Иако речиси цела деценија се најавува „спектакуларно“ враќање на астронаутите на Месечината, пред се американските, а потоа и оние на другите големи сили кои имаат свои вселенски програми, како што често се случува во историјата на човештвото - овој пат, „земните“ настани ги забавија или ги одложија големите проекти на неодредено време.

Помина повеќе од половина век од последните мисии со екипаж на Месечината - последната мисија беше Аполо 17 во декември 1972 година - и научниците и инженерите од најголемите вселенски агенции во светот сè уште немаат дефинитивни решенија за нови летови, додека нивните влади се прашуваат дали е тоа воопшто потребно?

Кога компјутерот изгледа како калкулатор

Технологијата што ги однесе првите луѓе на Месечината во летото 1969 година, според денешните стандарди, не само што е застарена, туку и музејско дело. Компјутерот што се користел за навигација и слетување на површината на Месечината, наречен AGC (Apollo Guidance Computer), имал само четири килобајти работна меморија и 32 килобајти простор за складирање податоци. Имаше и мемориски модул со „програма за летање“ од 72 килобајти РОМ меморија. Самиот компјутер немаше дисплеј, туку алфанумеричка тастатура и најмногу наликуваше на голем калкулатор.

Денешниот просечен паметен телефон е околу два милиони пати побрз од компјутерот AGC, иако тие не можат директно да се споредат, бидејќи компјутерот што ги спушти луѓето на Месечината имаше „директна извршна меморија“ и немаше ниту оперативен систем, како што се денешните компјутери и паметни телефони. Всушност, само една селфи фотографија денес зема околу три мегабајти, што е околу 30 пати повеќе од вкупната меморија на компјутерот во ракетата и модулот „Аполо 11“.

И технологијата на ракетни мотори, навигација и контрола на вселенски летала помина долг пат од деновите на мисиите Аполо. Rocketdyne F-1, моторот што го придвижуваше Saturn V, ракетата што ги носеше сите модули во различните мисии на Аполо, до ден-денес останува еден од најкомплицираните механички склопови некогаш произведени. Самиот дизајн е создаден во средината на 50-тите години, кога Пентагон го сметаше создавањето на големи балистички ракети со повеќе нуклеарни боеви глави како „одвраќање“ во трката со СССР. Кога претседателот Кенеди во мај 1961 година ја изговори познатата реченица „Избираме да одиме на Месечината... не затоа што е лесно, туку затоа што е тешко“, повеќето експерти од тогаш новоформираната вселенска агенција НАСА немаа идеја како тоа може да се постигне во пракса. До средината на 1960-тите, дури 15 различни прототипови на лансери и лунарни модули ќе бидат дизајнирани и отфрлени пред научниците конечно да одлучат за конечниот дизајн на командниот модул „Колумбија“. И кога астронаутот Нил Армстронг ја изговори познатата реченица „Орелот слета“, по контактот со површината на Месечината, многумина во агенцијата НАСА се изненадија што нивниот проект навистина успеал.

На крајот, „вселенската трка“ со Советскиот Сојуз имаше огромна цена – околу 180 милијарди во денешни долари. Огромните трошоци за одржување на програмата „Аполо“ беа една од главните причини за нејзиниот прекин на почетокот на 1973 година.

Од другата страна на железната завеса, во СССР, проектот за испраќање космонаути на Месечината уште од самиот почеток беше соочен со бројни пречки, технички и политички. Кремљ и КГБ не веруваа дека Американците навистина ќе успеат да слетаат на Месечината и сметаа дека е доволно да се има првиот маж и првата жена во вселената (Јуриј Гагарин 1961 година и Валентина Терешкова 1963 година). На крајот, ракетниот проект N-1 и модулот „Сојуз 7-ОК“ ќе бидат напуштени во 1970 година.

