„Дојче веле“ објави коментар за актуелната украинска криза, во кој аналитичарот-коментатор, Марко Милер, оценува дека шемата што ја користи Украина во разговорите со Германија се состои од „ред барања, ред навреди, ред барања, ред навреди…“

Во продолжение коментарот на „Дојче веле“

„Ова го вклучува, на пример, одбивањето на Киев да го прими германскиот претседател Франк-Валтер Штајнмаер – откако Киев ја критикуваше неговата претходна политика кон Русија, а тој ги призна своите грешки.

Таа шема е многу успешна. И германските медиуми веднаш го применија и се чини дека се многу среќни: нема ден, а официјален Берлин да не биде ставен на столбот на срамот, нема ден некритичните новинари да не ги прашаат членовите на владата – зошто Германија конечно не се откаже од руската нафта и пред се, рускиот гас, а најмногу: зошто Германија не и го испорачува на Украина сето оружје што го побарала. Овој, во секој случај сосема непотребен спектакл, се повеќе оди на нерви.

Затоа што, пред се: од руската анексија на Крим во 2014 година, Германија е најголемиот донатор на Украина, заедно со САД. Второ, освен директните соседи на Украина, Германија е земја која прима најмногу украински бегалци. Трето: Германија е меѓу земјите кои на Украина и даваат најмногу пари за купување оружје. Канцеларот Олаф Шолц штотуку најави повеќе од милијарда евра директна помош. И апсолутно никој не се сомнева дека Германија мора да ја поддржи Украина во војната против Русија.

Дали е мудро Киев постојано да ја напаѓа Германија?

Па, дали е мудро кога владата во Киев постојано ја напаѓа германската влада и ја затрупува со нови, остро адресирани барања? Кога Германија ќе испорача дел од бараното оружје, одговорот е: тоа е добро, но мора да има многу повеќе. Кога Германија, откажувајќи се од рускиот јаглен, нафта и гас, најавува ништо помалку од промена на парадигмата, тогаш тие велат: тоа е убаво од вас, но тоа мора да се случи веднаш.

Во исто време, намерно се заборава дека Германија на,  – но не е пуштен во употреба. Германската армија само оваа година ќе добие дополнителни 100 милијарди евра за модернизација и опрема – зафат што го најави Олаф Шолц веднаш по рускиот напад на Украина.

Германија плаќа за испорака на оружје во воената зона. Германската влада почнува да ги прекинува блиските односи со Русија, кои се исклучително важни во секторот на суровини. Зелениот министер за економија патува на Блискиот Исток за да купи нафта и гас и гласно размислува за продолжување на работата на нуклеарните централи и централите на јаглен.

Сето ова се екстремни промени, се разбира за многу кратко време. Кои земји во Европа ја сменија својата политика толку многу и пред се – по толку висока цена како Германија? Уште поиритирачки од грубоста што доаѓа од Киев е однесувањето на некои други европски земји. Тие самите не реагираат како што треба, но со задоволство се кријат зад Германија или дури и покажуваат со прст кон неа. Се чини дека станува збор само за имиџ во јавноста.

На Унгарија не и недостига влакно на главата

Францускиот претседател Емануел Макрон во бројни телефонски разговори неуспешно се обиде да влијае на владетелот на Кремљ Владимир Путин. Инаку, тој без многу помпа во земјата го донесе финалето на Лигата на шампионите, кое првично требаше да се одржи во Русија. Но, кога станува збор за прифаќање бегалци, Франција не е толку одлучна.

Италија јавно и гласно изјави дека може веднаш да го прекине увозот на руски гас. Но, всушност, зад тоа се крие следново: ако нема европско ембарго за гас, тогаш другите се виновни (првенствено се мисли : Германија).

Полска, јавно и без координација (со Германија), е многу посветена на испорака на воени авиони во Украина, но само преку американската воена база во Германија. Ако не се испорачаат авионите, тогаш проблемот е во САД или Германија.

А на Унгарија – барем во германската јавност – не и фали ни влакно поради нејзиниот проруски курс. Во Будимпешта со задоволство земаат евтин руски гас, а по потреба плаќаат и во рубљи.

Зошто да се сее раздор?

Може да се добие впечаток дека некои членки на ЕУ би биле прилично среќни ако Германија направи лошо – и ако изгуби дел од својата економска сила и просперитет. Според онаа поговорка – да цркне кравата на соседот? Можеби.

Факт е дека шемата за префрлање на вината на другиот, поставување барања и нивно исполнување – секогаш бара две страни: оној што гласно бара, се лути и покажува со прст кон другиот – и оној што сето тоа го дозволува.

Тоа е навистина сосема непотребен спектакл. На крајот на краиштата, сите имаат иста цел – да се стави крај на руската војна во Украина. Па зошто да се сее раздор? Тоа му помага само на – Путин.



Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.