На големата сцена на Македонскиот народен театар (МНТ) вечерва во 20 часот е закажана долго најавуваната премиера на „12“, претстава работена во режија и адаптација на Синиша Евтимов.

Претставата е распродадена до февруари, а е работена по мотивите (12 Angry Men) од Реџиналд Роуз и е посветена на Мирко Попов, соработник на МНТ и еден од основачите на ПМГ Колектив, чија музика е употребена во претставата.

Во претставата играат 12 актери од повеќе генерации: Ѓорѓи Јолевски, Гораст Цветковски, Тони Михајловски, Никола Ристановски, Благој Веселинов, Александар Микиќ, Игор Џамбазов, Јордан Симонов, Сенко Велинов, Оливер Митковски, Владо Јовановски, Сашко Коцев, како и Тања Ивановска (Судија).

Приказната ја следи поротата од 12 луѓе додека размислуваат дали да осудат или да ослободат 18-годишен обвинет врз основа на разумно сомневање, принудувајќи ги поротниците да ги испитаат сопствените морални вредности.

Одбраната и обвинителството ја завршиле својата работа, а поротата е испратена во посебна просторија за да одлучи дали младиот човек е одговорен за убиството на сопствениот татко. Она што изгледа како лесна одлука, наскоро станува бура од емоции во која на виделина излегуваат сите мани и предрасуди на поротниците. Единствениот кој се противи на смртната казна и се сомнева во доказите што ги изнесува обвинителството е поротникот број 8.

Асистент на режисерот е Борјан Стојков, костимограф е Александар Ношпал, сценограф и дизајнер на светлото – Мартин Манев. Претставата е наменета за возрасна категорија 16+.

Евтимов е театарски режисер чии претстави се едни од најгледаните на домашната сцена. Во моментов во МНТ се уште се играат неговите „Мој термин“ (2019) и „Не се клади на Енглези“ (2014), а негови се уште и „Сомнително лица“ и „Кој се плаши од Вирџинија Вулф“, кои исто така се играа во националниот театар. Работи и во Театар Комедија („Илуминати“, „Ало, ало“, „Стјуардеси“, „Вардарски пастуви“, „Чао пријатно“, „Жена ми се вика Борис“), а соработува и во струмичкиот театар „Антон Панов“ каде што ја постави „Стилист“, во велешкиот „Четири соби“, во Турскиот „Кројач за дами“...

Мирко Попов беше негов соработник во ПМГ колектив, кој почина на 51-годишна возраст на 24 март годинава. Тој беше еден од пионерите на електронската сцена во Македонија.

The post Премиера на „12“ на Синиша Евтимов вечерва во МНТ со врвна машка актерска екипа appeared first on Република.

На големата сцена на Македонскиот народен театар (МНТ) в среда, на 20 ноември е закажана премиерата на претставата „12“ во режија и адаптација на Синиша Евтимов, работена по мотивите на филмот „12 Angry Men“ од Реџиналд Роуз.

Претпремиерата, премиерата и следните две изведби на 21 и 22 ноември се распродадени, а како што велат од Нациналниот театар, се купуваат билети за мај.

Претставата е наменета за возрасна категорија 16+. Посветена на прерано починатиот, наш соработник и пред сѐ голем пријател, Мирко Попов, соопштија од МНТ.

Евтимов ја обедини моќната машка актерска екипа: Ѓорѓи Јолевски, Гораст Цветковски, Тони Михајловски, Никола Ристановски, Благој Веселинов, Александар Микиќ, Игор Џамбазов, Јордан Симонов, Сенко Велинов, Оливер Митковски, Владо Јовановски и Сашко Коцев. Во претставата игра Тања Ивановска (Судија).

Приказната ја следи поротата од 12 луѓе додека размислуваат дали да осудат или да ослободат 18-годишен обвинет врз основа на разумно сомневање, принудувајќи ги поротниците да ги испитаат сопствените морални вредности.

Одбраната и обвинителството ја завршиле својата работа, а поротата е испратена во посебна просторија за да одлучи дали младиот човек е одговорен за убиството на сопствениот татко. Она што изгледа како лесна одлука, наскоро станува бура од емоции во која на виделина излегуваат сите мани и предрасуди на поротниците. Единствениот кој се противи на смртната казна и се сомнева во доказите што ги изнесува обвинителството е поротникот број 8.

Асистент на режисерот е Борјан Стојков, костимограф е Александар Ношпал, сценограф и дизајнер на светлото - Мартин Манев, а музиката е на ПМГ Колектив.

Евтимов е театарски режисер чии претстави се едни од најгледаните на домашната сцена. Во моментов во МНТ се уште се играат неговите „Мој термин“ (2019) и „Не се клади на Енглези“ (2014), а негови се уште и „Сомнително лица“ и „Кој се плаши од Вирџинија Вулф“. Работи и во Театар Комедија („Илуминати“, „Ало, ало“, „Стјуардеси“, „Вардарски пастуви“, „Чао пријатно“, „Жена ми се вика Борис“), а соработува и во струмичкиот театар „Антон Панов“ каде што ја постави „Стилист“, во велешкиот „Четири соби“, во Турскиот „Кројач за дами“.

Мирко Попов беше негов соработник во ПМГ колектив, кој почина на 51-годишна возраст на 24 март годинава. Тој беше еден од пионерите на електронската сцена во Македонија.

The post МНТ ја најавува премиерата на „12“ на режисерот Синиша Евтимов на 20 ноември, со моќна машка актерска екипа, претставата е посветена на Мирко Попов appeared first on Република.

„Драми на принцезите“ во режија на Словенката Жива Бизовичар премиерно вечерва ќе се изведе на сцената во Драмскиот театар Скопје (20 часот). Претставата е работена по циклусот постдрамски текстови „Драми на принцезите“ со поднаслов „Смртта и девојката“ на нобеловката Елфриде Јелинек. Преводот од германски јазик го направи Катерина Шекутковска.

Во претставата играат: Јелена Жугиќ, Нина Елзесер, Биљана Драгиќевиќ-Пројковска, Сара Климоска, Трајанка Илиева-Вељиќ, Ивана Павлаковиќ и Јасмина Василева.

Драмски театар со „Драми за принцезите“ нуди нова естетика и публиката ќе има можност да проследи нешто што можеби во многу мала мера е присутно на македонската театарска сцена, беше кажано на средбата со новинарите. Ова е трета премиера годинава во Драмски театар, а директорот Робер Вељановски вели дека ќе се обидат да направат уште една претстава до крајот на годината и тоа од сопствени средства.

Циклусот постдрамски текстови „Драми на принцезите“ со поднаслов „Смртта и девојката“, нобеловката Јелинек го пишува на преминот на векот и го завршува во 2002 година, како феминистичко дополнување на бајките на браќата Грим. Во циклусот, Снежана и Трнорушка веќе не се беспомошни девојки препуштени на милост и немилост на мажите, туку жени кои сакаат да ја избегнат смртта иако знаат дека обидот е осуден на пропаст.

Претставата ја отвора Јелена Жугиќ, која го толкува ликот на Снежана и нејзина партнерка на сцената е Елзесар, која го толкува ликот на ловецот.

Сега сме три или четири генерации на актерки, се створи една симбиоза и повразност меѓу нас и тоа е клучно за претставата да е тоа што е – нашата повразаност, нашиот емотивен влог. Па и нека прозвучам феминистички, зошто да не, текстот има една таква значајна нишка. Жената кога е сама е немоќна, меѓутоа кога ќе се спои со жена којашто поддржува друга жена – е тоа е моќ. Моќ што руши ѕидови. Не секогаш полните сали значат успешна претстава. Се надевам дека оваа претстава ќе има живот надвор од Македонија, онаму каде што сега овој начин на поставување на театар е во трка и во игра. Се е на ниво на симболи и се надевам дека јазикот ќе биде препознатлив, приказната ќе допре и дека ќе се бара карта повеќе, вели Жугиќ пред премиерата, која по пауза од 20 години повторно игра во „женска“ престава.