Нова трка на стари сили

Половина век подоцна, САД и Русија повеќе не се единствените земји кои сакаат да слетаат на Месечината. Европската вселенска агенција (ЕСА), Јапонската вселенска агенција (JAXA) и голем број приватни компании ширум светот развиваат сопствени решенија. Самиот дизајн на ракети и сателити исто така повеќе не е „висока ракетна наука“, како што покажува примерот на малите вселенски компании, како што е Rocketlab, кои успеаја значително да ги намалат трошоците за лансирање сателити. Самите сателити и вселенски летала се многу помали денес отколку што беа во 80-тите и 90-тите години. Минијатурните сателити „Cubesat“ можат да се произведуваат за само неколку стотици илјади долари. Така, можно е денеска и Албанија да има два свои сателити, а и Хрватска планира да го лансира сателитот „Крокуб“ во февруари следната година.

За помалку од две децении, Индија се позиционираше како главен „вселенски играч“, со амбициозни планови и веќе добро развиен систем за комерцијално лансирање на сателити во орбитата. Во август сондата со истражувачкиот робот „Чандрајаан-3“ слета на Месечината, а Индија стана само четвртата земја која успешно ја приземји својата сонда. Индија сака да биде четврта сила со својата истражувачка сонда на Марс, по успешната мисија на сондата „Магалијан орбитер“ во 2014 година.

ИСРО, индиската вселенска агенција, планира заедничка мисија за истражување на лунарната почва, наречена LUPEX, со јапонската агенција JAXA во 2028 година и неколку мисии „Chandrayaan“ по 2030 година, со крајна цел до 2040 година да слетува човечки екипаж.

Веќе во 2022 година, Кина ја постави својата вселенска станица „Тиангонг“ (Палата на небото) во орбитата околу Земјата, која треба да служи како „експериментален центар“ за различни нови технологии, а подоцна и како „вселенски мост“ за мисии во Месечината. Кина првично планираше мисија со екипаж до 2030 година, но таа најверојатно ќе биде потисната. Исто така, вселенската агенција CNSA планира да има постојано присуство на Месечината по 2035 година, еден вид „вселенска база“. Во средината на 2021 година, CNSA и руската агенција Роскосмос објавија заеднички планови за мисии на Месечината, но тие во голема мера беа прекинати по почетокот на агресијата против Украина. Така, „таиконаутите“ (кинеското име за астронаут) би требало да стапнат на површината на Месечината некаде околу 2032 година, доколку бидат успешни сите планови за развој на нови верзии на тешките лансирни возила „Long March 5B“.

Останува само „летот“ околу Месечината

До крајот на 2024 година американските астронаути треба да започнат мисија во која ќе летаат околу Месечината без да слетаат на површината. Проектот „Артемис“, на кој агенцијата НАСА и бројни приватни компании работат повеќе од една деценија, неколку пати беше одложуван и модифициран. Така, постои можност оваа мисија на „летање“ околу Месечината, планирана за ноември 2024 година, сепак да биде одложена за почетокот на 2025 година.

А компанијата на милијардерот Илон Маск, Спејс Икс (SpaceX), веќе неколку пати ја одложуваше и модифицираше својата нова ракета „Старшип“ („Starship“). Иако самиот Маск најави „слетување на Месечината“ за три години во 2021 година, тоа сигурно нема да биде возможно, бидејќи прототипите на ракетата „Старшип“ сè уште не стигнале до орбитата на Земјата. Ракетниот систем Falcon Heavy, кој Спејс Икс го користи со години за лансирање комерцијални и воени сателити, не е дизајниран за летови во „длабоката вселена“ и нема доволно моќ да лансира тешки капсули со екипаж (иако капсулите Dragon можат да служат на Меѓународниот вселенски Станица, ISS).

Втората американска приватна вселенска компанија на милијардерот Џеф Безос, Blue Origin, развива капсула „Њу Шепард“ за потенцијални патувања на Месечината за програмата Артемис, иако првично беше дизајнирана за „вселенски туризам“ и летови во орбитата на Земјата. Самиот Безос пред две години најави можност за заеднички развој со НАСА и програмата „Артемис“, со цел да се забрза враќањето на Месечината. Резултатот е модул за лет до Месечината и слетување на површината наречен „Сина месечина“, кој подоцна треба да се прошири и подобри. „Блу Мун“ доби поддршка и од големи компании, како Локхид Мартин, Боинг и Астроботикс. Модулот може да превезе до четири астронаути, со товарен капацитет до 20 тони. Исто така, Blue Origin развива „Mark II“ верзија на овој модул, кој ќе биде еден вид „носач на товар“, без човечки екипаж и ќе може да носи до 30 тони во една насока до Месечината.

