Македонски
Нема поприлично место од Охрид и македонската светиња над светињите – црквата „Света Софија“ за празнување и одавање почит на Светите браќа Кирил и Методиј, на оние кои не учеа на единство во верата, на оние благодарејќи на чие дело се удостоивме да го славиме Бога на свој јазик, со свое писмо и од свои книги. Тоа го истакна Поглаварот на Македонската православна црква – Охридска архиепископија, архиепископот г.г. Стефан во обраќањето пред присутните на Свечената академија што се одржа во Охрид.
– Овие избледени фрески на „Света Софија“ чиниш ја шепотат сета наша историја и сиот наш помин, и се показ пред светот за тоа кои сме и од кога сме…И навистина природно и прекрасно е што овој настан се одржува овде, во една од највеличествените базилики во православието, во храмот посветен на Премудроста божја, посветен во слава на Словото божјо, во древниот Охрид, градот на Свети Климента, најнадарениот ученик и продолжувач на светото кирилометодиево дело, рече архиепископот Стефан.
Тој потсети дека неслучајно византискиот император Михаил, еден од најмоќните луѓе во тоа време, ги одбрал токму солунските браќа Кирил и Методиј да ги воведат словенските народи од преисториско во историско време, од неписменост во писменост, од духовна непросветеност во цврста закотвеност во пристаништето на нивната вера…
Светите браќа Кирил и Методиј создале дело од исклучително значење и од историски и во географски конекст, дело кое и 12 столетие по нивното заминување останува живо и делотворно и кое веруваме ќе остане до крајот на вековите.., рече поглаварот на МПЦ.
Тој рече дека и по толкаво временско растојание, од нивното мисионерско дело, пораката и начинот на делување се поучни и за овие денешни, не помалку немирни и не помалку предизвикувачки времиња…Непријателствата меѓу народите, судирите меѓу културите и разните немири во нашите дни, како што рече, не би биле такви и не толкави кога во светот би имало повеќе луѓе со богољубие и човекољубие какви што имале солунските браќа…
– Тогаш кога посилните империи и поетаблираните народи сакале културна и јазична превласт над Словените, Светите Кирил и Методиј не наметнувале туѓ јазик и култура, туку сакале Христовото име и неговата наука да допрат до срцето на секој човек на разбирлив, мајчин јазик…Тие секаде оделе како сејачи на Евангелието, со слово а не со меч, градејќи мостови, делувајќи за Славата божја…рече поглаварот на МПЦ.
Македонците како народ и како Црква, додаде, треба да се особено благодарни на Светите Килил и Методиј што јазикот говорен во солунско беше јазик на нивната проповед, а тој наш јазик стана и остана богосложбен јазик за бројни народи.
Ректорката на Универзитетот „Св. Кирил и Методиј“, Биљана Ангелова, од своја страна своето обраќање го искористи за да потсети дека Кирил и Методиј со создавањето на глаголицата на словенските народи им дадоа не само алатка за писменост, туку и можност да го слушнат и разберат Божјиот збор на својот мајчин јазик.
– За Македонија делото на светите браќа има посебна тежина – тие се симбол на духовна светлина, на културна независност и вековната борба за зачувувањена нашиот јазик, писмо и идентитет. Преку нивната мисија, македонската почва стана мост меѓу Истокот и Западот, меѓу верата и науката, меѓу старото и новото, тие се темелите на нашата писменост…рече меѓу другото таа.
Ангелова истакна дека сеќавањето на Светите Кирил и Методиј не значи само да се поклонува на минатото, туку обврска да се чува јазикот, културата и духот на слободата.
Таа уште истакна дека во духот на мисијата на браќата Кирил и Методиј во Моравија, се роди и УКИМ, првиот државен и државотворен универзитет во земјата, основан далечната 1949 година.
– Од своето основање со три факултети, денес УКИМ прерасна во најголема и најзначајна високообразовна институција во земјата, со 23 факултети, пет научни институти, Православен богословски факултет и седум придружни членки…Со над 25 илјади студенти во прв циклус, повеќе од 2800 вработени, со што претставува столб на образованието и науката во земјата, рече Ангелова.
На Академијата и претходеше и тематска Изложба на досега необјавени ракописи и старопечатни книги од 13, 14 и 16 век, како и промоција на Тројазичниот речник од Ѓорѓија Пулески кој годинава слави 150 години од првото издание, како и делото „За македонцките работи“ на Крсте Петков Мисирков.
