапсот на СДСМ-ДУИ и на Ковачевски и катаклизматичната сиромаштија на народот appeared first on Република.

Келнери од Македонија на Блед го молеле Ковачевски да не внесе во ЕУ за да се врателе дома. Се е тоа убаво, му доаѓа саклма на душата на човек кога го слуша ова, ама една работа ме мачи – не знам што бараат таму, кога овде СДСМ е на власт седма година по ред и кога, ако му веруваме на Заев, а нема причина да не му веруваме зашто тој не е човек што било кога во животот излажал, ние блескавме и блескамe - пишува Дарко Јаневски во својата најнова колумна.

Во натписот објавен денеска на Денешен.мк Јаневски нагласува:

И навистина, зошто овие студенти отишле да работат во Словенија кога келнери можеле да бидат и овде, а овде можеле и да студираат. На некој од нашите престижни универзитети кои само поради злоба на странците не се на Шангајската листа. По седум години блескање, наспроти претходниот понор, Македонија со Таче на чело, конечно е пристојно место за живеење. Еве прашајте ги пензионерите со 12 000 денари пензија кои според министерката Тренчевска, можат да го преживеат месецот со тие пари. А замислите што ќе правите со парите, ако како келнер добиете дури 20 000 денари. Плус бакшишот кој не е пријавен кај министерката за преживување, која се покажа како достојна замена за умот на Мила Царовска.

Така што нема потреба да се оди во Словенија или било каде надвор од this beautifully country, што би рекле странците. Ако со 12 000 денари месечно се живее, каде ли им е крајот на оние што земаат минимална плата од 20 000 денари или просечна плата од 36 000 денари? Само небото им е лимит, па и тоа не мора да биде нивниот врвен дострел.

Нешто Синдикатот промрчува од време на време со некоја синдикална кошничка од 50-тина илјади денари, во која за лекови се предвидени само 820 денари (но, ние секогаш се водиме од максимата „во здраво тело, здрав дух“, па и тие 800 денари ни се многу), но и тоа што Синдикатот мрчи е само колку да се каже дека нешто работи.

Во секој случај може да се заклучи дека Ковачевски ни пренесе порака од аздисани деца кои не можат и не сакаат да го видат сонцето што посилно ја грее Северна отколку Словенија. А, ако тоа е така, ако тие деца и уште 150 000 други иселени во периодот 2017-2022 година, само поради сопствен хир си заминале од овде, не знам зошто би ги слушале нивните апели. И зошто би им попуштиле на Бугарите за да влеземе во ЕУ, кога овде и без тоа ни е сосема добро.

Нормално, секогаш ќе најдете ситни души на кои се нешто не им чини. Така една пензионерка, која не чула за Тренчевска и која има пензија од 12 000 денари продаваше свеќи пред црква за празникот Успение на света Богородица, само за да се луксузира со тој вишок на пари кој му доаѓа како плус на нејзините месечни 12 000 доволни за живеачка. Си седи под сенка, пуши цигара (ете ти луксуз), продава свеќи и ги брои парите со кои ќе тера луксузен живот. Една свеќа – три денари, поголемата – пет денари. Живот е тоа, ами како!

И ја става раката на глава и вели: „До овде ми е од овие“! Ја гледам и се мислам како да и кажам дека треба малку да намали со расфрлањето пари. Да погледа телевизија, да прочита портали, да чуе, да види колку и е убаво. Кога веќе самата не знае.

Целата колумна на денешен.мк

The post Келнерите од Блед на Таче и 12-те пензионерски илјади на Тренчевска appeared first on Република.

Повозрасна жена, очигледно пензионерка, во аптека купува лекови. Нешто малку на рецепти, повеќе приватно. Плаќа 4 000 денари. Нешто и се стемнува лицето, потоа малку пребледува, но што е – тоа е! Плаќа без збор, додека долната усна и подигрува и едвај излегува од аптеката. Се вртам кон неа и некако сама по себе на ум ми доаѓа онаа потрошувачка кошничка на ССМ која на оваа жена и на сите други во државава им предвидела точно 821 денари за здравство, пишува Дарко Јаневски во колумна за „Денешен“.