The post Нема скоро да летаме до Месечината и на Марс appeared first on Република.

Хеликоптерот „Генијалност“ (Ingenuity) извршил уште еден пробен лет и слетување на Марс, а целиот процес го снимил роверот „Упорност“ (Perseverance). Беспилотното летало досега заврши повеќе од 50 летови иако се очекуваа најмногу пет лета.

Клучна цел на мисијата „Упорност“ на Марс е астробиологијата, вклучително и потрагата по знаци на микробиолошки живот во минатото“, соопшти НАСА.

https://twitter.com/NASAJPL/status/1692959617071173803?ref_src=twsrc%5Etfw%7Ctwcamp%5Etweetembed%7Ctwterm%5E1692959617071173803%7Ctwgr%5E0b3301c67dd00d206f9b4c48735edcb4f8f8c17f%7Ctwcon%5Es1_&ref_url=https%3A%2F%2Fmia.mk%2Fstory%2FD0BDD0B0D181D0B0-D0BED0B1D198D0B0D0B2D0B8-D181D0BDD0B8D0BCD0BAD0B0-D0BED0B4-D0BBD0B5D182-D0BDD0B0-D185D0B5D0BBD0B8D0BAD0BED0BFD182D0B5D180D0BED182-D0B3D0B5D0BDD0B8D198-D0BDD0B0-D0BCD0B0D180D181

Густината на атмосферата на Марс е само еден отсто од онаа на Земјата, што им отежнува на леталата да го направат потребното подигнување за летот. Сепак, експерименталниот хеликоптер „Генијалност“ на американската вселенска агенција НАСА е дизајниран да се крева користејќи ги своите ротори во такви уникатни услови.

Цел на истражувањата се карпите и почвата на Марс, коишто бараат „тела, супстанции и / или примероци за чие потекло е потребен биолошки агенс“. Роверот „Упорност“ неодамна го сними 54-от лет на својот хеликоптер, којшто се случил на почетокот на август. Откако кај „Генијалност“ се појави аномалија, НАСА го направи овој тест за да се увери дека системот за навигација сè уште работи без проблеми, а резултатот е позитивен.

На видеото се гледа како „Генијалност“ ги стартува своите ротори и полетува, а потоа лебди на висина од околу пет метри над површината, пред да слета. „Упорност“ го снимил тој тест од далечина од 55 метри.

The post НАСА објави снимка од слетување на хеликоптерот „Генијалност“ на Марс appeared first on Република.

Американската Национална воздушно-вселенска администрација (НАСА) и Напредната одбранбена агенција за истражувачки проекти (ДАРПА) ја избраа компанијата „Локхид Мартин“ за конструкција и развој на вселенско летало со нуклеарен термички ракетен мотор за идните мисии на Марс.

Нуклеарниот термички погон (НТП) има неколку предности во однос на ракетите со хемиски погон. Пред сѐ, тој е два до пет пати поделотворен и им овозможува на вселенските летала побрзо движење. Покрај тоа, намалениот баран простор за горивото остава повеќе место за складирање научна опрема и други основни работи на самото летало.

Исто така, нуклеарните мотори го олеснуваат менувањето на траекторијата на вселенското летало за повратно патување порано од очекуваното. Овие фактори заедно го прават НТП скоро идеален метод за патување до Марс.

Овие помоќни и поделотворни нуклеарни термални погонски системи можат да обезбедат пократко време на транзит меѓу дестинациите. Намалувањето на тоа време е битно за човековите мисии на Марс за да се ограничи изложеноста на екипажот на радијација, изјави Кирк Шајрман, одговорен за месечеви и вселенски истражувања во „Локхид Мартин“.

