На 7 јуни 1993 година времето застана за мене. Беше околу 22 часот... Се спремавме за спиење во станот на Дражен на 14 кат. Тој ден попладнето ни се јави од аеродромот во Франкфурт, рече дека испратил валкана облека и дека ќе пристигне за два дена. Одговорив, мислев дека се јавува тој. Женски глас праша дали тоа е станот Петровиќ. Беше Македонка, преведувачка, слабо зборуваше хрватски. „Твојот син е мртов“-ми рече, раскажа за „Курир.рс“ мајката на кошаркарот.

Не знам како ги преживеав. Се упатив кон терасата, во тие моменти не можеш да го контролираш своето тело. Вие сте во шок и мозокот реагира поинаку. Мојот сопруг Џоле ​​беше поприсебен, ме фати, го спречи најлошото и ме спаси. Му благодарам, бидејќи сега можам се за Дражен. Нека продолжи да живее митот за него. Дека тоа што го направил во својот краток живот да се запише како што треба, да се прераскажува со генерации. И тоа ме одржа. Мојот психијатар ми рече: „Госпоѓо Петровиќ, кога воспитувавте такви деца, сега борете се за живот, тоа можете да го направите само со работа“. Го послушав и почнав приказна со музејот-вели Бисерка Петровиќ.

The post Maкедонка и јавила на мајката на Дражен Петровиќ за неговата смрт appeared first on Република.