Во меѓувреме, внукот на Али Ахмети ја купува Соравиа за 30 милиони евра. Заработило детето. Млад е, здрав, па не треба да ги троши оние 821 денари од синдикалната кошничка по аптеки. Така изгледа остануваат парите на сметка. Така што, ако ве мачи прашањето зошто сте сиромашни, обвинете го вашето здравје. Не туку веднаш плукајте по политиката и политичарите. А сега, испадна и дека не ја купува, туку дека добива 39 отсто од Соравиа на подарок, вредни отприлика осум милиони евра, оти на 24 години имал претприемачки дух. Машала!

Внукот на Ахмети не е единствен пример. Синчињата на Љупчо „војводата“ и на дузина други политичари, сегашни и бивши, исто така да ти станале бизнисмени. Со претприемачки дух. Умни се децата, нема што. Тоа што вашите деца се глупави, што немаат претприемачки дух и што работат по кафулиња за 20-тина илјади денари (ако се среќни), додека студираат, не е вина на умните деца на политичарите. До вас е и до вашите деца.

Така се создава третата генерација олигарси во Македонија. Првата беа комунистичките директори кои ги украдоа фабриките создадени од народот. Втората генерација се нивните деца кои ги наследија фабриките. Еве ја третата – тоа се децата и внуците на политичарите. Тие ќе ја владеат Македонија, додека во раскошните канцеларии им стојат дипломите од универзитетот на Мерко или од странство, каде ги пратиле нивните татковци одвојувајќи од устата. Тие се пателе за да студираат нивните деца, додека вие одевте на Халкидики во првите денови од јуни, за сега да имаат. Тие вложувале во своите деца, а вам, вам кој ви е виновен што сте ги фрлале парите на раскош по грчките плажи.

Целиот текст тука

The post Дарко Јаневски: Зомбираниот народ и богаташките деца на политичарите appeared first on Република.

Ете од Таче дознавме дека за некои работи требало да имаш „болс“ или што би рекле кумановци (ако се суди според нивниот експонент) – мадиња. Кои тој очигледно смета дека ги има. Веројатно мисли дека ги имал и Заев. Така, наспроти Бранко и Грујо (Бубенце на Снешка не го броиме оти тој ниту има, ниту нема), кои немале мадиња, тој и Црпе имале и донеле тешки одлуки за државата.

Толку за неговиот ментален склоп и за неговиот умствен апарат кој достига до мерење на мадињата. Што отприлика значи дека оние што имаат 80 и повеќе години и на кои им се до колена, можат да носат најдобри одлуки за државата без оглед на тежината на тие одлуки. Но, имајќи ја предвид напредноста на Таче и Црпе, не е чудо ако и тие се на ниво на 80-годишниците. Затоа и летно време не можат да носат кратки панталони до колена. Ќе им се видат… тешките одлуки.

Во секој случај, кога веќе се планира да се отвори Уставот за да се внесат Бугарите (па нашле дури 21 „експерт“ за тоа – жити мајка!), во деловите од Уставот каде се предвидени условите под кои некој може да биде пратеник, премиер, министер и претседател на државата, како функционери во чиј домен спаѓа носењето тешки одлуки, треба да се воведе и условот за големината на мадињата. Па, при поднесување кандидатура во ДИК, да се врши мерење и да се види дали го задоволува условот предвиден во Уставот. Не знам како ова ќе му се допадне на Даштевски, кој како претседател на ДИК ќе биде на вагата, ама што е тука е! Кога е во прашање државата и нејзиниот интерес, секоја жртва е мала.

Е, сега, колкави мадиња треба да се има за да се задоволи условот, односно каков критериум треба да се постави во Уставот, вреди да се праша некој од надвор оти нашиве не верувам дека знаат. На пример, во Брисел. И да се прати прашалник до сите оние што овој период ни велат да го смениме Уставот. Прашалникот ќе има само едно прашање: Колкави треба да бидат мадињата за да може некој да се кандидира за пратеник, премиер, министер или претседател на државата? Би можеле да прашаме и во Советот за безбедност на ООН, но таму има Кинези и Руси, а нивните мадиња ни е забрането да ги сакаме, па ќе останеме на западните, макар биле и помали.