Системот НТП ќе користи нуклеарен реактор за брзо загревање на водородот до екстремно високи температури, а потоа тој гас се насочува низ млазницата на моторот за да се создаде потисок за вселенското летало. Пред НТП да им дозволи на првите луѓе да патуваат на Марс, може да се користи и за пократки летови. Овој погон би можел да го направи и преносот на материјали до Месечината уште полесен и побрз.

https://www.youtube.com/watch?v=LSIlLUKiiGE&embeds_referring_euri=https%3A%2F%2Fmia.mk%2F&source_ve_path=MjM4NTE&feature=emb_title

The post НАСА ја избра компанијата за производство на оружје „Локхид Мартин“ да развие летало за на Марс appeared first on Република.

Роверот „Упорност“ (Perseverance), којшто беше испратен на Марс од американската вселенска агенција НАСА, пронашол остатоци од органски соединенија на „Црвената Планета“.

Органските молекули, како оние забележани во кратерот Језеро, содржат атоми на јаглерод и водород. Тоа се клучните компоненти на животот каков што го знаеме на Земјата. Но, како што се истакнува, ова не мора да значи дека некогаш постоел живот на Марс. Овие соединенија би можеле да се развијат и на небиолошки начини. Сепак, резултатите укажуваат на изненадувачки сложени органски услови за „клучните градива на животот“ во својот зародиш.

Ова е возбудлива трага за астробиолозите, бидејќи тие (наоди, б.п.) главно се сметаат за градивни елементи на животот. Важно е да се знае дека, исто така, тие можат да бидат создадени од процеси што не се поврзани со животот каков што го знаеме, така што органските молекули не се доказ за живот сами по себе, без дополнителни докази кои не можат да се објаснат со небиолошки, односно биотски процеси, изјави еден од авторите на истражувањето, Џозеф Разел Холис од британскиот Природонаучен музеј во Лондон.

„Упорност“ е првиот ровер што го истражува кратерот Језеро, а тоа почна во февруари 2021 година. Истражувачите веруваат дека некогаш во кратерот имало езеро, како и делта на реката што се влевала во него. Тоа е еден од најверојатните области во коишто може да има остатоци од знаци на живот на Марс. Следи дополнително истражување на молекулите и нивното потекло.

Ако овие примероци се пренесат на наше копно во лабораторија, во истражувањата може да се користат поразновидни алатки, како и поголема просторна резолуција со многу поголема специфичност и чувствителност.

 

Досега единствените карпи на Марс што можеме да ги проучуваме на Земјата беа всушност метеоритите. Пристапот до недопрените карпи на Марс, внимателно сместени, складирани и заштитени од контаминација, ќе биде од непроценливо значење за планетарнава наука, вели Разел Холис, еден од авторите на написот

Научниците велат дека ќе треба да се почека на мисијата за пренос на примероците на Земјата, наречена „Марс сампл ретурн“ (МСР), којашто би требало да биде допрва испратена оттука, и тоа најрано кон крајот на 2020-тите.

The post Роверот на Марс открил органски соедниненија на „Црвената Планета“ appeared first on Република.

Роверот на НАСА ја направил првата јасна фотографија од сончевите зраци на Марс, а целата сцена наликува на морничаво бело зајдисонце на Земјата. Роверот ја снимил оваа етерична фотографија на 2 февруари, додека Сонцето заоѓа зад група мрачни облаци, осветлувајќи ги во пригушени нијанси на зелена и розова боја.

Со оглед на тоа дека овој облак се наоѓал на невообичаено голема надморска височина, научниците претпоставуваат дека облаците се составени од мраз со јаглерод диоксид; познат и како сув мраз. Повеќето од облаците на Марс се на висина до 60 километри, а се состојат од воден мраз.

Роверот исто така, снимил блескав облак во облик на столб. Овие облаци, кои ги гледаме и на Земјата, поради нивната разнобојност потсетуваат на виножито. Тие се нарекуваат „iridescent“ или облаци во бои на виножитото.

За разлика од виножитото, кое е резултат на прекршување на сончевата светлина додека минува низ големи капки вода, блескавите облаци се предизвикани од дифракција. Дифракцијата се јавува кога зрак светлина ќе наиде на пречка со слична големина на таа бранова должина на светлината, а потоа се прекршува и се наведнува околу пречката.