Билјана Драгичевиќ Пројковска ја глуми Трнорушка, која ќе се боцне на трн од роза и се буди во еден необичен свет. Нејзина партенрка е Сара Климоска која го толкува ликот на младиот принц. Вели дека нивната сцена многу кореспондира со денешното општество.

Многу е тешко да се разбудиш, да не знаеш кој ќе те бакне, да не знаеш која ќе бидеш ти кога ќе се разбудиш, вели за својот лик Драгичевиќ Пројковска.

Единствениот монолог во преставата го има Трајанка Илиева-Вељиќ, која го толкува ликот на Џеки (Оназис)

Џеки е смрт сама за себе. Ракот ја глода, а таа, претворена во статуа, на публиката ѝ ја раскажува својата „вистинска“ приказна: била принудена да стане совршена жен(ск)а, префинета слика, темнина во која не може да проникне ниту светлината на Мерилин Монро, која ја прогонува.

Во Ѕидот, последниот дел од циклусот, играат Павлаковиќ и Василева кои ги гумат Силвија Плат и Ингеборг Бахман, две големи писателки кои ги засенија своите мажи кои исто така беа писатели, се обидуваат да го пресоздадат светот.

Освен режисерката во уметничкиот тим што работеше на претставата е екипа од млади и талентирани уметници од Словенија. Прв драматург е Ник Жнидаршиќ, а втор драматург и редакцијата на превод е на Викторија Рангелова – Петровска. Сценограф и автор на музика е Јан Крмељ. Костимограф е Александар Ношпал, а дизајнот на светло се на Бизовичар, Крмељ и Жнидаршиќ.

Следните изведби, по премиерата се на 19 и на 23 ноември.

The post Моќта на жените кои се здружени и се поддржуваат руши ѕидови, „Драми на принцезите“ вечерва премиерно во Драмски appeared first on Република.

В петок, во 20 часот во Драмски театар премиерно ќе биде прикажана новата претставата „Драми за принцезите“ од нобеловката Елфриде Јелинек во режија на Словенката Жива Бизовичар. Претставата е наменета за лица постари од 16 години.

Во „Драми за принцезите“ сите ликови ги играат актерки: Јелена Жугиќ, Ивана Павлаковиќ, Билјана Драгиќевиќ-Пројковска, Сара Климоска, Јасмина Василева, Нина Елзесер и Трајанка Илиева-Вељиќ.

Словенчката екипа, освен режисерката ја сочинуваат уште и првиот драматруг Ник Жнидаршиќ и сценографот и автор на музиката Јан Кремељ. Викторија Рангелова Петровска е втор драматург, костимите се на Александар Ношпал.

Циклусот постдрамски текстови „Драми на принцезите“ со поднаслов „Смртта и девојката“, нобеловката Јелинек го пишува на преминот на векот и го завршува во 2002 година, како феминистичко дополнување на бајките на браќата Грим. Во циклусот, Снежана и Трнорушка веќе не се беспомошни девојки препуштени на милост и немилост на мажите, туку жени кои сакаат да ја избегнат смртта иако знаат дека обидот е осуден на пропаст. Смртта им е веќе запишана со нивните иницијали, тие можат само да ѝ се предадат и да се спасат од непотребниот напор за бегство – единственото нешто што можат да направат со смртта е да ѝ се доверат, да разговараат со неа за својата приказна. За разлика од нив, Џеки (Оназис) е смрт сама за себе. Ракот ја глода, а таа, претворена во статуа, на публиката ѝ ја раскажува својата „вистинска“ приказна: била принудена да стане совршена жен(ск)а, префинета слика, темнина во која не може да проникне ниту светлината на Мерилин Монро, која ја прогонува. Во Ѕидот, последниот дел од циклусот, Ингеборг Бахман и Силвија Плат, две големи писателки кои ги засенија своите мажи кои исто така беа писатели, се обидуваат да го пресоздадат светот, објаснуваа од словенечкиот тим што работеше на претставата.

Актерките на денешната прес-конференција кажаа дека со „Драми за принцезите“ нудат нова естетика и публиката ќе има можност да проследи нешто што можеби во многу мала мера е присутно на македонската театаска сцена.

Претставата ја отвора Јелена Жугиќ, која го толкува ликот на Снежана.

Снежана 100 години талка низ една шума, ни жива, ни мртва, во една состојба на undead, наидува на ловецот, и како по некое сеќавање тој треба да ја спаси. Има многу смрт во претставата, но смрт како единствен начин да се роди нешто ново. Ова ќе биде претстава во која публиката или ќе ужива и ќе се вози на еден емотивен ролеркостер или нема ништо да разбере. Меѓутоа, тоа е ризик што го прифати упрпвата на театаерот и сите ние, изјави Жугиќ.

Таа говореше за текстот и неговата повеќеслојност. Нејзина партнерка во сцената е Нина Елзесар, која го толкува ликот на ловецот.

Првата асоцијација е херметичноста на текстот и уживањето кога ќе почнеме слој по слој да одмотуваме и да сфатиме всушност што сака да ни каже авторката. За нас актерите текстот е основата од која тргнуваме да работиме. Долго време во процесот изгубивме на освојување на текстот. Но, во моментов кога го освоивме, се отвори еден цел свет на можности. Би било фантастично да имаме околу 2000 рефлектори во театарот, хидраулики на сцена. Но, со она со што распологаме, направивме нешто што ќе биде доста интересно, прво како ниво на текст, второто како ниво на екипа, вели Жугиќ.

Таа се присети дека пред точно 20 години имала можност да игра во една женска претставата, „Домот на Бернарда Алба“ и сега повторно е дел од една женска претстава.

Сега сме три или четири генерации на актерки, се створи една симбиоза и повразност меѓу нас и тоа е клучно за претставата да е тоа што е - нашата повразаност, нашиот емотивен влог. Па и нека прозвучам феминистички, зошто да не, текстот има една таква значајна нишка. Жената кога е сама е немоќна, меѓутоа кога ќе се спои со жена којашто поддржува друга жена - е тоа е моќ. Моќ што руши ѕидови. Не секогаш полните сали значат успешна претстава. Се надевам дека оваа претстава ќе има живот надвор од Македонија, онаму каде што сега овој начин на поставување на театар е во трка и во игра. Благодарна сум на екипата која работеше со нас и се надевам дека за нив Драмски театар, кој е сериозен театар во регионот со сериозни актери каде што нема фолирање, има соголување на чиста емоција ќе биде отскочна даска. Се е на ниво на симболи и се надевам дека јазикот ќе биде препознатлив, приказната ќе допре и дека ќе се бара карта повеќе, изјави Жугиќ.

Билјана Драгичевиќ Пројковска ја глуми Трнорушка, која ќе се боцне на трн од роза и се буди во еден необичен свет.

Се буди во нешто што не го препознава, но се труди да го врати во своите мисли и во своето постоење. Многу е тешко да се разбудиш, да не знаеш кој ќе те бакне, да не знаеш која ќе бидеш ти кога ќе се разбудиш. Се будам на возраст од 1000 години, имам 50 години и беше многу интересно кога ја добив улогата зошто јас да ја играм најубавата жена на светот. И така се доживува јас кога ќе се разбудам не знам на што личам, меѓутоа публиката ќе го има екслузивно право да види како изгледа една жена кога ќе се разбуди после 1000 години од својот задреман сон. Многу кореспондира нашата сцена со денешното општество, објасни Драгичевиќ Пројковска.

Нејзина партенрка е Сара Климоска која го толкува ликот на младиот принц.

Нејзината конфузија каде се наоѓа и кого го бакнува всушност ја прави сцената многу драматична. Каде е крајот на сцената е во крајот на краевите на приказните, додава Драгичевиќ Пројковска.

Единствениот монолог во претставата е на Трајанка Илиева - Вељиќ, која го толкува ликот на Џеки Кенеди.

Павлаковиќ и Василева ги толкуваат ликовите на славните поетеси Силвија Плат и Ингеборг Бахман.