Се разбира, ова ни отвора нов проблем. Што правиме со жените? Како ќе ги измериме нивните „болс“? Е, тука, не сум доволно паметен, па упатувам на Таче и Црпе и нивниот неисцрпен умствен капацитет. Нормално, сето тоа треба да биде усогласено со Брисел и со сите наши партнери од запад со кои сме „рамо до рамо“. Значи прашањето е – колкави треба да бидат мадињата на жените-функционерки и како да ги измериме?

Целата колумна на Дарко Јаневски на „Денешен“

The post Јаневски: Мадињата на Таче и како Македонците станаа Италијанци appeared first on Република.

Осудените за „27 април“ својата правда ќе ја добијат кога ќе се најдат на слобода, кога ќе добијат рехабилитација и обештетување и кога Рускоска, Кацарска и целата тајфа која учествуваше во измислениот процес за тероризам ќе се најдат в затвор. За жал, тој филм изгледа нема да го гледаме -  коментира новинарот Дарко Јаневски.

Законот за амнестија на лицата осудени за настаните од 27 април 2017 година, кој беше поднесен од адвокатите Јанаки Митровски и Драган Пешевски, нема да се најде на дневен ред.

Од вкупно 99 пратеници, 40 гласале ЗА, 58 ПРОТИВ и еден ВОЗДРЖАН.

The post Осудените за „27 април“ својата правда ќе ја добијат кога Рускоска, Кацарска ќе завршат во затвор appeared first on Република.

Есента и сиромаштијата притискаат, ги исцедуваат луѓето, па така дошол ред и на чичко Перо гранапчијата, пред чиј дуќан поминав стотици безгрижни часови, седнат на гајба од пиво, со „посебна“ салама распослана на бела хартија и чашка со жолта. Го нашле со падната глава врз тетратката со должници и ливче отстрана на кое пресметувал колку има за земање. Кога стигнал до пет бројки во евра, кога пресметал дека и да ги собере сите пари, може со нив да купи само половина од стоката што ја продал, срцето очигледно не издржало. Раката го стегнала пенкалото, а главата едноставно клапнала врз тетратката, пишува Дарко Јаневски во колумна за „Денешен“.

Гласот за неговата смрт брзо се рашири, па некои од должниците побрзаa да се раздолжат. Само некои, не сите, но тамам да се соберат пари за гробно место и за погреб. Среќа во несреќа што закопувањето луѓе не поскапело, бидејќи гробарите не работат на струја, туку на газиран сок. Но, затоа превезувањето на телото е друга работа, па семејството решило да го пренесува ковчегот од капела до гробот на рака.

Така од овој свет замина чичко Перо. Во дождлив ден, во кој гробарите псуеаја над својата работа, а присутните над малата игра на нивната судбина која ги натопи до гола кожа. И едните и другите во мислите го псуеја и чичко Перо: мораше ли баш сега, кога можеше тоа да го стори и за време на долгото и врело лето.
Неговите решија да го затворат дуќанот, па морав да најдам друго место пред кое ќе уживам седејќи на пивска гајба пред хартијата со салама и чашката ракија. Која ја пијат само небањатите сељаци, се разбира.

Не оти имав голем избор, но набрзина одбрав да ги преселам моите седенки од продавницата на чичко Перо пред маалската пиљара. Што има своја предност. Тука ако нешто не дознаеш – нема да го дознаеш никаде. Штета само што овде немаат пивски гајби, па морам да седам на пластична гајба од некое овошје, но сеедно.

Така дознав дека оној Битиќи рекол дека струјата ќе поскапи за уште најмалку пет отсто. Што е фино. Англичаните би рекле „nice“. Замислете да беше 50 отсто. Тоа само покажува како оваа Влада се грижи за нас. Па струјата не поскапува за 50 отсто, туку само за 5 отсто. Добро, ај нека биде и за 10, еве нека биде и за 15 отсто, да не бидеме и ние толкави циции, па да го ограничуваме кутриот Битиќи во тесните рамки од пет отсто. Па, не може, другари и другарки, Битиќи на својот грб сам да ги носи тие проценти. Затоа треба да му помогнеме. Зашто, како што рекол Кенеди, не прашувај што државата направила за тебе, туку што ти си сторил за Битиќи.

