Околу четири милиони 15-годишници од 43 земји во светот не се функционално писмени и не знаат да бројат

Холандија и Данска се двете најдобри места за да се биде дете според мерките за ментална благосостојба, физичко здравје и вештини, покажа истражувањето објавено денеска од страна на организацијата на Обединетите нации за деца УНИЦЕФ.

Франција го зазеде третото место, а по неа следат Португалија и Ирска, се наведува во извештајот на УНИЦЕФ во кој се споредени податоци од 43 земји на Организацијата за економска соработка и развој (ОЕЦД) и ЕУ.

Нов Зеланд, Колумбија, Мексико, Турција и Чиле се најлошо рангираните земји.

Во извештајот се наведува дека многу земји претрпеле нагло опаѓање на академските вештини кај децата поради затворањето на училиштата поради пандемијата на Ковид 19.

Директорот на канцеларијата на УНИЦЕФ за истражувања „Иноченти“, Бо Виктор Нилунд, рече дека децата веќе се бореле на повеќе фронтови пред пандемијата.

Сега, соочени со растечка економска неизвесност, земјите мора да дадат приоритет на образованието, здравјето и благосостојбата на децата за да ја обезбедат нивната животна перспектива и среќа, како и економската сигурност на нашите општества, рече тој.

Во 43 земји се проценува дека околу 8 милиони 15-годишници, околу половина од возрасната група, не се функционално писмени и не знаат да бројат, што значи дека не биле во состојба да разберат основен текст.

Најголеми удели имало во Бугарија, Колумбија, Костарика, Кипар и Мексико.

Имало и позитивни работи, со постојано намалување на смртноста кај децата, целокупно намалување на самоубиствата кај адолесцентите и зголемување на стапките на завршување училиште.

Сепак, извештајот предизвика загриженост во врска со менталното здравје, со падот на задоволството од животот кај децата. Јапонија е единствената земја која забележала значителен напредок.

Влошено е и физичкото здравје на децата, а бројот на деца со прекумерна тежина продолжува да расте.

Во екот на пандемијата, податоците поставија загрижувачки мерила за благосостојбата на децата, особено за децата од неповолни позиции, рече Нилунд.

Обемот на предизвиците со кои се соочуваат децата значи дека ни треба кохерентен, холистички пристап кој се однесува на целото детство и кој ги задоволува нивните потреби во секоја фаза од нивниот живот, додаде тој.