Следните изведби, по премиерата се на 19 и на 23 ноември.

The post „Драми на принцезите“ во режија на Словенката Жива Бизовичар премиерно в петок во Драмски театар appeared first on Република.

Најновата претстава на Македонскиот народен театар (МНТ) „12“ во адаптација и режија на Синиша Евтимов, во која игра врвна актерска екипа е распродадена до февраури 2025 година.

Премиерата е закажана за 20 ноември, во 20 часот на големата сцена на МНТ, а претставата е работена по мотивите на драмата „12 гневни луѓе“ (12 Angry Men) од Реџиналд Роуз.

[caption id="attachment_837225" align="alignnone" width="2048"] Режисер на претставата е Синиша Евтимов[/caption]

Во претставата игра позната машка актерска екипа: Ѓорѓи Јолевски, Гораст Цветковски, Тони Михајловски, Никола Ристановски, Благој Веселинов, Александар Микиќ, Игор Џамбазов, Јордан Симонов, Сенко Велинов, Оливер Митковски, Владо Јовановски и Сашко Коцев. Судија: Тања Ивановска.

Расподадени се сите четири изведби во ноември, претпримерата на 19, премиерата на 20 и следните две изведби на 21 и 22 ноември. Пуштивме дополнителни билети за на сцена, кои се купуваа исклучиво на билетарницата на МНТ и тие се продадени за ноември. Одамна не владеел волку голем интерес за некоја претстава. Распродадена е до февруари. Онлајн веќе се купуваат билети за март, некој купува и за мај, велат од МНТ.

Билетите за претставите во МНТ чинат 500 денари, а оние што се на сцена чинат 700.

Приказната следи порота од 12 луѓе додека размислуваат дали да осудат или ослободат 18-годишен обвинет врз основа на разумно сомневање, принудувајќи ги да ги преиспитаат сопствените морални вредности.

Асистент на режисерот е Борјан Стојков, костимограф е Александар Ношпал, сценограф и дизајнер на светлото е Мартин Манев, а музиката е на „ПМГ Колектив“. 

Фото: Македонски народен театар

The post Премиерата на „12“ е закажана за 20 ноември, претставата е распродадена до февруари, се купуваат билети и за мај appeared first on Република.

Вечерва во 20 часот на малата сцена на Македонскиот народен театар (МНТ) е закажана праизведбата на драмскиот текст „Марта Верина“ на Драгана Лукан Николоски, а во режија на Нина Николиќ.

Претставата е во копродукција помеѓу „Перипатија продукција“ и МНТ и во соработка со Фондацијата „Ацо Шопов“. Како дел од проектот е објавена и книга чија промоција ќе биде одржана во склоп на премиерната изведба на претставата.

„Марта Верина“ е драма за љубовта, малку неконвенционална, малку невозвратена и возвратена, во точно и погрешно време. Ова е пред сè драма која му ја посветувам на мојот град, на Скопје и која ненамерно се случи да стане една генерациска драма, во која ќе се препознае мојата генерација, вели драматургот Лукан Николоски.

Во претставата играат: Дарја Ризова, Григор Јовановски, Благој Веселинов, Биљана Драгиќевиќ-Пројковска, Амернис Нокшиќи, Софија Насевска-Трифуновска и Саша Ханџиќ.

Марта Верина е фрагмент од животот во кој ние воајерски ѕиркаме и токму таа непретенциозност на приказната, убаво развиените карактери и доминацијата на женскиот спакт кои се провлекуваат низ неа, ме натераа да ја пооставам. Потоа, поезијата на Шопов која е состевен дел од оваа драма дополнително ме инспирираше во поглед на потребата и неа да ја преведеме на начин разбирлив за помладите генерации – зашто аспектите кои ги обработува се вонвременски – толку далечни денес за нас, а воедно и толку јак составен дел од нашето битисување, вели режисерката Николиќ, објаснувајќи што е она што ја привлекло да го работи текстот на Лукан Николоски.

Сценографијата е на Илина Ангеловска, костимограф е Ивана Каранфиловски Угуровска, музиката е на Оливер Митковски и Андреја Салпе, а дизајнот на постерот на Сара Митова. 

Следните изведби на „Марта Верина“ се на 9 и на 27 ноември годинава на малата сцена на МНТ од 20 часот.

https://republika.mk/vesti/kultura/marta-verina-e-prikazna-za-onie-koi-imaat-hrabrost-da-napravat-neochekuvani-izbori/

The post Праизведба на драмата за љубовта „Марта Верина“ вечерва во МНТ appeared first on Република.

Важно е театарот да обработува теми кои зборуваат за интимата на луѓето, вели режисерката Нина Николиќ која во Македонскиот народен театар (МНТ) ја поставува претставата „Марта Верина“ од Драгана Лукан Николоски. Ова е праизведба на драмскиот текст на Лукан Николоски, а претставата е во копродукција помеѓу „Перипатија продукција“ и МНТ и во соработка со Фондацијата „Ацо Шопов“. Премиерата е закажана за в петок, на 8 ноември, во 20 часот на малата сцена на МНТ. Како дел од проектот е објавена и книга чија промоција ќе биде одржана во склоп на премиерната изведба на претставата.

Во претставата играат: Дарја Ризова, Григор Јовановски, Благој Веселинов, Билјана Драгиќевиќ Пројковска, Амернис Нокшиќи, Софиа Насевска-Трифуновска и Саша Ханџиќ.

Сценографијата е на Илина Ангеловска, костимограф е Ивана Каранфиловски Угуровска, музиката е на Оливер Митковски и Андреја Салпе, а дизајнот на постерот на Сара Митова.

Марта Верина е фрагмент од животот во кој ние воајерски ѕиркаме и токму таа непретенциозност на приказната, убаво развиените карактери и доминацијата на женскиот спакт кои се провлекуваат низ неа, ме натераа да ја пооставам. Потоа, поезијата на Шопов која е состевен дел од оваа драма дополнително ме инспирираше во поглед на потребата и неа да ја преведеме на начин разбирлив за помладите генерации – зашто аспектите кои ги обработува се вонвременски – толку далечни денес за нас, а воедно и толку јак составен дел од нашето битисување, вели режисерката Николиќ, објаснувајќи што е она што ја привлекло да го работи текстот на Лукан Николоски.

Според Николиќ, важно е театарот да обработува теми кои зборуваат за интимата на луѓето зашто, за жал, денес и кај нас и во регионот во желбата да кажуваме и правиме големи дела и во желбата да бидеме големи патриоти во целост заборавивме на тоа колку е важен секој човек како поединец.

Денес кај нас човечкиот живот не значи ништо, испадна дека е полесно да се тргува зо живот, отколку со било што друго. Овие денови сме сведоци на, според мене, една од најголемите запамтени трагедии во регионот, каде поради лични интереси, корупција, непрофесионализам и незнаење животот го изгубија 14 луѓе на толку банален, грозоморен начин. Сите тие луѓе се или требало да бидат нечија Марта и нивните приказни треба и мораме да ги раскажуваме. Немаме право на жртвите на нечие незнаење да гледаме како бројки. Далеку сме ние од големи чекори, зашто основниот чекор – а тоа е свеста за значењето на секој поединец – е далеку од нас. Мислам дека затоа е важно театарот да ја отвара вратата кон најдлабоките тајни на луѓето и на тој начин да гради/провоцира емппатија без која не може да постои здрава животна средина, објаснува Николиќ.

Какви прашања отвора оваа претстава, ја прашавме Николиќ.