Затоа струјата нека поскапе за најмалку 15 отсто. Кои ги немаме. Како што ги немаме ни петте отсто. Како што ги немаме ни оние 20 и нешто отсто колку што поскапела струјата оваа година. Така што нема зошто да се грижиме. Впрочем, кој рекол дека зимно време мора на нешто да се грееме. Како што никој не рекол и дека оваа зима мора да ја преживееме. Па еднаш се умира, нели! Затоа опушти си ја душата! Е, сега, како што велеше еден мој покоен пријател, лесна му земја, подобро е да умреш подоцна, отколку порано, ама кога се во прашање процентите од струјата на Битиќи, ова правило не важи!

После оваа генијална мисла за безгрижност од поскапувањата, насмевнат пивнувам од жолтата, каснувам од „посебната“ што сега морам да ја носам со себе, зашто во пиљарата – преполна со некакви брокули и слични чуда – салама нема, земам малку од пластиката наречена домат и, меѓу две сеанси од овој протокол, дознавам дека заради госпожата викана „Скафандер министерка“, полицијата на Обиџуко привела некој актер од Битола. Пишувал човекот за гајтан на ФБ што неа ја возбудило, па пријавила кај Обиџуко. А тој разбира колку што разбира, а тоа не е баш многу, и актерот се нашол во станица. Каде што морал да чека на ред, зошто полицијата имала работа со она детето што беше уапсено заради лажните бомби. Што е потврда на програмата на комуњарите од пред избори дека секој ден мора да постигнат по еден успех. Вчера дете за бомби, денес глумец за гајтан, утре кој знае што, ама место за сомнеж во успесите нема. Патем НАСА може да биде мирна – кај нас сканфандерите уживаат посебна заштита.

Читам и дека претседателот на МАНУ Коцарев напишал:

„Гневот и омразата, искажани во кулоарите, но и на официјални состаноци во и надвор од Академијата, на дел од академиците во однос на моето водење на Академијата во, можеби, најкритичните моменти за опстојувањето на државата, на Македонија, иако очекувани, имајќи го предвид печатат што денес Академијата го втиснува во македонското општество, за мене се, во извесна мера, разочарувачки – зошто, воопшто, гнев и омраза? Впрочем, немаме ли право сите на сопствено мислење, на сопствен став и на начин на раководење, а сѐ во интерес на македонското општество и на просперитетот на граѓаните на Македонија?“

Ете така, Коцарев бил разочаран од „гневот и омразата“ кај дел од вечните во МАНУ. На човекот изгледа не му е јасно дека тој и уште неколкумина таму, се натрапници, наспроти комуњарите во Академијата. Тој изгледа уште не разбира дека, оваа држава постои за таа каста од која произлегуваат тие со гнев и омраза, а не обратно. Се знае кој во оваа пустелија може да биде богат, чие дете може да добива стипендии и да се школува во странство, а чие дете треба да биде аргат. И изгледа нему уште не му е јасно дека во Македонија „сопствен став и сопствено мислење“ можат да имаат само тие, а не и ние. Или како што духовито некој забележал: ние другите сме слободни да мислиме дека не смееме слободно да мислиме. За разлика од тие, на кои оваа држава, заедно со нејзиниот буџет „природно им припаѓа“. За нив постои војската, за нив постои полицијата, за нив постојат судството и обвинителството. Да ги штитат. Како да се наркобосови од Мексико или Колумбија кои под свое ја имаат целата држава. Не дека не постојат и такви кои не му припаѓаат на тоа стебло, кои се од редот на небањатите, а сепак успеале да ги стигнат нашите „наркобосови“, напротив, постојат, но тоа е само затоа што и тие биле дел од смедеревката во бурето која потоа била спакувана во црвено-црно шише. Иста сорта со друг дрес. Банда која ја искористила лажната надеж на народот дека ако ги качи на своите рамења, ќе се борат и ќе се изборат за него.