Кога ги гледаме транзициите на боите, всушност гледаме промена во големината на честичките во облакот. Тоа ни кажува за начинот на кој облакот еволуира и како неговите честички ја менуваат големината со текот на времето“, вели атмосферскиот научник Марк Лемон, на Институтот за вселенска наука во Колорадо.

Облаците на Марс се ретка појава бидејќи нема многу вода во атмосферата на планетата. Кога се појавуваат облаци, тоа најчесто се случува околу Марсовиот екватор во најстудениот дел од годината.

The post Први јасни фотографии од Марс: Роверот на НАСА снимил два необични облаци appeared first on Република.

Роверот „Curiosity“ на НАСА пронашол докази дека пред неколку милијарди години на Марс постоеле езера. Роверот снимил карпи издлабени од бранови, што научниците ги упатува на постоење древно езеро.

Научниците биле изненадени од пронаоѓањето на толку јасни докази за некогашно постоење на вода во кратерот Гејл.

Ова е најдобар доказ за постоење на вода и бранови, кој го видовме во текот на целата мисија“, вели Ешвин Васавада од институтот „Jet Propulsion Laboratory“.

https://twitter.com/NASAMars/status/1623392063315378176?ref_src=twsrc%5Etfw%7Ctwcamp%5Etweetembed%7Ctwterm%5E1623392063315378176%7Ctwgr%5E9e3a42050a8c5ef762731fcad55616980b50b39f%7Ctwcon%5Es1_&ref_url=https%3A%2F%2Ftocka.com.mk%2Fvesti%2F436296%2Fnasa-roverot-pronajde-jasni-dokazi-za-postoenje-na-ezera-na-mars

„Curiosity“ и претходно наоѓал остатоци од солени минерали кои укажуваат на тоа дека оваа планета во минатото била прекриена од езеро.

Во текот на мисијата се качувавме по многу езерски наслаги, но никогаш вака јасно не сме виделе траги од бранови. Посебно е интересно тоа што станува збор за подрачје кое веројатно е формирано во време кога Марс станувал се посув. Остатоците од свлечишта веројатно се најнов доказ за вода“, вели Васавада.

The post Роверот на НАСА пронашол јасни докази за постоење на древни езера на Марс appeared first on Република.

Орбитерот „Марс експрес“, што ѝ припаѓа на Европската вселенска агенција (ЕСА) објави нови фотографии од Марс.

Сателитот орбитира околу Марс од 2003 година, а во април испрати фотографии од огромната рамнина Утопија Планитија, која се наоѓа во поголемата област Утопија, на северната полутопка на „Црвената Планета“.

Рамнината е двојно поголема од Земјината пустина Сахара и е претежно покриена со мраз.

Најновите снимки испратени од орбитерот „Марс експрес“ на ЕСА покажуваат две бразди во кората на Марс кои се дел од моќниот систем на кањонот Валес Маринерис - соопшти ЕСА.

Валес Маринерис е споредуван со американскиот Голем Кањон, со тоа што САД се многу помали од Марс. Овој кањон е долг вкупно 4.000 километри, широк 200 километри и длабок до седум километри, што значи дека е десет пати подолг, 20 пати поширок и пет пати подлабок од Големиот Кањон. Всушност, Валес Маринерис се смета за најголемиот систем кањони во Сончевиот систем и се верува дека е формиран со одвојување тектонски плочи.

На новите фотографии јасно се гледаат два кањони од западот на Валес Маринерис, лево (југ) е Харизма со должина од 840, а десно (север) е Титониум Часма долга 805 километри. Фотографиите со висока резолуција ја прикажуваат површината подробно, па можно беше да се дознае и колку се длабоки кањоните - околу седум километри.

Сликите покажуваат и други карактеристики, вклучително и песок што можеби дошол од блиското вулканско подрачје Тарсис, планинска верига што се издигнува до 3.000 метри височина, а содржи сулфатни минерали и тука имало неодамнешно лизгање на земјиштето. Фотографиите беа објавени во различни бои и нијанси, а секоја покажува различни одлики на богатата површина на планетата.

Орбитерот претходно откри и ледени езера под површината на Марс, а ЕСА очекува уште повеќе од своето софистицирано летало.