[caption id="attachment_835204" align="alignnone" width="701"] Нина Николиќ: Денес кај нас човечкиот живот не значи ништо, испадна дека е полесно да се тргува зо живот, отколку со било што друго / Фото: Извор Трн[/caption]

Минатата недела, Талибанците донесоа закон со кој на сите полнолетни жени им забрануваат да го слушаат гласот на други жени, односно одлучија дека жените повеќе не смеат на никако да градат било какви односи/врски со други жени. Ова веројатно претставува најстрашна форма на потиснување на нечиј идентитет и смисла на постоење – кога не само што немате право на мислење и глас, туку немате право ни на песна. Со други зборови ви забрануваат да се радувате и да тагувате на глас. Марта Верина е симфонија на различни женски/човечки гласови кои ствараат хармонична музика. Промената почнува во моментот кога поинаквите гласови стануваат пријатни за слушање и кога мислењето на другите кај нас почнува да буди чувство на радост, а не на гадење. Марта Верина е приказна за оние кои имаат храброст да направат такви – неочекувани избори и кои се подготвени да бидат жртва на последиците на тие избори зашто само така можеме да градиме подобар свет во кој музиката што ја произведува нашиот глас ќе биде одлика на еманципираност, слобода и прогресивност, а не причина за осуда, омаловажување и дискриминација. Во оваа смисла, прашањето што Марта Верина сака да го отвори е - имаме ли слух за гласовите кои звучат поинаку од нашиот? Можеме ли да се ослободиме од предрасудите и да признаеме дека стварно ги разбираме тие различни гласови? Спремни ли сме да ги слушаме женските гласови како рамноправни и да почнеме да градиме општество во кое различноста ќе се третира како квалитет, а не како маана?, вели Николиќ.

Николиќ добро се познава со поголемиот дел од екипата во „Марта Верина“ и признава дека таа близина понекогаш знае да биде меч со две острици, зашто е тенка границата кога е во прашање професионалната комуникација и другарството.

Процесот на работа беше инспиративен, имавме многу време да истражуваме, да пробуваме, да менуваме и да ги спротивставуваме нашите различни мислења. Со оглед на тоа што станува збор за праизведба, посветивме голем број на проби на дообликување на самиот текст – тоа е всушност и главната привилегија што ја имаат и режисерот и актерите кога ви се дава шанса за првпат да поставите нешто. Со актерите сме навистина блиски – со дел од нив сме работеле и десетици заеднички проекти. Она што е можеби најточно во однос на ова прашање е една работа која во неформален разговор пред некој ден ми ја кажа мојот колега/другар Благој Веселинов: 'Јас немаше да бидам ова што сум да не бевте вие'. Или со други зборови: никој од нас немаше да биде тоа што е, да не беше оваа долгогодишна соработка која је одржуваме, градиме и развиваме уште од студентски денови, вели Николиќ во разговор за „Република“.

Ова драма пред сè сака гласно да зборува за позицијата на жената во општеството, за правото на избор. Јас не сакам да наметнам дека оваа е феминистичка драма, но истата сака да ни каже дека правото на избор за тоа каков ќе биде нашиот живот е нешто што не е ничија работа, вели за „Република“ Драгана Лукан Николоски, авторката на драмскиот текст.

„Марта Верина“ е драма која не осудува, ништо и никого и сака да ја соочи публиката со егоцентричната потреба постојано да се има мислење за туѓите избори и за туѓите животи. „Марта Верина“ е драма за љубовта, малку неконвенционална, малку невозвратена и возвратена, во точно и погрешно време. Ова е пред сè драма која му ја посветувам на мојот град, на Скопје и која ненамерно се случи да стане една генерациска драма, во која ќе се препознае мојата генерација, објаснува драматургот Лукан Николоски, која е вработена во Театарот за деца и младинци.

[caption id="attachment_835207" align="alignnone" width="345"] Драгана Лукан Николоски: Марта ваква каква што ја гледаме немаше да постои ако не бил прво Кирил, а потоа и Вања, Јасна и Кристина / Фото: Извор Трн[/caption]

Марта Верина е лик егзистенција, таа реагира од позицијата на својот карактер во секоја дадена ситуација, дури и ако ја извадиме од оваа драма и ја поставиме во некои сосема нови околности, таа повторно ќе ги прави истите избори и ќе ги носи истите одлуки. Тоа е така, бидејќи Марта не е фиктивен лик кој претставува некаков стереотип за балканска жена, туку целосно изградена личност со своја мотивација, свои желби и потреби. Долго време ми требаше да ја напишам оваа драма, бидејќи морав да го најдам вистинскиот пат до откривањето на сите мали нешта кои ја сочинуваат големата слика. Додека ја тестирав приказната (тоа го правам секогаш со секоја приказна) ја раскажував приказната на случајни луѓе од различни возрасти и различни општествени околности и речиси секогаш кога ќе ја раскажев основната линија на заплетот, реакцијата беше: „Ова може да ми се случи мене.“. Марта Верина е главен и лик во оваа драма, но неа ја имаат создадено сите останати ликови во драмата. Марта ваква каква што ја гледаме немаше да постои ако не бил прво Кирил, а потоа и Вања, Јасна и Кристина, вели Лукан Николоски.

Во најавата за драмскиот текст се вели дека е инспириран од поезијата на Ацо Шопов.

Ако се прашувам јас, Ацо Шопов е најважниот поет кој се има појавено во македонската книжевност. Или барем во мојот случај го зазема местото меѓу оние писатели кои на некој начин ме изградиле пред сè како личност, а потоа и како раскажувач, па заедно со Жак Превер и Карл Сандберг можам да ги назначам како најважните поети на чие творештво се темели сето лирско кое е дел од мојата писателска личност. Јас имам теорија дека поетите се раѓаат стари и умираат млади, и затоа се безвеменски. Поезијата на Шопов е актуелна секогаш, бидејќи тој пишува за луѓето, за љубовта и за една митска и есенцијална врска меѓу сите луѓе на светот и природата околу нив, смета Лукан Николоски.

По премиерата в петок, на 8 ноември, следните изведби на „Марта Верина“ се на 9 и на 27 ноември годинава на малата сцена на МНТ од 20 часот.

Разговараше: Александра М. Бундалелвска

The post „Марта Верина“ е приказна за оние кои имаат храброст да направат неочекувани избори appeared first on Република.

Светската премиера на „Сношти минав” за тенор, гудачки оркестар и пијано од Дарија Андовска ќе се случи вечерва во Токио. Композицијата е напишана за нашиот светски реномиран тенор, Благој Нацоски, кој ќе ја изведе заедно со Tokyo Vranec Chamber Orchestra, под диригентската палка на нам веќе многу познатиот љубител на македонска музика, Казухиро Котецу, на концертот по повод 30 години дипломатски односи помеѓу Македонија и Јапонија.

Исто така вечерва, во Скопје е светската премиера на „Со маки сум се родила” за сопран, флејта и пијано од Дарија Андовска. Композицијата е напишана за Altus New Breath ансмблот, кој е на релација Франција – Македонија, а ќе ја изведат
Гонца Богоромова-Краповски – сопран, Елена Стојческа – флејта и Маријана Николоска – пијано.

The post Светска премиера на „Сношти минав” вечерва во Јапонија: Дарија Андовска ја напиша за нашиот тенор Благој Нацоски appeared first on Република.

Вечерва, на 2 ноември во Театар Комедија премиерно ќе се изведе претставата „Тарзан“ од словенечкиот драмски авто Рок Вилчник, во режија на Александар Јовановски.

Играат: Едмонд Сотир (Тарзан), Ева Скендеровска (Џејн) и Столе Мицов како Мајк.

Костимите се на Марија Ѓоргиевска, сценографијата на Милан Несторов, музиката на Лука Тошев.

Драмскиот текст „Тарзан“ од Вилчник е црна комедија, во која комичниот ефект се постигнува со комбинирање на типизирани ликови и неочекуваните ситуации во кои се сместени.

Спокојниот и идиличен брачен живот во џунглата на благородниот дивјак Тарзан и неговата жена Џејн почнува да доживува криза кога кај Џејн се јавува здодевноста од едноличните секојдневија и од ограниченоста на можностите. Во нивниот живот се појавува хиената Мајк. Мајк е елоквентен, забавен, духовит, но и манипулативен и успева да ја заведе и да ја заслепи Џејн, подгревајќи ги нејзините апетити за луксузен и удобен човечки живот што не може да го има со Тарзан. На повидок е љубовен триаголник, што е референца за современиот урбан човек, кој интимните прашања ги сведува на трансакциски односи. Идејата за инстинктот и за разумот добива нови нијанси и секој лик-теме од овој триаголник ги открива своите мрачни страни“, најавуваат од Театар Комедија.