Оттука, Македонија, си велам, гледајќи во гајбите јаболка на кои пишува „3 кг за 100“, ќе ја биде тогаш кога тие ќе бидат победени. Кога ќе бидат збришани од јавниот живот во Македонија. Зашто изборот е – или тие или ние! Не е проблем веќе ни Преспанскиот, ни бугарскиот ниту било каков договор на кои не им можете ништо се додека постојат домашните Петеновци и Квислинзи. Проблем се тие и нивниот апашки ментален склоп, кој е заразен како вирус и кој одамна не бира партиски бои, нивната муртинско-пазарџиска логика која дозволи дури и еден Зоран Заев да им биде гуру. Проблем е нивниот ментален склоп според кој државата и народот, живите луѓе, се нивна сопственост и сите други постојат само за нив да им биде поугодно и поудобно. Колаборацијата со таквите кои наводно сега се освестиле, па и со оние кои не се освестиле, е рамна на ново предавство на Македонија. А само тогаш, кога тие ќе бидат победени, само тогаш, чичко Перо и илјадниците како него ќе имаат лесна земја! Но, засега, таа победа изгледа прилично, прилично далеку.

Ајде сега, на здравје!

The post Дарко Јаневски: Или тие или ние! Трето нема! appeared first on Република.

Вообичаено утро во Скопиа. Мириса на бензин, на лоша ракија од претходната вечер, испотени подмишки, а по тротоарите итаат недоспани лица околу чии очи уште се гледаат трагови од размачканата ноќна шминка. Во градите ми е лошо од сето тоа, но стомакот се буни и ме влече, каде, ако не во бурекџилница, пишува во својата колумна за „Денешеен“ Дарко Јаневски.

-Добар ден – велам.

-Добар ден, господине – ми возвраќа продавачката.

-Осмина бурек со месо – порачувам.

-Не може – ми вели продавачката. -Не сечеме осминки веќе!

Се чудам, па прашувам:

-Како тоа не сечете? Осминки се сечат откако постои бурекот, а сега вие…

-Видете господине. Се е поскапено. Поради тоа ние ги покачивме цените на бурекот, а ја намаливме големината на питата. Така што, сега, четвртинката е осминка, а осминката, ако ви ја исечам, нема ни да се гледа. Затоа и не ја сечеме. Нејзе ја ставаме во симит погача.

-Значи вие измисливте нова математика кај дропките. Досега една четвртина беше различно од една осмина, а сега кај вас тие се еднакви – мудрувам.

-Господине, не ни заблагодарувајте нам. Кога килограм леб може да е еднаков на 300 грама, тогаш може и четвртина бурек да е еднаква на осмина и тоа за повеќе пари. А, ако ви се паметува многу, си имате влада, министерство за наука, па видете таму. Јас сум само продавачка на бурек и симит погачи.

-Па добро дајте ми симитка – велам.

Продавачката го лизнува прстот, зема хартија, со хартијата зема една кифла, ја пресекува на половина и ми ја подава.

-Ова ви е симит? – прашувам. -А каде е бурекот во него?

-Па ви реков, во него ставаме осминка. Бидејќи осминката не се гледа, не можете ни да ја видите. Инаку, еве гледате – се е по пропис – сакавте кифла, пресечена на половина, мека и бела како памук, бурек кој го има и го нема во нејзе во исто време – недостига уште да дадете 50 денари и се е во ред. А, да, и да ја земете фискалната за скенирање. И може да ја земете и оваа од претходниот муштерија. Јас го исполнив лимитот.

-Добро – велам – дајте ми тогаш една симит погача и четвртина со месо.

-Е, немаме со месо. Месото го исфрливме. Сега наместо месо ставаме соја. Додуше и порано стававме по малку, ама сега…

-Па зошто пишува бурек со месо?

-Тоа му е уметничко име! Да ја задржиме традицијата и да ве потсетува на минатото. Впрочем, и бурекот со сирење со години не е со сирење, туку со урда, па го нарекуваме бурек со сирење. И не ви пречи, нели? Патем, тој стомак сигурно не ви е од брокули. Туку е од теста.

-Па добро, ама урдата барем е слична на сирењето. Меѓу сојата и месото има поголема разлика, нели? – велам.

-Да ама сојата е поздрава. А месото што го стававме во бурекот и онака беше… ај да не кажам што. Вака барем знаете што јадете – чиста соја.

-Добро, ама тогаш треба да се нарекува бурек со соја, а не бурек со месо. Ќе бидете единствени на Балканот и во светот – бурек со соја. Ќе станете познати. Вака, тоа е измама.