The post Објавени нови фотографии од Марс, снимени кањони 10-20 пати поголеми од Големиот Кањон appeared first on Република.

Иако не помина долго време откако „СпејсИкс“ се бореше да стигне до орбитата, неговиот основач и извршен директор Илон Маск сега најавува транспорт на луѓе на Марс.

На 31 мај, „СпејсИкс“ ја одбележа 10-годишнината од првата мисија со капсула „Драгон“ наречена КОТС2, која вклучуваше патување до и од Меѓународната вселенска станица. Само неколку години претходно, на 28 септември 2008 година, компанијата достигна до орбитата за време на четвртиот обид за лансирање на ракетата „Фалкон 1“.

И покрај честите претерувања на Маск, тешко е да се оспори неговиот успех кога се во прашање вселенските летови. Тој сега преку Твитер објави уште еден амбициозен план поврзан со ракетата „Старшип“ и патување на Марс.

Според Маск, „СпејсИкс“ има намера да произведе повеќе од илјада ракети „Старшип“ за транспорт на „живот“ на Марс. Тоа би било нешто како „многу модерна Ноевата арка“, напиша Маск во својот твит. „СпејсИкс“ има намера да ја постигне оваа цел до 2050 година.

Компанијата на Маск допрва треба да го лансира „Старшип“ во орбитата, а тоа треба да се случи ова лето иако Федералната агенција за авијација ја одложува еколошката проценка на вселенското летало.

„Старшип“ ќе се состои од два дела, првиот е ракета висока 70 метри опремена со вкупно 33 мотори „Раптор 2“. Истоименото летало „Старшип“ високо 50 метри ќе биде поставено на врвот на ракетата.

Сепак, плановите на Маск не се совпаѓаат со плановите на НАСА. Тој порача дека „СпејсИкс“ ќе ги испрати првите луѓе на Марс до 2050 година, додека НАСА ја објави истата цел, веројатно со помош на „СпејсИкс“, до 2030-тите или 2040-тите.

НАСА неодамна објави 50 клучни цели што сака да ги постигне пред и за време на првата мисија на Марс. Еден од проблемите е деградацијата на мускулите на астронаутите до тој степен што тие би можеле да се мачат да одат кога ќе дојдат на Црвената планета.

Колонизацијата на Марс ќе биде неверојатно бавен процес полн со обиди и грешки. Затоа НАСА планира прво да испрати научници на Марс, додека Маск вели дека „речиси сите“ ќе можат да патуваат на Црвената планета, а кои ќе можат да платат 100.000 долари за билет за да одат и да живеат на Марс.

The post Маск: „СпејсИкс“ ќе направи повеќе од илјада „Старшип“ ракети и ќе превезе милион луѓе на Марс appeared first on Република.

Роверот „Curiosity“ на Марс открил многу интересна карпеста формација која се издвојува од вообичаениот пејзаж на Црвената планета.

Меѓу песокот и камењата во кратерот Гејл, фотографирани се неколку искривени камени кули. Овие седиментни шила изгледаат како замрзнати струи на вода истурени од некоја невидлива стомна на небото, пишува „Сајенс алерт“.

Научниците веруваат дека станува збор за материјал сличен на цемент кој некогаш ги исполнувал пукнатините на древните карпи. Како што карпата постепено се еродира, зад неа останале овие структури од компактен материјал.

https://twitter.com/SETIInstitute/status/1529832994395004936?ref_src=twsrc%5Etfw%7Ctwcamp%5Etweetembed%7Ctwterm%5E1529832994395004936%7Ctwgr%5E%7Ctwcon%5Es1_&ref_url=https%3A%2F%2Finfo.mk%2Ftehnologija%2FD184D0BED182D0BE-D187D183D0B4D0BDD0B8-D0B3D180D0B0D0B4D0B1D0B8-D0BDD0B0D0BBD0B8D0BA-D0BDD0B0-D0BAD183D0BBD0B0-D184D0BED182D0BED0B3D180%2F

„Curiosity“ ги снимил овие камени градби на 17 мај. Колку и да изгледаат необично, слични објекти можат да се најдат на Земјата. Геолозите обично ги нарекуваат таквите високи „кули“ настанати по ерозија на карпите „hoodoo“. Често се среќаваме во суви области, како што е кањонот Јута или на југот на Србија, а самите камени столбови понекогаш можат да достигнат висина на зграда од десет ката.