The post Премиера на „Тарзан“ во Театар Комедија во режија на Александар Јовановски appeared first on Република.

Актерката Весна Петрушевска ќе ја режира новата претстава во Македонскиот народен театар (МНТ) „Бог на колежот“, соопштија од националниот театар.

Станува збор за копродукциски проект, по текст на светски познатата француска авторка Јасмина Реза, напишан во 2006 година. Во претставата играат Ѓорѓи Јолевски, Дарја Ризова, Симеон Мони Дамевски и Наталија Теодосиева.

Започнаа читачките проби на претставата „Бог на колежот“. Режисерката Петрушевска го одбира овој текст на оваа брутално црна комедија, која безмилосно ја разобличува современата елита, притоа користејќи иронија и сарказам за да предупреди на дволичноста на човечката природа. Текстот изобилува со брилијантни дијалози и извонредна веродостојност на ликовите на два брачни пара, а кавгата меѓу двете момчиња е причината родителите да ја преземат контролата врз нивните односи. Односите стануваат сè понапнати, ситуацијата ескалира и се претвора во меѓусебни обвинувања и општо пресметување во се поголеми размери. Паровите водат психолошка војна, а на виделина излегуваат и долго скриените несогласувања во двата брака, велат од МНТ.

The post Весна Петрушевска во МНТ ја режира новата копродукциска претстава „Бог на колежот“ appeared first on Република.

Човечкото секојдневие, искушенијата и предизвиците со кои се соочува поединецот во животниот вртлог на овие простори и неизвесноста пред кои е исправен, тоа се темите што ги третира најновата драмска поставка „Кумови“ на Охридскиот народен театар.

Станува збор за претстава работена според текст на Душан Ковачевиќ, во режија на Билге Емин, што актерската екипа на Народниот театар од Охрид премиерно ќе ја изведе на матичната сцена на Центарот за култура „Григор Прличев“, в недела на 20 октомври.

Режисерката на поставката, Билге Емин, на денешната прес-конференција по повод премиерата посочи дека ова и е прва соработка со охридскиот театар.

Работам со прекрасна актерска екипа, процесот траеше 45 дена и за мене беше многу убав. Најубавата тематска основа за нашиот човек во просторот е кучешкиот живот во кој првата причина е немањето работа, вели режисерката Емин.

Директорот на НУ Центар за култура „Григор Прличев“ Горан Стојаноски рече дека самата претстава, како и театарот воопшто, има за цел да го задржи континуитетот на театарот и да направи нешто што е важно за културата во Охрид и во државата.

Феноменологијата на театарот е тоа да испровоцира емоции кои не се секојдневни. Затоа и постои и има интеракција со живи битија на лице место. Затоа со сета сила се трудиме, поголемиот дел од нашата публика да ја внесеме внатре и да се вратиме на нешто што не би смеело да изумре, а тоа е вистинската комуникација очи в очи, посочи Стојаноски.

За актерот Никола Тодороски, претставата е деликатна комедија каква, како што рече, досега немало на репертоарот на Охридскиот театар, без притоа да навлезе во поединости за самата претстава, на тој начин провоцирајќи ја публиката да дојде и да ја проследи.

За актерката Адријана Билаловиќ-Тодороска, текстот на претставата носи многу суптилен хумор, загадочни моменти за кои верува дека ќе го задржи вниманието на публиката.

Актерката Елизабета Стефановска Јандреовска од своја страна посочи дека екипата на Охридскиот театар е доволно зрела да работи на посмели приказни, каква што носи текстот на „Кумови“.

Ја нарековме црна комедија. Авторот на текстот на генијален и многу лесно-комичен начин раскажува многу болни и сурови теми, болни и сурови вистини кои верувам ќе стигнат до публиката и ќе испровоцираат кај неа тоа што испровоцира и кај нас. Има една многу важна реплика која вели ‘Човек на улица без работа и леб, тој не е човек тој е куче’. И преку комична ситуација зборува за една многу страшна вистина, вели Стефановска Јандреовска.

Во претставата покрај Адријана Билаловиќ Тодороска, Никола Тодороски и Елизабета Стефановска Јандреовска, играат и актерите Стрезо Стаматовски и Ивица Цонев.
Преводот и драматургијата се на Кристина Тодороска-Петреска, сценографијата на Татјана Христоска-Блажевска, додека костимографијата на Марија Пупуческа.

Претпремиерата е закажана за 19 октомври со почеток во 20 часот, со цена на билетот 300 денари. За премиерата цената на билетот е 400 денари.

The post Претставата „Кумови“ на Охридскиот театар в недела премиерно на матичната сцена appeared first on Република.

Вечерва во Македонскиот народен театар, со почеток во 20:00 часот, премиерно ќе биде изведена театарската претстава „Бели ноќи“.

Автор: Ф. М. Достоевски
Режија и адаптација: Звездана Ангеловска
Сценограф: Мартин Манев
Костимограф: Роза Трајческа-Ристовска
Композитор: Марјан Неќак

Играат:
Ана Јовановска
Дамјан Цветановски

Во освртот кон претставата режисерката Звездана Ангеловска вели:

Идејата за создавањето на претставата „Бели ноќи“ е поттикната од потребата да се создаде камерна театарска сценска верзија според истоимениот сентиментален роман на Ф. М. Достоевски, каде што главните ликови Сонувачот и Настењка, тука се архетипови на две уметнички души сонувачи.
Заробени со своите биографии во реалните животи, како што обично тоа се нарекува и судбинско определување на текот на настаните, тие двајцата, се сретнуваат, во текот на неколку вечери, додека траат белите ноќи во Петербург. Во текот на тие средби, Сонувачот, кој е и вистински уметник и на кого светот на музиката е неговата лулка и неговата најголема слобода, го отвора прашањето за, сонување, на животот, онаков каков што би требало да биде, според него. Тој го поттикнува нивното, заедничко сонување, со Настењка, која заради многубројните, забрани, низ животот, таа, пак, најслободно се чувствува додека танцува, особено што има 18 години. Тие двајцата, се доверуваат и се препуштаат на сонувањето, во текот на тие средби, без разлика што околностите се заплеткани, особено кога станува збор за љубовта или за идеалната љубов.
Од друга страна, самиот автор Достоевски го наметнува прашањето: дали секој човек може да ги следи своите соништа и дали самите си ја даваме таа слобода и го правиме тој избор за да бидеме слободни и автентични? Или се препуштаме на волјата на општествените норми, стереотипи, морални кодекси и граѓански расудувања, каде што сопствените соништа си ги уништуваме, па дури и љубовта си ја продаваме, или стануваме нејзини предавници, за само да бидеме на местото на општоприфатените социјални, морални, граѓански, па и културолошки норми? Дали со тоа несвесно, но сепак неуморно се искачуваме до врвовите на материјалните светови, но по духовноста и слободата остануваме просечни и набрзо остарени, уште во својата младост, следејќи го патот на себенепризнавањето, и неприфаќањето, на сопственото јас?
И според делото на Достоевски, а и според претставата, се потсетуваме дека изгледа малкумина ја имаат храброста, но и можноста, да го следат својот сон, идеалот, без разлика каков е, така што улогата на Сонувачот или, анонимниот уметник, во претставата е само пример за тоа, (дури и кога е непризнаен, а може и да е само обична уметничка душа, како што е улогата на Настењка)… дека сепак вреди да се одигра таа улога или да се отсонува тој сон, па макар и за еден миг на блаженство. Тој еден единствен миг на среќа, блаженство, секогаш ќе свети и ниедна тага, болка, прекор или гнев, не ќе може да го растопи.
Но, најчесто, уметникот, сонува Сам, па макар и тој Сон да е: да се сретне со Некого.