-Измама? Ха, господине, и тоа што го земаме на први се вика плата, па не е плата туку милостина. И никој не се буни зошто милостината се вика плата. И Македонија не се вика Македонија, па никому ништо. Избрусена е, плус со табла дека до половина е грчка, а од половина е бугарска. И тоа на два јазика, македонски и албански, од кои вториов наскоро ќе се отцепи. А, вие за еден бурек со соја, кој се вика бурек со месо, сте се фатиле. Еве и јогуртот се вика јогурт, а пиете прашок со вода, па што? Одете во Арачиново! Таму сметките за струја, сметки ли се? Не се. Оној пајакот што ја удри цајканката кај Мавровка, пајак ли беше…?

-Добро, добро – ја прекинувам, оти доста ми е од утринско паметување. Плаќам и си заминувам. Сакав да и дадам 20 денари кои некогаш вределе како сега 50, ама кој ќе се расправа. И онака, се отишло… таму каде што отишло.

Поминувам крај трафика и ги гледам насловните страници на весниците кои не се весници, по примерот од осминката која одамна не е осминка, и таму стои дека инфлацијата се вивнала до 18,7 отсто. Хммм, кај мојот бурек и кај симитот инфлацијата е 100 отсто, ама пак, од каде јас да знам. На гробишта инфлацијата е 25 отсто – толку мртви повеќе имаме секоја година откако почна ковидов и откако почнавме да му плескаме на Филипче.

Така, додека едни блескаат, други се повеќе умираат и создаваат уште едно математичко чудо – круг кој нема крај. Круг на дупки од два метра со мртовци на чии вконаченте лица се уште се читаат псовки и круг на богаташи. Овие вториве – олигарсите, криминалците од политиката и гробарите се се’ побогати и поздрави, а „неговото височество“ гласачот, кој на секои четири години добива бакшиш зејтин за неговите да имаат за кандилото – се посиромашен и поболен. И помалуброен.

Народот има се помалку пари, а тоа значи помалку храна и помалку лекови. Му остануваат таман толку колку да се платат оние неколку даски од кои гробарите склопуваат сандак врз чиј поклопец ќе мезат ќебапчиња со шприцер од бакшишот добиен од ужалената фамилија. Впрочем есен е, телата во сета природа полека се гаснат, па така и кај луѓето, освен на оние одбраните.

Со тоа што природата на пролет ќе воскресне, а оние кои навреме си го платиле сандакот, ќе почекаат.

Но, во сета таа тмурнина има и нешто светло. Ете, Заевци донирале 15 перики за онколошки болните жени, Филипче, оној со чиј несебичен труд имаме инфлација од 25 отсто трупови, побрза да го пофали својот идол на фејсбук, ВМРО, се разбира, ќе одржи прес конференција, а оној со исушената рака од Димитрови продолжува да не брани од Бугарија. И некако, кога сето ова ќе ви падне на памет, душата ви доаѓа на место. Па макар немале ни за осминка која веќе не е осминка. Нели?

The post Дарко Јаневски: Сè е поскапено? Не, така само ви се чини! appeared first on Република.

Сега објаснете им на децата дека Ромео и Јулија не се убиле, туку среќно живееле, изродиле деца, а кога разбрале дека во Македонија министерка за култура е Костадиновска Стојческа, се преселиле да живеат тука. И дека Шекспир воскреснал, ама не ја сфатил убаво министерката, па пак се убил, пишува на Фејсбук, Дарко Јаневски.

The post Сега објаснете им на децата дека Ромео и Јулија не се убиле, туку среќно живееле, a кога разбрале која е министерка за култура во Македонија,се преселиле да живеат тука appeared first on Република.

Се собираме да кажеме не за ваков предлог кој трагично не погубува за век и веков. Или ќе не има или воопшто ќе не нема. Тоа што сакам да го кажам е за една лага која со денови ни ја протнуваат, а тоа е го заштитиле македонскиот јазик, дека бил бетониран, изјави новинарот Дарко Јаневски на денешниот протест „Ултиматум НЕ благодарам“ потенцирајќи власта манипулира со народот додека во исто време преговара за јазикот и идентитетот.