„Кулите“ на Марс, сепак, изгледаат многу нестабилно во споредба со „кулите“ што ги наоѓаме на нашата планета. Но, нивното постоење покажува како би можеле да изгледаат античките услови на Црвената планета. Имено, експертите веруваат дека кратерот Гејл во античкото минато всушност бил корито на езерото.

Иако овој кратер не е целосно рамен, овие чудни карпести „кули“ се издвојуваат од останатиот дел од околината. Нивната висина засега не е позната.

The post Чудни камени кули фотографирани на Марс appeared first on Република.

Шефот на руската државна вселенска агенција Роскосмос, Дмитриј Рогозин изјави дека таа ќе може сама да спроведе мисија на Марс за неколку години.

Ваквата изјава на Рогозин доаѓа откако Европската вселенска агенција (ЕСА) одби да соработува со Москва на мисијата со роверот „Егзо-Марс“.

Да, ќе изгубиме неколку години, но оваа истражувачка експедиција ќе ја спроведеме од новиот комплекс за лансирање на космодромот Восточни - изјави Рогозин на својот канал на „Телеграм“.

Рогозин ја коментираше и одлуката на шефот на ЕСА, Јосеф Ашбахер, која се однесува на повлекувањето на Западноевропејците од проектот „Егзо-Марс“.

Ова е лошо за сите љубители на Вселената. Заедничката руско-европска мисија на Марс е откажана - изјави кусо Рогозин.

The post Русија планира самостојна мисија на Марс appeared first on Република.

Венера и Марс ќе се спојат во редок планетарен настан бидејќи се среќаваат трипати и ќе бидат заедно два и пол месеци. Ова е ретко зошто се спојуваат секои 18 месеци по 10 дена. Се сретнаа првпат на 7 јули 2021, па следната средба е на 16 фебруари, па на 7 март.

Како што се доближиваат планетите една до друга ќе се зголеми желбата за спојување. Посетувајте јавни места, не знаете кога ќе сретнете некој. Средбата многу лесно може да се одржи околу 16 февруари, кога започнување на врска ќе биде идеално.

Најпрво ќе се почувствува хемијата, погледите нема да можат да се сокријат…

Конјункција на две лични планети Марс и Венера е свечен чин. Се случува фузија на богот на војната Марс и божицата на љубовта и убавината Венера. Интересна енергија на две планети кои како антитеза една на друга се спојуваат на начин кој ќе предизвика нов почеток. Ќе се иницира голем нов циклус за сите нас во областа на љубовта, врските, креативноста, како и наоѓање на вистински пријатели, тимот и сродните души. Ова ќе се одвива во неделите и месеците што доаѓаат.

Астролошкиот настан најемотивно ќе влијае врз Јарците кои ќе чувствуваат дека средбата е запишана во ѕвездите, Биковите ќе кулминираат и нема да можат да ги задржат емоциите, Раковите ќе бидат мета на многу симпатии. Лавовите ќе зрачат со харизма и сексапил и многу лесно ќе им оди комуникација. Вагите ќе можат да ги официјализираат своите врски, додека Рибите ќе бидат ќе флертуваат на сите страни. На Скорпиите и Девиците љубовта ќе им дојде преку интернет или заеднички пријател. Стрелците ќе сонуваат за идеален партнер, но да внимаваат да не идеализираат некого, додека Близнаците ќе запознаат некој преку работа. Љубовната средба на Водолијата може да дојде преку одредена прослава, а на Овенот ќе му дојде љубовна средба кога најмалку очекува.

Во грчка митологија Арес(Марс) има афера со божицата Афордита (Венера) додека таа е венчана за богот Хефест. Тие се тајни љубовници и симболиката на конекцијата Марс-Венера е сексуална, затоа очекувајте вашето либидо да биде зголемено.

The post Венера и Марс утре се спојуваат во редок планетарен настан: Идеално е започнување на врска appeared first on Република.