Билетите се пуштени во продажба на билетарницата во МНТ и онлајн преку веб-страницата www.mnt.mk

Извршен продуцент: Симона Угриновска
Продуцент: Дамјан Цветановски
Инспициент: Вукица Александрова
Дизајнер на светло: Игор Митревски
Мајстор на тон: Александар Арсиќ
Реквизитер: Боби Гелиќ
Гардеробери: Валентина Чонкова и Елизабета Стамчевска
Шминкери и фризери: Моника Вучковиќ и Бранка Пљачковска
Декоратери: Дурмиш Сафер и Ибрахим Рамановски
Уредници на програмскиот каталог: Мила Анѓелковиќ и Ивана Јарчевска
Лектор на програмскиот каталог: Тодорка Балова
Дизајнер на плакатот и програмскиот каталог: Димитар Димитров
Фотограф: Кире Галевски
Технички раководител: Гунтер Кубе
Координатори на техничките служби: Ивица Урдаревиќ и Југослав Ацевски
Раководител на маркетинг: Сандра Стојмирова
Инженер на светло: Даниела Атанасова
Изведувачи на сценографија: Татјана Христоска (раководител на работилница), Ангел Петровски (вајар) и Зоран Миновски (бравар)

The post Во МНТ вечерва премиерно ќе биде изведена театарската претстава „Бели ноќи“ appeared first on Република.

На сцената на Националната опера и балет во Скопје вечерва во 19 часот ќе се прикаже премиерата на српската комедија „Жени во црвено“, во режија на Бојана Лазовиќ.

Како што информираат од JEС Продукција од Скопје, комедијата „Жени во црвено“ на комичен начин ги обработува темите на долгови, финансиски кризи и животните предизвици, истовремено потсетувајќи на важноста од солидарноста, пријателството и заедничкото справување со проблемите.

Во претставата играат актерките Олга Одановиќ, Дубравка Мијатовиќ, Анастасија Мандиќ и Сена Ѓоровиќ.

Претставата раскажува за четири жени кои се наоѓаат во комична, но истовремено и сериозна ситуација. Поранешната стјуардеса Тамара и нејзината сестра Нора, која е невработена, се соочуваат со финансиски тешкотии и неможност да го платат својот станбен кредит. Динка, службеничка од банката, доаѓа со намера да го конфискува имотот, но се соочува со неочекуван отпор од сестрите. За да го задржат својот дом, тие преземаат драстични чекори, додека надвор од нивната зграда полицијата и специјалните единици го заоструваат конфликтот. Во меѓувреме, на местото на настанот пристигнува полицајката Анѓа, со свој личен проблем. Нивната изведба ветува вечер полна со смеа и забава, соопштуваат од JEС Продукција од Скопје

The post Премиера на српската комедијата „Жени во црвено“ во режија на Бојана Лазовиќ appeared first on Република.

Премиерата на монодрамата „Сите најубави нешта” работена според мотиви на Данкан
МекМилан, во режија на Дејан Пројковски, а во изведба на популарниот македонски актер Игор
Ангелов закажана е на 1 октомври во Центар – Јадро.

Оригиналниот наслов на монодрамата е „Every Brilliant Thing“ , а приказната е за менталното
здравје, за децата соочени со тешките животни моменти низ кои минуваат родителите, за
механизмите на справување кои ги развиваме низ животот и за случките кои оставаат белези на
растењето и на животот како возрасни. Заснована на вистинити и невистинити случки, оваа
монодрама потенцира колку е важно да остане надежта во фокусот и колку најмалите нешта на
животниот список се причина за радување.

Се работи за посебно интимно театарско искуство во кое публиката добива задачи и е активно вклучена од моментот на влегување во просторот за изведба. За време на „Сите најубави нешта” гледачите се смеат и плачат, непријатно им е и се збунети, се радуваат и препознаваат и се поттикнати да размислуваат за значењето на среќата и животот. Од претставата излегувате со чувство на благодарност и олеснување. Вистинска катарза, вели Игор Ангелов.

Претставата доби прва награда од публика на 25. јубилејно издание на Интернационалниот фестивал на монодрама што се одржа 21-25 мај 2024 во Битола.

Влезниците за премиерата се веќе распродадени, а следните изведби се закажани на 4, 14 и 29 октомври во Центар – Јадро со почеток во 20.30 часот.

The post Премиера на монодрамата „Сите најубави нешта” со Игор Ангелов appeared first on Република.

Македонскиот краткометражен филм „Мала шега“ на режисерот Трифун Ситниковски, премиерно се прикажа на Меѓународниот филмски фестивал Оденсе (ОФФ Фестивал) во Данска заедно со 147 филмови од 39 различни земји. „Мала шега“ е во продукција на ДНФ Филмс и копродуциран од ИРЛ од Македонија и Изван Фокуса од Хрватска, во соработка со Вардар филм, а со поддршка на Агенција за филм и Хрватскиот аудиовизуелен центар.

Кратките филмови кои се прикажуваат на ОФФ фестивалот се квалификуваат за Оскари и за Европските филмски награди (ЕФА) и БАФТА. Билетите за првата проекција на „Мала шега“ беа целосно распродадени, а фестивалот го посетија над 250 гости од целиот свет,информира од екипата на „Мала шега“ продуцентот и монтажер Гоце Кралевски.

Краткометражниот филм „Мала шега“ кој раскажува приказна за тинејџерска љубов и авантура е во режија на Трифун Ситниковски. Продуцент и монтажер е Гоце Кралевски, а копродуценти се Сашка Цветковска и Адријана Пруговечки. Кинематографер на филмот е Сергеј Сарчевски, дизајнер на продукцијата е Александра Петкова. Композитор е Мартина Силјановска, а за костимографијата одговорна беше Марта Дојчиновска. Главните улоги ги толкуваат Јана Никодиновска и Марко Илиевски.

Приказната за тинејџерската љубов и стравот од иднината, која е инспирана од истоимениот расказ „Мала шега“ од Антон Павлович Чехов наиде на огромен интерес од публиката:

Прекрасна адаптација на познатата приказна на Чехов, режисерот завршил маестрална работа“, „Филмот не трогна и ни го доближи начинот на кој функционира македонското општество, се чувствуваме како да сме таму“, беа дел од коментарите на публиката, појасни Кралевски.

Воедно додаде дека по проекцијата, во дискусијата со публиката се вклучи и Mакедонка која пред 20-тина години се преселила во Данска:

Филмот точно и реалистично го претстави она што се случува во Македонија, ми доаѓа да се расплачам бидејќи и јас го поминав истото. Посебно ми е драго што ваков филм доби прилика да се емитува во Данска, кажала Македонката во Данска.

Режисерот Ситниковски вели дека најголемиот страв бил дали публиката од Данска ќе успее да се поврзе со приказната и да ја разбере:

Трогнат сум дека публиката во Данска се соживеа со македонската приказна и предизвиците на главните ликови, вели Ситниковски.

Ситниковски е млад режисер кој работи во филмската индустрија повеќе од десет години и има снимено повеќе од десетина кратки играни филмови и документарни филмови, а моментално работи како режисер на истражувачкиот документарен серијал „Редакција“ во копродукција на Истражувачка репортерска лабораторија и Македонскиот јавен сервис.

Инаку овој филм е воедно и прва продукциска работа на ИРЛ на играна фиктивна содржина како дел од напорите на формирање на продукцијата Стори Лаб која ќе работи на филмови од јавниот интерес.

The post Трогнат сум дека публиката во Данска се соживеа со македонската приказна, вели режисерот Ситниковски по премиерата на „Мала шега“ appeared first on Република.

Кога првпат дојдов околу мене сè беше зеленило, се чувствував како да не живеам во овој град, како да сум на друго место. Беше како некоја оаза, изјави Бојан Тантуровски, режисер на документарецот „Градина“, кој синоќа, премиерно беше прикажан на Фестивалот за креативен документарен филм „Македокс“ кој е во тек и завршува утре, на 22 август.