– Денеска го слушавме Ковачевски со истата лага, а ако се сеќавате истата лага ја кажуваа кога го потпишаа Преспанскиот договор и викаа дека македонскиот јазик и идентитет се бетонирани и денеска расправаат за тој бетон. Во исто време не лажеа дека договорот што го потпишаа Заев и Борисов мора да го спроведеме, а во него клучна точка е македонскиот јазик, рече Јаневски.

Тој посочи дека втората лага која се обидуваат да ја протнат е дека ја исфрлиле историјата од преговарачката рамка со ЕУ, и тоа е повторно лага затоа што има комисија која преговара за тоа и веќе ги испреговараа Цар Самоил, Кирил и Методиј, а сега им останаа Гоце, Даме и сите херои од химната, строфа која ја избегнуваат за после да се вадат дека згрешиле.

– Велеа дека идентитетот ни е бетон, а тој идентитет прво го претворија во три коси црти, и не сметаат за коси црти, а не Македонци, а Макрон не нарече Северномакедонци. Ако тоа не е така како што тврдат, тогаш за што преговараат? Дали за патот до Софија? Не, туку преговараат како да не залажат за да не видиме дека не поништуваат. Оваа држава со нив чекор по чекор се распаѓа, изјави Јаневски.

Јаневски во врска со зборовите на Османи дека ако сега не сме прифателе илјадници деца ќе заминеле, изјави дека помалку од два милиони испаднавме затоа што илјадници деца заминаа, а тие крадеа и ги полнеа џебовите.

– Да не им верувате на нивните лаги, ве замолувам како што вчера и денес излеговме во масовен број тоа да го правиме и понатаму за да не им дозволиме да не обезименат, потенцираше Јаневски.

The post Јаневски: Лажат дека не преговараат за јазикот и идентитетот, да не им дозволиме да не обезименат appeared first on Република.

Една од манипулациите што сега ни се пласира во врска со спорот со Бугарија, а кој, малку по малку, Бугарите го претворија во спор со ЕУ, е дека ако историјата била исклучена од преговарачката рамка, се ќе било во ред и, тогаш, со извојувана победа ќе сме можеле да потпишеме што и да бараат Бугарите. Лагата е во тоа што било кој документ што ќе ни биде понуден, од Франција или од било кого, ќе се повикува на доследно спроведување на т.н. Договор за добрососедство меѓу Македонија и Бугарија, а за Бугарите, клучот на тој договор е токму историјата дефинирана како „заедничка историја“ од страна Заев и Борисов. Тука на сцена стапува велелепната експертска комисија која треба „врз основа на историските факти да ја утврди вистината“ што во превод значи да утврди дека сме одродени Бугари - пишува Дарко Јаневски во својата колумна објавена на порталот Денешен.

Во колумната стои:

Јасно е белким на сите дека во таков случај, не може историјата во исто време да не биде дел од преговарачката рамка и, преку повикување на Договорот за добрососедство, да биде дел од преговарачката рамка. Како што е јасно и дека ова второво е победник во наводната дилема. Така што, тоа дека историјата ќе отпаднела од преговарачката рамка е всушност една бедна манипулација преку која се става завеса зад тоа што не треба да го видиме, а што преку пропагандата на нафатираните владини новинари, вклучувајќи ги и тие кои изминатиот период глумеа во македонски партизански филмови за борба против бугарскиот окупатор, ќе биде протнато како некаков успех.

Вториот момент е дека со ништо, ама со ништо не е остранета можноста, не само Бугарија, туку и Грција, да не блокираат во текот на преговарачкиот процес доколку не им се допаѓа некаква страница од нашите учебници по историја, ако воопшто ни дозволат да имаме таков предмет во образованието. Кој знае, какви сме, не е чудо и тоа да го прифатиме. Немаме историја – нема проблем! Нели? Впрочем, ние и онака веќе немаме историја до седмиот век од н.е. па за уште некој век плус, нема потреба да правиме проблем. Зар не?

