Верувајте во чуда и ќе создадете чуда

На денешен ден на небото над Ерусалим, во деновите познати како Света Педесетница, во 9 часот наутро во 357 година се појави Светиот Крст Господов, денот кога неверниците престанаа да се сомневаат! Сите оние кои се сомневаа во Синот Божји со голем страв и восхит го гледаа тој небесен знак, кој светеше со неопислива светлина, посилен од сонцето.

Ова излагање беше причина за многумина да го прифатат Православието, да се покаат и да го добијат светото крштевање.

Според народните обичаи, треба да погледнете во небото во доцните вечерни часови, а ако видите четири ѕвезди, поставени така да формираат крст, желбата ќе ви се исполни. Исто така, денес треба да се воздржите од каква било женска работа, како шиење, перење, везење…

По повод сеќавањето на овој голем настан, ви ја пренесуваме приказната за последните зборови на Исус Христос на крстот:

„Сакавте да го дознаете значењето на тие седум зборови, што Господ ги кажа од Крстот. Нели се јасни?“, вели владиката Николај и продолжува:

Прва реченица: Татко, прости им, зашто не знаат што прават.

Со овие зборови Господ најпрвин ја покажал Својата милост кон Своите убијци, чија злоба не Го оставила ниту во маките на крстот. И второ, тој од врвот на карпата Голгота објави една докажана, но никогаш замолчена вистина – дека злосторниците никогаш не знаат што прават. Убивајќи ги праведните, тие всушност се убиваат себеси, додека ги величаат праведните. Кога го згазија законот Божји, не го видоа воденичкиот камен, кој невидливо се спушта врз нив за да ги меле. Исмејувајќи се со Бога, тие не гледаат како нивните лица се претвораат во скотски муцки. Опиени од зло, никогаш не знаат што прават.

Втора реченица: Вистина ви кажувам – денес ќе бидете со мене во Рајот.

Овој збор му беше упатен на покајаниот разбојник на крстот. Благодатта Божја е неискажливо голема. Господ исто така ја извршува Својата мисија на крстот. До последен здив ги спасува оние кои покажуваат и најмала волја да се спасат.

Трета реченица: Жено, еве ти го синот.

Така ѝ рекол Господ на Својата Света Мајка, која стоела под крстот на распнатата душа. И му рече на апостол Јован: „Еве ја мајка ти! Овие зборови ја покажуваат синовска грижа, која секој им ја должи на своите родители. Ете, Оној Кој им заповеда на народот: Почитувај ги таткото и мајка си, тој самиот ја исполнува Неговата заповед до последниот час.

Четврта реченица: Боже, Боже мој, зошто ме остави?

Овие зборови ја изразуваат немоќта на човековата природа исто толку колку и јасновидноста. Затоа што човекот страда. Но, постои една тајна под човечката болка. Меѓутоа, вечниот Син Божји се воплоти како човек, за да може како човек, тело и душа, да страда за луѓето во даден момент и да умре за луѓето. Затоа што ако божеството во Христа страдаше, тоа значи дека Божеството во Христа умре. И тоа е незамисливо.

Петта реченица: Жеден сум.

Неговата крв течеше. Оттука и жедта. Сонцето од запад веќе Го удираше во лице и заедно со другите маки страшно Го гореше. Нормално дека е жеден. Но, Господи, дали навистина си жеден за вода или љубов? Дали си жеден како човек или како Бог, или и двете? Еве еден римски легионер кој додава сунѓер натопен во оцет. Една капка благодат, која ја почувствувавте од луѓето во трите часа висење на Крстот! Овој римски војник го ублажува гревот на Пилат, гревот на Римската империја кон тебе, дури и со оцет. Затоа ќе ја уништите Римската империја, но на нејзино место ќе изградите нова.

Шеста реченица: Оче, во твоите раце го предавам мојот дух.

Дека Синот го предава Својот дух во рацете на Својот Татко. Да се ​​знае дека дошол од Отецот, а не самоволно, како што Го обвинувале Евреите. Но, овие зборови беа изговорени и за да ги слушнат и разберат будистите, питагорејците, окултистите и сите оние филозофи кои баснуваат за миграцијата на душите на мртвите луѓе кон други луѓе, или животни, или растенија, или ѕвезди и минерали. Отфрли ги сите овие фантазии и види каде оди духот на мртвите праведници: Татко, во Твоите раце го доверувам мојот дух!

Седма реченица: Готово е.

Тоа не значи дека „животот заврши“. Не, но мисијата за искупување и спасение на човечкиот род е завршена. Завршено е и запечатено со крв и смрт на земјата, божественото дело на единствениот вистински Месија на луѓето. Маките завршија, а животот само што почнува. Трагедија заврши, но не и драмата. Следен е последниот, величенствен чин: победа на смртта, Велигден, слава“, објасни владиката Николај.



Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.