„Градина“ е дебитантски долгометражен документарец на Тантуровски, дипломец по ТВ и филмска режија од Факултетот за драмски уметности во Скопје (ФДУ). Филмот е работен во изминатите пет години и ја следи приказната на група пензионери, урбани герила градинари на периферијата на Скопје, кои се принудени да ги напуштат градините на кои повеќе од 35 години одгледуваат разни земјоделски производи и им служат како еден вид место за социјализација, оддишка од градот, но и систем за преживување подалеку од урбаната џунгла.

Главните ликови се Аранѓел, Стана, Нада, Ахмо и Шемсудин, а синоќа на премиерата пред Куршумли ан пристустуваа Аранѓел (Рацо), неговата сопруга Стана и Ахмо. Отуството на Нада беше оправдано, била во Крива Паланка, а Шемсудин, за жал, починал по снимањето на филмот.

Откако се пензионирав, ги пропешачив сите планини во Македонија, го собрав сиот чај. Потоа решив да дојдам тука, во градината. Подобро е да работиш, отколку да мислиш на нешто, треба ова, треба она.  Вака, полесно ми е, кога доаѓам тука, двапати во денот, раскажуваше Шемсо во „Градина“.

Рацо и Стана пред публиката кажаа дека се многу среќни бидејќи се тука и го изгледаа филмот.

Бојан и Шенте беа секогаш добредојдени во нашата бавча. Тие нè снимаа две години, доаѓаа, убаво си поминувавме, со салата и ракиичка. Тогаш бевме помлади, сега од време на време работиме. Сè уште садиме пиперки, домати, кромид, лук. Во градината имаме 150 килограми домати во моментов. Велат дека најдобрите, најслатките тикви се од нашата градина, така барем Бојан вели, кажа синоќа Рацо.

Овие градини кои се наоѓаат во близина на скопската населба Ново Лисиче, тие ги работат од 1984 година, значи скоро 40 години. Се наоѓаат на парцели од запуштено државно земјиште. Сега се соочени со урбанизација на тоа државно земјиште. Секој од нив имал различен мотив да почне да ја обработува земјата. За некои од нив тоа било место за одмор и релаксација, место за допир со природата, за друг спас од летаргија, извор на дополнителни финансиски средства... Таму во градината, дочекуваат гости кои потоа редовно ги испраќаат со торба пиперки, домати, по некоја тиква.

Соседите не посетуваат во градината, ни помагаат. По земјотресот во 2016 година, градините станаа една огромна дупка, ама еве, тие постојат и денес. Од семка до храна. Сега има храна, ама скапа е. На никого не му се работи, кажа Ахмо пред присутните.

Режисерот Тантуровски објасни дека кинематограферот Кирил Шентевски му покажал некои снимки од градината кои тој ги имал направено претходно, отишле на локацијатата, без да знаат нешто повеќе и така почнало снимањето на документарецот.

Многу брзо се спријателивме со овие луѓе. Почна развојот на приказната, се отвораа нови работи. Овие луѓе нè примија со отворени гради, кажа синоќа Тантуровски.

Овен Тантуровски и Шентевски во екипата која го подготви „Градина“ се и монтажерот Горан Вуќиќ, дизајнерот на звук Марко Наумовски, Пеце Талески и тимот на OXO Продукција.

The post Кога првпат дојдов, имаше зеленило насекаде, се чувствував како да не живеам во овој град, кажа Бојан Тантуровски, режисер на документарецот „Градина“ appeared first on Република.

Актерите  од Народниот театар Јордан Хаџи Константинов Џинот од Велес вчеравечер маестрално ја одиграа театарската премиера „Рацин“ во режија на Дејан Пројковски.

Претставата беше ново, свежо и несекојдневно доживување и третирање на Кочо Рацин како човек и уметник, но во прв план беше неговата човечка димензија преку која беа претставени и некои други факти кои на извесен начин ги заобиколила историјата.

Според  режисерот Дејан Пројковски, Рацин е веќе дел од нашата митологија, тој е дел од ДНК-та на секој од нас, а неговата емоција  во ова театарско дело е пренесена преку изразните средства на денешницата.

-Претставата за мене беше едно патување како Диоген сред бел ден со фенер во рака кога тргнал да го бара човекот.  Ние во оваа претстава тргнавме со свеќа во рака  да ги бараме рефлексиите од Рацин што се во нас, така што се обидовме да создадеме една претстава којашто всушност  нè инспирира ликот и делото на Рацин, а тоа  е преведено на еден современ сценски јазик односно на јазикот на нашето време. Претставата не си дава за задача и одговорност да го раскажува животниот пат на Рацин или да одговара на некој  историски лавиринти и контексти, туку е наша рефлексија за она што претставува денес Рацин, вели Пројковски според кого целиот процес на создавање на претставата бил интересен и возбудлив.

Директорот на Народниот театар „Јордан Хаџи Константинов - Џинот“, Сашо Димоски, кој е и драматург на претставата, вели дека самиот процес на создавање на претставата бил возбудлив зашто како што додава, се занимавале со Рацин од другата страна на стихот, од другата страна на зборот, од другата страна на она историското кое е општопознато за јавноста, и при тоа, сето тоа да се преведе на автентичен сценски јазик со помош на театарските изразни средства.

-Драматургијата во претставата е кроена според прозата или поезијата на Рацин од една страна, а од друга страна и според  оние таканаречени метатекстуални записи кои постојат  во самиот опус на Рацин. Во драматургијата се занимавав со откривање на работи за Рацин  кои досега нам ни се непознати и во оваа смисла верувам дека претставата понуди една нова вистина за сето она кое ние го знаеме за Рацин. Ние не можеме да го замислиме развојот на современата македонска поезија, проза и уметност генерално без  да зборуваме за Рацин. Во таа смисла, ова ново откривање на идентитетот на Рацин сметам дека  истовремено е и навраќање кон суштините заради кои ние денеска сме тука каде што сме, појаснува драматургот Димоски.

Пред преполното гледалиште во Центарот за култура „Григор Прличев“ , претставата изобилуваше со неверојатни визуелни и музички сензации, креации на костимографот Раде Василев и Елена Вангеловска, сценографот Валентин Светозарев, а музиката во живо беше изведена од Сашко Костов и Орхидеја Дукова.

The post Театарската претстава „Рацин“ е рефлексија за она што претставува денес Рацин appeared first on Република.

Актерската екипа на Народниот театар „Јордан Хаџи Константинов – Џинот“ од Велес со  вечерашната премиера на театарската претстава „Рацин“ што ќе ја изведе на  „Охридско лето“ ќе го долови ликот на Коста Солев Рацин, неговите рефлексии во сите нас, но и неговата автентична емоција.

Претставата ќе се игра на сцената на Центарот за култура „Григор Прличев“ со почеток од 21 часот. Режисер е Дејан Пројковски, драматургијата е на Сашо Димовски,  сценографијата е дело на Валентин Светозарев, а костимографијата ја направија  Раде Василев и Елена Вангеловска.   Во претставата играат Васил Зафирчев, Исидора Јованоски, Кети Борисовска, Весна Димитровска-Бобевски, Јордан Витанов, Слободанка Чичевска, Талија Настова и Благојчо Стојанов.

Рацин е веќе дел од нашата митологија, тој е дел од ДНК-та на секој од нас. Многу се радуваме што создавајќи го тој современ јазик во една театарска лабоараторија успеавме да ја пронајдеме неговата емоција со нови изразни средства...Логички беше претставата за Рацин да ја создадеме токму во Велес, мислам дека тоа е вистинското место каде се уште улиците ги паметат неговите чекори, неговите воздишки по Раца...Тоа е градот каде просто беше неизбежно да се случи „Рацин“, местото каде случувањата ни ја враќаат вербата и љубовта во оваа наша професија, рече режисерот на театарската претстава, Дејан Пројковски на денешната прес-конференција.

