Ефектот на западните санкции против Владимир Путин е слаб. Иако Европската унија се издвојува со своите најстроги мерки досега против руската воена машина – вклучително и делумна забрана за увоз на нафта – има се поголем број на отстапки, од отстранување на нафтата од гасоводот од санкции до отстранување на омилениот свештеник на Путин од листата на санкции.

Унгарскиот лидер Виктор Орбан, фан на Путин, очигледно игра голема улога во разбивањето на обединетиот фронт. Сепак, ризикот од замор и опаѓање на моралот оди подалеку од Будимпешта. Цената на ударот на Путин таму каде што боли – енергијата – ги заробува главите на многу национални лидери во време на висока инфлација и економско забавување, како и мрачна сцена на руски напредок што повторно добива на интензитет по 100 дена борба, пишува Блумберг.

Со оглед на тоа што разликите во мислењата се шират внатре и надвор од ЕУ за тоа како може да изгледа крајот на кризата, ова не навестува добро за краток рок. Естонската премиерка Каја Калас, која сега мора повторно да ја собере својата владејачка коалиција по минатонеделниот распад, сака да го продолжи притисокот врз Москва. Но, тој признава дека отсега ќе биде сè потешко, со мали шанси за ембарго за гас во следниот сет на ограничувања.

Не постои едноставно решение за заморот од санкции. Финансиското оружје е несовршена алатка која е склона кон нерамномерна имплементација и несакани последици. Невидениот опсег на санкции против потесното опкружување на Путин, како и финансискиот систем, авиокомпаниите и трговијата на Русија, ќе придонесат за пад од 10% на бруто домашниот производ на Русија оваа година.

Но, тоа не го одврати ниту го собори Путин.

Уште полошо, имаше и некои контрапродуктивни ефекти. Зголемените цени на енергијата ги наполнија џебовите на Путин додека ги осиромашија увозниците. Приходите на Русија од нафта и гас ќе бидат околу 285 милијарди долари оваа година, според проценките на Bloomberg Economics. Кога на тоа ќе се додадат и други стоки, бројката надминува 300 милијарди долари во девизните резерви на Русија замрзнати поради санкциите.

И додека запленувањето на јахти и вили на богати олигарси дава добро чувство, непријатно е да се гледаат западните компании како заминуваат од Русија како продаваат имот на оние милијардери кои се всушност преголеми за да бидат санкционирани.

Дури и ако долгорочниот одговор е да се преземат посилни и побрзи мерки против Русија, ќе биде од витално значење прво да се зајакне економската одбрана дома. Barclays проценува дека целосното ембарго на рускиот природен гас може да го намали БДП на еврозоната за 4% во споредба со основното сценарио. Без дополнителна економска поддршка за домаќинствата, реториката на Орбан, која невкусно ги споредува енергетските санкции со економска „нуклеарна бомба“, ќе се прошири.

Веќе, анкетата на YouG во април покажа дека европското јавно мислење е донекаде контрадикторно: повеќе од 30% од испитаниците во седум земји, вклучувајќи ги Шпанија и Италија, се залагаат за инвестирање во трговијата и дипломатијата со Русија, наместо во одбраната и безбедноста.

Без светлината на крајот од економскиот тунел, расположението на јавноста може целосно да се промени. Ако оваа војна се одолговлекува и стане тест за моралот, Западот и ЕУ имаат предност во однос на ресурсите и човечкиот капитал, како што забележа Мигел Отеро Иглесијас од Кралскиот институт Елкано. Но, тоа доаѓа со потребата да се заштитат најранливите во општеството и фискалната поддршка ќе биде неизбежна, пишува Блумберг.

Мерките за поддршка во стилот на пандемијата треба да ги поттикнат следните чекори на европската политика, или преку заедничка структура за задолжување на Фондот за закрепнување на ЕУ или сигурни заеми што им се нудат на членките за заштита на вработувањето. Единството навистина ќе биде сила во време на зголемени каматни стапки и кревки јавни финансии, особено кога Путин почнува да го ограничува снабдувањето со гас на земјите кои не играат според неговите правила.

Лесно е да се претпостави, како што направија некои, дека линијата на поделба е во овој конфликт меѓу оние кои сакаат да му попуштат на Путин и оние кои се на страната на Украина. Ова не е ниту точно ниту корисно. Италијанскиот пример е особено поучен. Пред инвазијата на Путин, Марио Драги размислуваше за подлабоки гасни врски со Русија. Оттогаш тој ја поддржа забраната за увоз на руска нафта и го поддржа испраќањето тешко оружје во Украина и покрај домашниот политички отпор.



Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.