Третата работата е дека во ЕУ веќе се одомаќини тоа дека сме „Северномакедонци“ што полека на површина го вади колапсот што го доживеавме со Преспанскиот договор, сеедно колку сега неговиот потписник, оној со исушената рака, се обидува да се препелка како загрижен патриот за македонските интереси. Фактот што Османи се обиде да го оправда Макрон, дека тој тоа го рекол ненамерно (не знам како француски претседател би згрешил име на еден народ ненамерно), а само ден потоа Макрон повторно го употреби истиот навредлив термин за македонскиот народ или за сите граѓани на „Северна“, сеедно, само покажува дека тој му порача на Османи да си седи мирно и да не го оправдува. Тоа всушност е и доволен показател за колапсот, за бруката, не само на политичката гарнитура која не доведе до ова, туку и на целата армада т.н. новинари, невладини и какви ли се не загари кои за некакви снопчиња пари го лажеа овој народ повторувајќи ја лажната мантра на Заев дека идентитетот ни е бетон! Што не води до тоа дека тие, домашните, се всушност поголем проблем за Македонците отколку што се тоа Грција, Бугарија, барањата на ЕУ итн.

Патем, името „Северномакедонци“ веќе одамна се одомаќини во Бугарија, а од овде, од „Северна“ која во бугарскиот парламент стана „бугарска“, немаше никаква реакција на тоа. Кога тоа е така, од Макрон не ни може да се очекува да не почитува, ако тоа веќе самите ние кон себе не го правиме.

Оттука, ние или ќе го решиме тој проблем, или дома ќе најдеме чаре за нашите Петеновци или нема потреба веќе да се лутиме на Грција, Бугарија, на Брисел и да не редам понатаму. „Лигавиот“ однос кон сите тие структури, обидот за некакво политичко примирје со нив, посебно со наводно освестениот дел од нив, кој му седел в џебот на Заев ама потоа сфатил дека дечкото не го бива, всушност само ни ја продлабочува агонијата. Поарно тогаш уште утре да потпишеме дека сме с’шти народ со Бугарите и да не си го губиме времето. Зашто, ако тоа не се случи, ако останат во игра Петеновци, тогаш таман утре да ги раскинеме сите штетни договори за Македонија, тие еден ден ќе бидат вратени на сцена и потоа се почнува одново.

Што се однесува пак до Бугарите во фалсификуванот Уставот на Северна, едно мало прашање: ги има ли Бугарите во Уставот на Грција, а кои се населени во оние 51 отсто од Македонија, за која, Бугарите во Собранието тврдеа дека е бугарска (а ги има веројатно повеќе од оние 3 000 во Северна)? Или таа Македонија не е бугарска? И што стои во бугарските учебници: Солун е бугарски град како што и за Охрид тврдат дека е бугарски или не е? Кога велат Македонија е бугарска (а не Република Македонија или Република … Македонија) со транспаренти во бугарското Народно собрание, тоа ја опфаќа и Егејска Македонија, значи Воден, Лерин, Костур, Солун, Кавала, Кукуш итн или не? А ако не, зошто? Еве може ли Османи, кој, види Бога ти, се лути дека му рекле оти повеќе е загрижен за тоа Албанија да ги почне преговорите со ЕУ отколку Македонија, да праша! За да може потоа, ние „седмата фекална сила“ на Северна, која пред се ги вклучува оние на кои Заев им ги наполни џебовите додека тие врескаа дека се ослободени од режимот на Грујо, од кој режим половина испаднаа нафатирани предавници, да го убедиме оној заостанат дел од народот кој се уште се смета за македонски, а не за северномакедонски, дека не треба да гледа назад, туку напред – во иднината.

Се разбира, во меѓувреме додека ние му се лутиме на Макрон, дома ни се подготвува страотен економски удар преку цената на струјата, што дополнително ќе ја вивне инфлацијата. Економскиот колапс кој ни се заканува и од кој ќе бидат поштедени само дебело подмачканите владини и т.н. невладини структури, ќе ја клекне на колена оваа држава, па на крај веќе со првите студени денови, не само што ќе потпишеме дека сме Бугари, туку ќе ги побугарчиме и плочките на Александар и Филип, ако пред тоа Грците не ни залепат по некоја мувлосана корка лепче на чело. Добро смислено „северно“ сценарио!

The post Две-три замки што ни се подготвуваат за полесно да голтнеме дека сме биле Бугари кои станале „Северномакедонци“! appeared first on Република.