Драматургот на поставката, директорот на Велешкиот театар Сашо Димоски, најавувајќи ја денешната премиера го оцени како исклучително возбудлив обидот да се сврти ракавицата, да се сврти неговиот збор , стих и неговото историско значење и преку театарски израз да се сврти нова светлина врз она што е повеќе или помалку познато за него.

Драматургијата за претставата е кроена според  прозата и поезијата на Рацин од една страна, и според метатекстуалните записи што постојат во самиот опус на Рацин. За мене најголемиот предизвик беше да се транспонира поезијата во драма, бидејќи поетскиот дискурс сам посебе  подразбира нешто сосема друго, тој не е наменет за сценска изведба... Истиот да се претвори во жива реплика, во говорна реч беше предизвикот... рече меѓу другото Димоски, кој најави дека вечерашната претстава открива и ќе понуди работи за Рацин што досега не се познати кај аудиториумот.

Актерот Васил Зафирчев од своја страна посочи дека Рацин не само што е најзначајните симболи преку кој многу други луѓе се идентификуваат со градот Велес, туку и духовна перјаница и една од највисоките национални вредности што ги има овој народ и држава...Од друга страна, како што рече, Рацин има и неверојатно универзална вредност оттаму што преку неговата социјална и љубовна поезија тој допира до многу нации, до многу народи насекаде во светот бидејќи третира теми актуелни до ден денеска.

Тој посочи дека претставата дава многу јасна слика и за Рацин, но и за времето во кое живее, кога луѓето лесно преминуваат од една на друга страна, како од пријатели, симпатизери поддржувачи стануваат негови непријатели.

Она што ние во овој проект се обидовме е да направиме своевидна демитологизација на Рацин, бидејќи неговиот лик е обвиткан со многу мистерии, со многу неразјаснети аспекти, од неговиот личен живот до неговото творештво, начинот на кој неговиот збор добива некаков јавен пласман... Се обидовме да го третираме Рацин како човек од крв и месо кој има своја земја, затоа што многу од случките врзани за животот и делото на Рацин, повеќето од нив производ на неговиот еродитен карактер, на неговата судбина, на луѓето и времето во кое живее, рече тој.

.

The post Премиера на „Охридско лето“: Претставата дава многу јасна слика и за Рацин, но и за времето во кое живее appeared first on Република.

Драмската програма на фестивалот „Охридско лето“ продолжува на 22 јули, на сцената „Долни Сарај“, каде што од 19:30 часот, Народниот театар – Битола премиерно ќе ја изведе претставата „Галеб“ од А.П.Чехов, во режија на Багријана Попов.

– Во оваа претстава, ја истражуваме улогата на езерото и на животната средина во корелација со животите на луѓето. Галебот прикажува една еколошка средина во која езерото, човечките односи, љубовта, животот и дивиот свет се меѓусебно поврзани и кревки. Млад човек живее покрај езеро, во провинции, изолиран. Тој сонува да биде уметник. Младата жена во која е вљубен, сонува да биде актерка. Неговата мајка е позната актерка. Нејзиниот љубовник е познат писател. Оваа прекрасна, нежна претстава нè води во светот на уметноста, љубовта, сонот за слава и болната реалност на животот – посочува режисерката Попов.

Како што потсетува таа, Чехов ја нарекол претставата комедија, но последниот момент е трагичен, со загубата на младиот Костја.

– Претставата ги наметнува прашањата: Како може да се избегне оваа загуба? Можеме ли подобро да се грижиме за луѓето и за природата? Со актерите од Битолскиот театар, го носиме галебот овде и сега, со езерото како централен карактер, суптилно влијаејќи на односите што се одвиваат околу него. Волшебната претстава на Чехов е љубовно писмо за животот, носејќи ја нашата свест до кршливост и потреба за грижа – додава таа.

Улогите во претставата ги толкуваат: Јулијана Мирчевска, Илија Волчевски, Огнен Дранговски, Катерина Аневска-Дранговска, Васко Мавровски, Соња Ошавкова, Леонида Гулевска, Александар Димитровски, Живко Борисовски, Валентин Дамчевски и Дарко Велкоски. Сценографијата е на Валентин Светозарев, костимографијата е на Благој Мицевски, а музиката ја напиша Александар Димовски.

Багријана Попов е наградувана театарска режисерка, драматург и актер. Соработувала со признати актери во Австралија и во Европа. Нејзината верзија на „Чичко Вања“ од Чехов, во продукција со „Ла Мама“, беше изведена со големи пофалби на фестивалот во Аделаида, во 2019 година. Багријана покажува длабок и траен интерес за драмите на Антон Чехов и ги има адаптирано и режирано неговите четири главни драми. Театарската адаптација на „Вишновата градина“, на „Прогрес и меланхолија“, освои три награди, меѓу кои и наградата за најдобра режија. Таа предава и режира во повеќе институции во Австралија, вклучувајќи ги западноавстралиската Академија за применети уметности, колеџот за уметности „Викторија“, Универзитетот во Тасманија, Универзитетот „Ла Троб“, Универзитетот „Чарлс Стурт“.

Претставата не е наменета за лица под 16-годишна возраст.

Фотографии: Диоген Хаџи-Коста Милевски

The post Битолски театар премиерно ќе ја изведе претставата „Галеб“ од А.П.Чехов вечерва на „Охридско лето“ appeared first on Република.

Македонската премиера на филмот „Живи и здрави“ на сценаристот и режисер Иван Мариновиќ, беше прикажана на Фестивалот на европски филм „Синедејс“.

Филмот е мнозински црногорски филм снимен во копродукција со уште пет држави. Партнери во филмската копродукција се „Адриатик вестерн“ од Црна Гора, „Сенс продукција“ од Србија, „Аналог вижн“ од Чешка, „Кинорама“ од Хрватска, „Круг филм“ од Македонија“ и „Спок филм“ од Словенија, а како копродуцент се појавува и Радиотелевизија Црна Гора. Од Македонија копродуцент е Дејан Крајчевски.

Два дена пред свадбата, Драгана, невестата, изјавува дека нема да се мажи, и покрај тоа што сѐ е подготвено. Лесо, немилосрдниот патријарх на семејството на младоженецот, ѝ нуди на бунтовната невеста „да ја истера проклетата свадбата и потоа оди каде сака“. Таа прифаќа. Момо, младоженецот, сѐ уште ја сака и се надева дека таа ќе остане...

Традиционалната црногорска свадба е со цела низа откачени ликови кои следат серија од апсурдни чекори, во комбинација со алкохол, пукање и динамит. Оваа весела фарса ќе ги изнесе на површина и нивните најлоши лични дилеми.

Режисерот Иван Мариновиќ истовремено е и продуцент на филмот, заедно со Марија Стојановиќ. Кинематографер е Доминик Истенич, а монтажата е на Михаил Рајх.

Во филмот играат Тихана Лазовиќ, Горан Славиќ, Момо Пичуриќ, Горан Богдан, Снежана Синовчиќ, Мирјана Јоковиќ, а и нашиот Никола Ристановски се појавува во една од епизодните улоги.

Музиката во филмот е на Тони Китановски. Токму овој наш музичар, синоќа во Паркот на МКЦ по премиерата го издвои Маринковиќ во своето обраќање велејќи дека треба да го чуваме, бидејќи е скапоцен.

Ова е втор филм на Мариновиќ. Снимањето на филмот траеше 33 дена, а се одвиваше на локации во Црна Гора, во градовите Херцег Нови и Игало, како и на полуостровот Луштица. Македонската премиера на долгометражниот игран филм „Живи и здрави“ се одржа на 16 јули, во рамки на програмата „МК во ЕУ“ на фестивалот на европски филм „Синедејс“, а ќе биде прикажан и на 6-то издание на Beach Film Festival под отворено небо, фестивал кој ќе се одржи од 17 до 23.јули во Охрид.

The post Македонска премиера на „Живи и здрави“ на „Синедејс“: Иван Маринковиќ, режисерот и сценарист на филмот допатува во Скопје и синоќа ја поздрави публиката во МКЦ appeared first on Република.